Het is half elf, behoorlijk gespannen controleer ik voor de derde keer of alles in orde is. Ja, de koffie staat klaar, suiker, melk, appeltaart, gisteravond nog even snel gemaakt. Ook toen had ik al last van zenuwen; om me te verzetten ben ik aan het bakken geslagen. Stevige zure appelen, erg veel suiker, paar rozijnen en kaneel, de bodem wat klef en de rand lekker stevig. Vijf over half elf, zie je wel, je komt niet. Of heb ik het verkeerd begrepen en bedoelde je toch morgen… Televisie aan, televisie weer uit. Met een plof laat ik me op de bank vallen, diezelfde bank waar ik vorige week… Met een zucht geef ik me over aan mijn herinneringen.
Het was spannend, heel spannend, maar ook heel leuk. Veel leuker dan ik me had kunnen voorstellen. Ik heb geen spijt maar… Toen je belde, afgelopen donderdag, wist ik niet goed wat tegen je te zeggen. Blijkbaar had jij ook geen behoefte aan veel woorden want na de mededeling dat je de foto’s ontwikkeld had, dat je ze graag met me wilde bekijken en de afspraak die we voor nu gemaakt hebben werden er geen woorden gewisseld. En daar zit ik nu gespannen als een tiener voor haar eerste afspraakje. Op de bank waar ik me vorige week, bepaald niet als een tiener heb laten gaan.
In het bijzijn van een camera en jou… Ook die ochtend hebben we niet veel woorden gewisseld, nadat ik me bevredigd heb opgerold, heb je een dekbed voor me gepakt en me daaronder achtergelaten, terwijl ik de slaap der argeloze sliep.
Uren later ben ik wakker geworden met een heel tevreden en goed gevoel in mijn lijf, ik voelde me sterk en onafhankelijk. Dat gevoel is in de loop van de week verwisseld voor mijn oude onzekerheid. Wat zal ik straks op de foto’s terug zien, ik ben niet lelijk, maar ben ik “mooi” genoeg voor zo’n fotosessie. En vooral: wat zal je van me gedacht hebben? Vorige week zaterdag hield me dat niet bezig, ik “wist” wat je van me dacht; je vond het leuk dat ik wilde poseren, je vond me mooi, je vond me opwindend. Ik voelde het aan de manier waarop je keek en me af en toe aanraakte. Maar met het verstrijken van de dagen is het speciale gevoel verdwenen en steekt de valse schaamte de kop weer op. Het is moeilijk om het oorspronkelijke gevoel er bij terug te roepen en nu, het is inmiddels zeven over halfelf, is het onmogelijk geworden.
Zie je wel, je komt niet, voor niets zo zenuwachtig gemaakt, televisie weer aan… Juist op dat moment gaat de bel. Ik spring overeind, televisie uit, nog even een blik in de spiegel, vreselijk, maar ja, niets meer aan te doen… Ik doe de deur open en laat je binnen. Je kijkt me aan, je glimlacht naar me, mompelt iets over drukte onderweg en parkeren wat hier altijd zo lastig is en loop door naar de kamer. “Koffie?” vraag ik zo relaxed mogelijk “en ik heb appeltaart gebakken, wil je een stuk?” ratel ik door. “Ik had gisteravond toch niets beters te doen dus ik dacht kom laat ik maar een taart maken”. Ik rommel, volkomen onnodig, door in de keuken terwijl jij de kamer tafel leeg ruimt en heel bedaard de ene foto naast de andere neerlegt. Ik zucht, ik durf de kamer niet in… Ik durf de confrontatie niet aan… nog niet… nog een paar seconden uitstel… Ik staar naar buiten, het is bewolkt maar droog, de wereld draait door met of zonder foto’s, met of zonder oordeel van jou… Over wie en hoe ik ben en wat ik doe. Ook al is het nog zo belangrijk voor me.
Opeens sta je naast me, je pakt mijn hand en neemt me mee naar de kamer. “Kom kijken, ik vind ze echt prachtig geworden” Ik zie foto’s; afdrukken van een vrouw in een kamer, mijn kamer? Op een bank, mijn bank? Het is of ik naar iemand anders kijk, in een vreemd huis, een vreemde plaats. Een mooie vrouw, een sterke, onafhankelijke vrouw. Een vrouw met lef, een vrouw die zich niet schaamt voor wie en wat ze is, een vrouw die duidelijk genoegen schept in waar ze mee bezig is…
Er springen tranen in mijn ogen, ben ik dat? Het gevoel is terug, ik ben mooi, ik ben begeerlijk en ik schaam me niet voor wie ik ben of wat ik doe. Ik kijk je aan en vraag me af of je begrijpt wat me bezig houdt. Voorzichtig strijk ik met mijn vingers langs je wang.
“Dank je wel, dat je dit voor me gedaan hebt, het is heel belangrijk voor me” Je trekt je niet terug, ik mag je aanraken… Je schuift de foto’s opzij en legt de volgende serie neer. Dit is heftiger… ik zie mezelf, achter overliggend, mijn ogen gesloten. Mijn mond een beetje open, mijn hand tussen mijn benen… Ik vraag me af wat jij er van vindt. Je bekijkt met stille blik foto na foto en lijkt er helemaal in op te gaan, ik voel me als vorige week. Ik heb het duidelijk niet koud meer…
Ik kan het niet nalaten je nog een keer aan te raken, langzaam maken je ogen zich los van de foto’s en richten zich op mij. Mijn hand glijdt van je gezicht naar je nek en trek je hoofd naar me toe. Voorzichtig kus ik je mond. Je zoent niet terug maar je kapt het ook niet af. Ik krijg meer zelfvertrouwen en zoen je nogmaals op je mond. Ik laat mijn tong over je lippen glijden en voel dat je ze ontspant. Glimlachend doe ik nog een poging. Ik lik aan je lippen laat mijn handen over je rug glijden tot je plotseling mee gaat doen. Je opent je mond en onze tongen vinden elkaar. Ik voel een hand hoog op mijn rug in mijn nek zachtjes strelende bewegingen maken. Lichamelijk gebeurt er van alles met me, een geweldige begeerte schiet door me heen. God, wat heb ik hier naar uit gekeken. En blijkbaar ben ik niet de enige geweest. Ik duw mijn heupen tegen je aan en voel je opwinding groeien. Vergeten zijn de koffie en de appeltaart…
Ik trek je shirt uit je broek en laat mijn handen over je blote rug glijden. Dit voelt zo fantastisch. Ik kras voorzichtig met mijn nagels over je rug van boven naar beneden, alles is lekker aan jou, je ruikt lekker, je voelt lekker. Ik laat mijn handen naar je billen glijden en trek je dichter naar me toe, je laat me begaan. We zoenen niet meer, maar staan stil tegen elkaar aan, ik druk mijn neus in je nek en lik voorzichtig aan je oorlel. Ik sta met iets gespreide benen, jou knie tussen de mijne. Dan voel ik dat je een hand naar beneden laat zakken, via mijn billen en heupen schuift hij voorzichtig naar voren. Afwachtend, alsof je verwacht dat ik bezwaar zou maken. In tegendeel, enthousiast kom ik je hand tegemoet. Je streelt zachtjes mijn kruis over mijn spijkerbroek, het voelt goed, heel goed maar ik wil zoveel meer. Gefrustreerd zucht ik, praten durf ik niet. Ik ben bang om het moment te verstoren, het stuk te maken. “Wat wil je” vraag je zachtjes. Ik wil dat je met me vrijt, ik wil met jou vrijen, hier en nu.
Je maakt mijn knoop en rits los en laat je hand in mijn broek en slipje glijden. Warm voel ik je hand op mijn kruis liggen. Zachtjes begin je me te strelen, het voelt zo goed. Ik hang een beetje tegen je aan, niet instaat verder nog iets te doen. Je vingers strelen zachtjes mijn schaamlippen en een vinger laat je diep in me glijden. Ik ben zo vochtig en klaar voor jou… Je verplaatst je hand iets en begint nu doelbewust mijn clit te stimuleren, machtige golven van passie slaan door me heen. Mijn ademhaling wordt onrustiger naar mate je me meer weet op te winden. Ik heb niet veel meer nodig… Je gaat bedaart je gang en lijkt te genieten, van wat je bij me veroorzaakt, zoals ik er van geniet. Dan kom ik op het moment van waar geen terug keer meer mogelijk is. Het moment waarop je zeker weet dat een orgasme je niet meer ontlopen zal. Ik laat me volledig gaan en voel van diep uit mijn buik de prettig krampende spanning omhoog schieten en laat me mee drijven op wat het met me doet. Een beetje hijgend, bijna huilend, hang ik tegen je aan. Je hand speelt nog zachtjes wat na. Je wiegt me zachtjes en laat me even betijen.
Ik wil je bloot tegen me aan, weg met al die ellendige kleren. Mijn handen strelen je rug en nemen onder tussen je shirt mee omhoog, terwijl jij probeert mij uit mijn kleren te pellen. Shirt uit, T-shirt uit, ik draai me om, hou mijn haar omhoog zodat jij mijn b.h. kunt losmaken. Toch weer beschaamd kruip ik dicht tegen je aan. Bloot tegen bloot, lekker. Ik maak je knoop van je broek los en doe je rits naar beneden. Stop mijn handen in je broek en leg ze op je billen. Trek je dicht tegen me aan. Wrijf met mijn heupen tegen de jouwe en voel je schokken bij de aanraking. We ontdoen ons van onze laatste kledingstukken en staan bloot tegen elkaar, eindelijk. Ik streel je en kus je, pak je hand en loop naar de bank. “Kom bij me?” vraag ik. Voorzichtig ga je boven op me liggen. Ik ben zo klaar voor je… Met mijn hand leid je en zonder enige moeite, kom je diep en warm bij me binnen. Met bedachtzame stoten begin je, ik kijk je aan, zie je ogen en voel de opwinding opnieuw toeslaan. Ik sla mijn benen om je heen en geniet van je lichaam en je aanwezigheid. Nu is het jouw beurt om je te verliezen in gevoel. We zoenen weer en ik voel bij jou de spanning stijgen, onomkeerbaar komt ook voor jou het moment waarop hemel en aarde heel even samen vallen en je, je kan verliezen in een moment van puur genot. Traag streel ik je schouders en rug. Je hoofd en nek…
“Koffie en appeltaart dan maar?” fluister ik zachtjes en lachend kijk je naar me op.
Meer verhalen van de_HeXX
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
