Net als de dolfijn mij kust wordt hij gestoord en hij gaat op in ijle lucht door het verjagende gesnerp van de wekker. Hoe vluchtig kan een droom zijn; diepzee wordt langzaam dons. Jouw hand maakt korte metten met de moordenaar van de rust.
De wervels van je rug bewegen tegen de mijne. Traag draai je je om, ik voel je borstkas tegen mijn schouderblad. Iets hards dat niet van bot is drukt tegen mijn stuitje. Ik moet opstaan, ik heb geen tijd. Jij kan nog blijven liggen, maar ik niet, ik moet weg. Je slaat je arm om me heen; de kom van je hand past naadloos om de ronding van mijn borst. Je neemt mijn tepel tussen twee vingers en knijpt, kort en zacht; één maal raden wat dat met mij doet. Je hebt zin, ik weet het, ik voel het, maar ik heb echt geen tijd.
‘Goeiemorgen,’ fluister je in mijn nek. Ik draai me op mijn rug, mijn been glijdt over de jouwe en we kussen. Jouw hand daalt, strelend over mijn buik, over mijn korte haartjes en je grijpt tussen mijn benen door. Je legt je stijve tussen mijn dijen. Waarom doe je dat, nu ben ik nat! Jij hebt het ook gevoeld; plagerig blijven je vingers friemelen. Mijn buik opent gehoorzaam, zachtjes moet ik zuchten. Jouw kopje heeft zich goed verschanst; hij plukt de blaadjes van mijn weke lelie.
Geen tijd denk ik opnieuw, maar ik hou je vinger niet tegen. Als ik mijn benen iets verder spreid, glijd je al tussen mijn lipjes.
Ik zeg het nu hardop: ‘Lief, ik heb geen tijd.’
‘Nee’, je schud je hoofd, ‘je hebt geen tijd, je hebt zin.’
Voor ik nog iets zeggen kan duw je door en zit je op z’n minst voor de helft in mijn warme buik. Ja, ik heb zin, natuurlijk heb ik zin, maar… Je vingert, terwijl je zachtjes heen en weer gaat in mijn buik. Steeds een stukje dieper, tot jouw kleine mannenmondje mijn baarmoeder kan kussen. Ik kan jou, ik kan jóuw, ik kan dé verleiding niet weerstaan. Ik schuif je hand aan de kant; wat je doet is lekker, maar zelf kan ik het sneller.
‘Vlug’, fluister ik, terwijl ik in je ogen kijk; ik zie de korstjes slaapzand in je wimpers.
Je voert het tempo op, je volgt het ritme van mijn vingers. Ik wil nog maar één ding; of twee, het jouwe net zo hard, en ik zet de wekker uit mijn hoofd. Dat je met mijn tepel speelt, dat je mijn litteken streelt, en je weet hoe ik daarvan genieten kan, zelfs dat is bijzaak nu. De beweging van mijn vinger, jouw beweging in mijn buik. Je vertraagt, je houdt mijn tempo niet bij. Nu ga je tegen mij in; dat maakt het extra lekker. Ja lekker, je weet wat ik lekker vind.
Je trekt je bijna helemaal terug, het randje van jouw eikel gaat langs het randje van mijn vagina. Jouw randje langs mijn randje. Het randje. Nog even. Dan val ik over het randje. Nu val ik, ik duikel de diepte in en slinger door de lucht. Ik slinger op en neer, ik ben een jojo, jij het touwtje. Heen en weer en op en neer, tot ik langzaam stil val. Het touwtje blijft bewegen, het touwtje windt me op en af. Het touwtje windt zichzelf op, nog verder, nog dieper, nog harder, nog langer. Dan stormt het in mijn oor en hoost het in mijn buik. Dan luwt het en we drijven samen hijgend terug in bed.
Je kust mijn wang en vraagt: ‘Koffie of thee?’
Ik moet lachen; die vraag had ik niet verwacht. ‘Thee.’ Ik kijk in je ogen en jij lacht vrolijk terug. Je zwaait je been over me heen en plotseling lig je op me. Je kust me snel en richt je op. Nu zie ik wat ik al voelde: je hebt nog steeds een stijve. Je lekt, er valt een druppel op mijn buik. Met duim en wijsvinger schuif je langs de schacht en vangt het restje op. Dat heb je duidelijk eerder gedaan, achteloos lik je je vinger af.
‘Kom’, zeg je, ‘lig niet te treuzelen. Het zijn ook altijd dezelfden.’ Lachend steek je je hand uit.
Ik kijk op de wekker: binnen het kwartier. Ik trek me naar je toe en duw je om. Een haastige kus, dan sta ik op en spurt naar de WC. Net op tijd: nog voor ik plas klettert een dikke klodder in de pot. Nu vlug een korte douche, een snel ontbijt, een lekker lange laatste kus. Wat zal ik vandaag aan je denken.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
