Hoewel ik aanvankelijk teleurgesteld was dat mijn muze Charlotte niet meer op kwam dagen na onze intieme sessies, vond ik plotseling een nieuwe bron van inspiratie, wederom op een onverwachte plaats.
Het was nog altijd hartje zomer, toen ik op mijn favoriete schilderplekje zat. Weg van de stad, weg van het verkeer, zat ik aan het meertje, dat zulke mooie herinneringen aan Charlotte terugbracht. Ik was alleen en schilderde. De rust van de bomen, de wind en het water bleven urenlang onverstoord en hoewel ik lange tijd geen doek had aan kunnen raken na het vertrek van mijn muze, voelde ik nu de inspiratie langzaamaan terugvloeien in mijn aderen. Toen ik achter mij geritsel hoorde, deed ik het af als een windvlaag.
“Wat prachtig,” zei plotseling een vrouwenstem achter me. “Het is zo levensecht, zo… verbonden.”
Geërgerd draaide ik me om. Wat voor toerist kwam mij nu weer storen? Verbaasd keek ik naar een man en vrouw, elk van een jaar of veertig, gekleed in losse, kleurige kleding. Zij droeg haar haar in een lange staart.
“Hallo, sorry dat we je storen, maar we zagen je hier staan schilderen en we waren zo benieuwd!”
Het tweetal stelde zich voor als Sigrid en Falcon. Ze waren op natuurkamp vlakbij het meer en maakten toevallig een wandeling. Ik stelde me voor en vertelde ongeduldig dat ik kunstenares was. Ik hoopte dat ze gauw weer weg zouden en me met rust zouden laten, tot ik plotseling achter hen nog iemand uit de struiken zag komen lopen…
Ze was jong en slank en ze heette Sterre. Het was hun dochter. Haar bruine haren waren net zo lang als die van haar moeder, en zaten als dreads met een hoofdband vastgemaakt. Haar ranke figuur kwam prachtig tot zijn recht in een dun, groen shirtje en een bruine wikkelrok met Indiase motieven. Haar rustige, vriendelijke gezicht had een hoog voorhoofd en een brede, gulle mond. Haar bruine ogen met hun dikke wenkbrauwen verloren mij geen moment uit het zicht, terwijl ze zich voorstelde. Ik maakte mijn ogen slechts los van de hare om haar goed te kunnen bekijken. Haar lange, sierlijke gezicht was versierd met sproeten, een neuspiercing en een gouden kettinkje met een ster om haar hals. Ze was onwerkelijk mooi, zoals een bosnimf uit een sprookje of een aardgodin uit langvervlogen tijden. Ze praatte met me en ik met haar, maar mijn gedachten waren elders.
Het groene shirtje liet haar slanke armen bloot en toonde de vorm van haar jonge borsten, die geen ondersteuning kregen, maar deze ook niet nodig hadden. Zacht en rond hingen ze elk iets opzij en toonden twee kleine puntjes van tepels door de dunne stof, die weinig aan de verbeelding overliet. Onder haar bruine rok en haar smalle heupen had ze lange, blanke benen met een dun laagje donshaar erop. In haar open sandalen zag ik hoe haar tenen versierd waren met minuscule hennamotieven.
Zo plotseling als ze verschenen waren, verdwenen ze ook weer en lieten mij achter in een waas. Ik had met Sigrid afgesproken dat ik hen die avond zou treffen rond het kampvuur bij hun reisgroep. Voor ik het wist had ik mijn spullen in de auto gegooid en reed ik terug naar huis. Ik moest me omkleden en mijn camera halen.
Die avond liep ik over het strandje van het meer naar de kampeerplaats. Het was een warme zomeravond en ik voelde me heerlijk in mijn lange, rode hippiejurk, die ik ooit in een tweedehands kledingwinkel had gekocht, maar zelden gedragen had. Ik droeg er niets onder en het gaf een vreemde, bevrijdende sensatie om te voelen hoe mijn borsten meebewogen met mijn stappen en hoe mijn poesje bloot en onbeschermd was. Vreemd en spannend.
Voor het kamp laaide een enorm vuur op en tientallen mensen, jong en oud, zaten eromheen. Niemand leek mijn aanwezigheid op te merken, tot ik Sigrid en Falcon vond met hun dochter Sterre. Het schemerde, maar het flakkerende licht van het vuur verlichtte het lijfje van mijn nieuwe muze, die niet meer droeg dan een los, vaal oranje hemdje en een klein, paars broekje. Ze begroette me vrolijk en ik haar, waarna ik naast haar ging zitten op een boomstronk. Sigrid en Falcon waren druk in gesprek met een ander stel, zodat Sterre en ik ongestoord konden praten over kunst, de natuur en de wereld. Opgewekt vertelde ze over haar ideeën om de wereld te verbeteren en ik antwoordde instemmend, terwijl mijn blikken omlaag bleven afdwalen. Haar kleine, strakke broekje toonde haar dunne benen tot aan haar heupen en nu ze voorovergebogen zat met haar armen gestrekt en haar handen op haar knieën, had ik een uitdagend, verleidelijk uitzicht op haar boezem.
Met de grootste moeite wendde ik mijn ogen af van de glooiing tussen haar onvolgroeide borsten en keek haar glimlachend aan. Dit meisje moest en zou mijn nieuwe muze worden en ik overwoog het aan haar voor te stellen, toen de rust rond het kampvuur plotseling verstoord werd door het geluid van trommels en fluiten.
Sterre sprong op en vormde met een groeiende groep mensen een dansende cirkel om het vuur. Ze gebaarde naar me dat ik mee moest doen, maar ik bleef gegeneerd zitten. Sterre haalde haar schouders op en danste rond met de groep.
Gebiologeerd staarde ik naar haar fantastische, wilde dans. Met elke sprong die ze maakte, zwaaide ze met haar armen en haren en zag ik hoe haar borsten ongecontroleerd mee veerden op het ritme, als twee voluptueuze oerkrachten die zich probeerden te bevrijden uit haar fladderende hemdje. Tussen mijn benen voelde ik mijn lippen tintelen en vochtig worden bij het aanzicht van de jonge schone. Na een paar minuten brak ze los uit de kolkende cirkel en kwam hijgend voor me staan. Zwetend van het vuur en het dansen keek ze me aan en stak een hand naar me uit.
Het was me opgevallen hoe, tijdens het dansen, haar broekje opgekropen was tot bovenin haar liezen, zodat ik nu ze recht voor me stond goed de welving van haar kruis kon zien. Strak gehuld in het paarse katoen hingen haar schaamlippen als rijpe druifjes tussen haar dijen. Een golf van opwinding schoot langs mijn borst door naar mijn onderbuik en ik pakte haar hand vast. Samen mengden we ons in de dansende massa en hoewel ik me ongemakkelijk voelde, bleef ik Sterres hand vasthouden en dansten we rond. Zwaaiend met mijn armen, haren en borsten, liet ik me gaan in het ritme en Sterre bleef me lachen in mijn hand knijpen tot de muziek wegebde en men uitgeput om het vuur bleef staan.
Achter ons was een nieuwe activiteit begonnen. Ik zag hoe Sigrid en Falcon, samen met nog een aantal mensen, hun bovenlichamen ontbloot hadden en hun handen doopten in verfpotten, waarna ze elkaar beschilderden. Zonder iets te zeggen trok Sterre me naar de schilderende groep en pakte een paar potten verf. Ik stond voor haar en aarzelde, maar Sterre keek me geruststellend aan met haar grote, bruine ogen en bracht haar lange, dunne vingers naar de bovenste knoop van mijn jurk. Ik keek bewegingloos toe, maar van binnen ging mijn hart als een razende tekeer toen Sterre één voor één de knopen losmaakte en de jurk over mijn armen af liet glijden tot mijn middel.
Ze bekeek mijn blote borsten, maar bleef mij daarna afwachtend aankijken tot ik mijn handen trillend naar haar middel bracht en haar hemdje optilde, tot deze over haar hoofd uit ging. Nu stonden we met ontbloot bovenlijf tegenover elkaar. Haar borsten waren zoals ik ze me dromend voorgesteld had. Bescheiden maar vol, hangend maar uitdagend opzij gericht. Sterre doopte haar vingers in de verf en begon met al haar vingertoppen figuurtjes te trekken over mijn armen, mijn borstbeen en mijn buik. Ik deed hetzelfde bij haar. Haar natte, koele vingertoppen op mijn huid en mijn opgewonden vingers op de hare brachten weer nieuwe kriebels in mijn buik. Ze had kleurrijke motieven over mijn buik geschilderd en gleed met haar vinger omhoog tot ze met beide handen de onderkant van mijn borsten omvatte en daar een handafdruk achterliet. Ik twijfelde niet meer en doopte mijn handen tot de polsen in de verf, waarna ik ze zachtjes om haar borsten heen legde. Door de dikke laag verf voelde ik haar huid nauwelijks, maar ik voelde wel hoe haar kleine tepels in mijn handpalmen drukten, terwijl ze me recht aan bleef kijken en lachend haar tanden ontblootte.
Opwinding gierde door mijn lichaam en ik wilde niets liever dan knijpen in haar borsten en ze masseren, maar ik negeerde mijn doorweekte, blote kruis en verfde door, terwijl ik genoot van Sterres vingers, die een zonnetje en een maantje tekenden om mijn tepels.
Het verven zou nog even doorgaan, waarna we verder dansten om het vuur en de verf lieten opdrogen. In het oosten begon het al te dagen toen Sigrid en Falcon Sterre meenamen naar hun tent. Alleen liep ik over het strand terug naar mijn auto. Ik had besloot niet meer naar huis te rijden, maar te blijven slapen in mijn auto, want ik kon niet weggaan voor ik Sterre weer gezien had.
Groningen, 2005
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
