genre: pornofilm
Een vrouwelijke regisseur van mainstream pornofilms komt niet vaak voor, maar Tanya is een uitzondering op hoog niveau. Er zijn gelijkenissen tussen de Londense Tanya en Andrew Blake en Micheal Ninn. Eigenlijk staan haar films dichter bij die van Micheal dan die van Andrew. Alle drie baseren ze hun werk op rubber en lak, hoge hakken en bijzondere hulpmiddelen. We kunnen hier rustig van fetisj spreken, waarbij soms ook elementen uit de SM-wereld meedoen. Waar de films van Andrew Blake dromerig en traag zijn, zijn die van Tanya snel en dynamisch. Ook gebruikt ze net zo als Micheal Ninn meer filmische elementen, zoals het snel wisselen van camerastandpunt, korte snit, bijzondere kleureffecten of juist een ruwheid van de grove filmkorrel. Daarnaast is ook te zien dat we hier met een vrouwelijke regisseur te maken hebben. De seksscènes zijn geen van alle voorspelbaar. Ze wijken sterk af van het gangbare patroon, dat we zo vaak tegen komen in zo veel mainstream porno. En daardoor een verademing, verfrissend en verrassend. Een ander opmerkelijk feit is, dat de zaken die vaak ergernis oproepen, zoals pornoactrices met hondse blikken, of uitnodigende blikken in de camera totaal ontbreken. Ook het overdreven damesgehijg, dat niet eens aansluit bij het beeld ontbreekt. Daarin tegen maakt ze gebruik van opzwepende sterk ritmische muziek, die het tempo hoog houdt en mooi op de filmsnit gemonteerd is. Daar doorheen is wel als ondersteuning wat gehijg gemonteerd, maar op een aangename prettige manier. Beeld en muziek sluiten perfect bij elkaar aan. Ook hierin onderscheid zich duidelijk van haar collega’s en laat ze zien dat ze een filmkunstenares is.
