eer dan een jaar geleden dat ik met mijn vriend de weddenschap afsloot dat ik minimaal een uur seks met hem kon hebben zonder dat hij klaarkwam. Het resultaat was een heerlijke sekspartij waarbij ik hem opgeilde en met hem speelde, net zo lang tot hij het echt niet meer kon houden. (Een verslag van dat verhaal vind je hier op Shespot; ‘De Weddenschap’.)
Aan het eind van die avond beloofde hij hetzelfde een keer met mij te zullen doen. De eerste dagen en weken wachtte ik vol spanning af, naarmate de tijd verstreek vergat ik het eigenlijk weer. We hadden nog steeds hele goede seks, soms op een bijzondere plek, soms met een geile outfit, maar zijn belofte kwam eigenlijk nooit meer ter sprake. Tenminste.. je raadt het al.. dat dacht ik. Maar hij was het zeker niet vergeten.
Mijn gedachten gaan terug naar afgelopen vrijdagmorgen. Ik moest die dag werken en had de wekker op 7.00 uur gezet. De nacht was warm en zwoel geweest, we hadden naakt geslapen onder een dun laken…
Ik druk de wekker uit en rek me uit. Ik hou van deze temperaturen, weinig kleren aan, een natuurlijke geilheid maakt zich van me meester en ik moet me inhouden om niet de hele dag met seks bezig te zijn. Naast me ligt mijn vriend uitgestrekt op bed, het laken bedekt zijn benen en onderlichaam. Hij hoeft er niet uit en laat zich dan ook niet verleiden om zelfs zijn ogen maar open te doen. Ik kijk naar hem en begin de dag al weer met de gedachte aan seks. ‘Zal ik hem verleiden tot een stevige ochtendsessie?’ Lichaamsbeweging is goed voor je zeggen ze toch altijd?
Het laken schuift omlaag als ik er aan trek. Na zijn navel volgen die twee spannende lijnen tussen zijn onderbuik en heupen waarvan ik me altijd afvraag hoe ze heten. Nog een stukje verder en ik zie zijn lul in ontspannen houding op zijn bovenbeen liggen. Ook die maakt geen aanstalten om de dag te starten,maar daar ga ik iets aan doen. Ik draai me op handen en knieën en kruip naar hem toe. Met één vinger schuif ik zijn eikel omhoog richting zijn navel. Ik laat me zakken en til zijn lul voorzichtig op. Precies als mijn tong zijn eikel raakt hoor ik hem mompelen en draait hij zich om. Met open mond zie ik zijn heerlijke zachte lul plaatsmaken voor zijn billen. ‘Laat me nou even liggen, ik kan nooit uitslapen’, hoor ik als mijn hersens zijn gemompel hebben vertaald in verstaanbaar Nederlands.
‘Nou dan niet’ zeg ik, zonder enige poging mijn teleurstelling en irritatie te verbergen. Terwijl ik mijn vaste ritueel van douchen, aankleden en ontbijten afwerk moet ik voortdurend aan hem terugdenken. En hoe meer ik dat doe hoe geïrriteerder ik raak, tegen de tijd dat ik de deur achter me dicht trek heb ik een humeur als een op hol geslagen stoomlocomotief. Onze kat, die me ’s ochtends altijd zo aardig gedag komt zeggen, moet het ontgelden. Ik zwiep hem opzij en gooi een krachtterm naar het beest zijn hoofd om duidelijk te maken dat het niet mijn dag is. Direct als ik het doe heb ik al spijt, helaas gunt het beest me niet de kans het goed te maken en schiet met een verontwaardigd gemiauw de tuin in. Het ritje naar mijn werk laat mijn humeur weer stijgen tot een acceptabel niveau en tegen de tijd dat ik het kantoor binnenstap moet ik er bijna om lachen. ‘Zal je zien dat hij vanmiddag met een geile blik en stijve lul op me zit te wachten, dan zal ik eens zeggen dat het niet uitkomt.’ Maar ik weet dat dat me toch niet gaat lukken. Ik zie de bobbel al in zijn broek als hij ontspannen achterover hangt in de loungebank achter in de tuin, mijn lichaam reageert met een warm en opgewonden gevoel in mijn onderbuik. Dat gaat nog een lange dag worden zo.
Als ik een klein uur later verdiept ben in mijn computer piept mijn telefoon. Een bericht van mijn vriend. ‘Goh, nu al spijt, dat is snel’, mompel ik zacht. Maar het bericht gaat niet over spijt, hij zegt me dat vandaag de langverwachte dag is aangebroken. De langverwachte dag? Wat bedoelt hij nou? Ik kan heel slecht tegen verrassingen en antwoord dan ook direct met de vraag wat hij bedoelt. ‘Weet je nog? Weddenschap. Minimaal een uur?’ Mijn hersens hebben ongeveer een seconde nodig om te begrijpen wat hij bedoelt, mijn lichaam minder. Ik voel een golf van opwinding tussen mijn benen trekken, sla ze over elkaar en schuif over mijn stoel. Dan pas realiseer ik me dat hij vanmorgen helemaal niet uit wilde slapen, zijn plan was al begonnen en mijn ochtendsessie paste er niet in!
Nieuwsgierig en gretig antwoord ik hem dat ik dat zeker nog weet en dat het hoog tijd werd voor een tegenprestatie. Zijn antwoord is duidelijk: ‘De tegenprestatie is gestart, maar bij jou gaat het veel langer dan een uur duren.’ Ik moet me inhouden om niet direct naar het toilet te gaan om toe te geven aan de opwinding die zich van me meester maakt. Wat zou hij van plan zijn? Uit ervaring weet ik dat hij dol is op spelletjes met een sterke voorkeur voor seksspelletjes.
Een piepje kondigt een volgend bericht aan, ik open de app, kijk, en draai verschrikt mijn telefoon om. De collega naast me kijkt me even vreemd aan en gaat dan weer verder. Ik loop naar de koffieautomaat, druk op een knop en weer op mijn telefoon. Zie je wel, ik zag het goed. Op het scherm van mijn telefoon zie ik zijn lul, deze keer in een stuk opgewektere staat dan vanmorgen. Starend naar het scherm dwaal ik in gedachten af richting zijn warme harde vlees. Mijn hand sluit zich eromheen. ‘Je moet je handen eronder houden of gewoon een kopje gebruiken.’ Ik schrik op en kijk verward om me heen, voor me staat een collega die wijst op het koffieapparaat. De koffie loopt weg door het rooster. Met een kleur op mijn gezicht stamel ik wat onverstaanbaars en herhaal de procedure, deze keer met kopje. Terug achter mijn beeldscherm klinkt een volgend piepje. Ik zet eerst mijn geluid uit en kijk dan nonchalant op mijn scherm. ‘Ik wacht op je vanmiddag, denk er om dat je pas aan jezelf mag zitten als ik dat zeg.’ Ik zucht en kijk op mijn horloge. Het is half negen.
Een uur later ben ik toch weer verdiept in mijn scherm. Ik schrik op van het geluid van de vaste telefoon op mijn bureau. Het is de receptioniste die zegt dat er een pakketje voor me is afgeleverd. Terwijl ik naar de receptie loop kijk ik op mijn mobiel, geen berichten, geen foto’s. Ik pak het pakketje aan en kijk naar het verzendlabel. Er staat geen afzender op, wel een verzendkenmerk; Ben Wa. Ben Wa? Ik vraag de receptioniste of we een project hebben dat Ben Wa genoemd wordt. Ze denkt even na en schudt dan haar hoofd. ‘Misschien zijn het wel van die balletjes, die noemen ze toch ook zo?’ Ze kijkt me lachend aan en knipoogt, ‘heb je een stille aanbidder?’ Ik verschiet van kleur als tot me doordringt wat ze bedoelt. Ben Wa balletjes, die dingen die je in je vagina moet schuiven. Ik draai me zonder antwoorden om en loopt met het pakketje stevig in mijn handen terug naar mijn afdeling. De receptioniste valt in de categorie hele goede collega’s en we bespreken bij een ‘after work borrel’ regelmatig onze uitspattingen maar nu laat ik haar in het ongewisse.
Wordt vervolgd…
