Langzaam wandelt ze langs een donkere weg. Aan beide zijden staan hoge bomen mee te deinen met de wind. Aan het eind van de weg is een splitsing. Rechts af, was de opdracht. Dus dat doet ze dan ook.
Ze hoort het ruisen van de bomen, maar voor de rest is het doodstil. Dan gaan er een stukje verderop ineens twee autolampen aan. Ze schrikt hiervan en blijft dan ook meteen stil staan.
Ze twijfelt. Dan komt er een smsje binnen met de tekst: Doorlopen. Ze is er niet gerust op en kijkt om zich heen. Het licht van de auto geeft haar hiertoe de kans. Maar dan gaan de lichten uit. Loop door, staat er in de volgende sms. Langzaam beweegt ze zich richting de auto, die ze heel vaag in de verte kan onderscheiden.
De motor wordt gestart en de auto komt naar haar toe. Weer schrikt ze hiervan. Het liefst zou ze omdraaien en wegrennen. Alsof dat nut zou hebben… Ze blijft stilstaan om zoveel mogelijk te kunnen zien van wat er op haar afkomt. Niet veel later hoort ze van wel heel dichtbij: ‘Waarom loop je niet verder?’. Zo dichtbij dat er meteen daarna twee armen om haar heen geslagen worden.
Ze verstijft. Ze trilt overal. De man achter haar doet verder niets, als alleen maar achter haar staan en haar vast houden. Intussen komt de auto dichter bij, en stopt vlak voor haar benen. De man die uitstapt blijft bij de deur staan en even gebeurt er helemaal niets. ‘We maken het je makkelijk. Als jij niet wilt lopen, halen we je gewoon op. Lief toch?’
Hij draait haar om, en ze kijkt hem aan. Niet dat dat zo lang duurt, want zodra ze zijn blik ziet weet ze het.
Hij duwt haar zachtjes naar achter tot ze met haar billen op de motorkap terecht komt. Daar zit ze dan, hij pakt haar even heel stevig vast, het lijkt wel een heuse knuffel. Even laat ze alles van zich afglijden. Even is alles goed. En dan langzaam pelt hij haar armen van zich af. Een voor een duwt hij ze naar opzij, waar ze een voor een worden vast gemaakt aan een touw dat onder de auto doorloopt.
Langzaam begint ze te beseffen dat ze nu toch echt geen kant meer op kan. Ze ligt plat op de auto, haar voeten worden op de bumper gezet maar niet vast gemaakt. De auto is zo hoog dat ze toch niet aan de grond zou kunnen komen.
Ze kijkt even op, maar meer dan de sterren en wat boomtoppen ziet ze op dat moment niet. Hij is een paar passen weggelopen om de boel eens goed te bekijken. Intussen praat hij met de bestuurder, wat er verteld wordt kan ze niet verstaan, enkel iets over ‘teveel kleren’ kan ze horen. Of zou dat nou net de bedoeling zijn geweest?
Niet veel later hoort ze het schaargeluid dichterbij komen. Zonder iets te zeggen of vragen begint hij gewoon wat gaten te knippen in haar broek, ze doet heel erg haar best om de benen stil te houden. Zo goed dat ze beginnen te trillen. Hij stopt even met knippen en geeft een voet een zetje. Deze schuift meteen van de bumper af en trilt niet meer. ‘Zo, das ook weer opgelost’. En hij gaat onverstoord door.
Tussen de gaten door prikt hij met de scherpe punt van de schaar zachtjes in haar been, eerst in de kuit, dan eens boven op het dijbeen, puntje van een teen, andere dijbeen.
Dan is het bovenstuk aan de beurt. Ook te gekleed. Het shirt krijgt ook steeds meer gaten en gaatjes, en de bh die eronder verschijnt moet het ook ontgelden. Ze probeert voorzichtig adem te halen, maar de ademhaling gaat vanzelf sneller en ongecontroleerd. En ja hoor, ook daar is de scherpe punt van de schaar weer. Op de buik, in de zij, onder de navel, bij de hals, naast de tepel. En dan houdt hij de schaar even zo hoog dat ze hem ook kan zien. Die is inderdaad wel voorzien van een heel scherpe punt.
Hij lacht, en ze voelt zijn hand even op haar been. Heel even maar, want daar is die schaar weer. De broek gaat er nu helemaal aan. Hij knipt ruw, en zij zet zich schrap. Hij prikt af en toe, en de prikjes worden ook steeds net iets harder. Als er een flink stuk huid bloot is zet hij de punt van de schaar er tegen en trekt zo een streep omhoog.
Zo gaat hij door tot de hele broek verdwenen is. En dan is daar het bovendeel nog.
Hij legt de schaar even neer, grijpt het shirt stevig vast en trekt het zo uit elkaar dat het in een ruk open ligt. Ze ligt daar nu met nog wat restanten van het shirt en haar ondergoed, ook al met gaten. Hij doet weer ’n paar passen naar achter om zijn werk te bekijken.
Zij? Zij ligt, ze is. Veel meer dan dat kan nu niet, ze hoort het ruisen van de bomen weer. Ze voelt dat ze alleen is, verscheurd en alleen.
Hij komt langzaam weer dichterbij en bekijkt haar goed. Even streelt hij haar dijbeen, loopt dan naar de zijkant en streelt haar haar. Ze sluit haar ogen nadat ze hem aangekeken heeft. ‘Goed zo’ zegt hij zachtjes.
Na nog wat geaaid te hebben loopt hij weer terug naar de voorkant. Hij neemt zijn schaar weer in de hand en legt een punt op haar borstbeen. Langzaam schuift hij de schaar omlaag en even later hoort ze hoe de schaar, heel langzaam, het stof van haar bh stuk snijdt. Haar borsten zijn vrij, en hij trekt er strepen over. Eerst zachtjes en steeds iets harder. Ook de tepels worden dit keer geprikt, weer eerst zachtjes, dan een beetje harder. Ze houdt haar adem in, kijkt verschrikt omhoog.
Tussen de prikjes en krassen door streelt hij haar huid zacht. Het strelen zakt langzaam naar haar onderbuik, hij stopt met de schaar zodat ze zich richt op de andere hand. Deze zoekt langzaam een weg onder het laatste restje stof dat haar lichaam nog enigszins bedekt. De streling gaat door en door tot hij abrupt zijn hand terug trekt. En weer even achteruit stapt.
‘Geef es hier dat ding’ zegt hij tegen de bestuurder. Het laatste stofje wordt tergend langzaam weggeknipt, met nog wat kleine prikjes op wel heel gevoelige plekjes aangevuld door het heerlijke gevoel van een vib. Om beurten voelt ze de prikken van de schaar en de vibrator. Hij blijft maar teasen en teasen en zij kan niet meer stil liggen. Haar voeten kruipen vanzelf weer naar de bumper, en nog hoger. Tot ze met opgetrokken knieën tot een hoogtepunt wordt geteasd.
Als ze de volgende dag in de spiegel kijkt, ziet ze nog wat vage rode lijntjes, die haar herinneren aan de avond ervoor. ze moet er licht van blozen, en glimlachen tegelijk…
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
