Ze hoorde de deur open gaan en de voetstappen binnenkomen. Ze probeerde te verzinnen wie bij welke voetstappen zou horen. Ze kende niet al haar medecursisten van naam, ze sprak eigenlijk nooit meer met ze dan noodzakelijk was tijdens die paar minuten dat ze bij de kapstokken stonden te wachten tot het klaslokaal open zou gaan. Ze merkte dat het haar wel wat deed om hier op deze manier voor deze mensen uitgestald te liggen.
Hoewel ze dus nauwelijks met ze sprak had ze wel gemerkt dat iedereen het allemaal heel serieus opvatte, dat schilderen van naakten, Er was nooit een lacherig sfeertje bij de mensen die al hun kleren nog aanhadden en de ‘modellen’ vatten hun werk ook allemaal heel serieus op, zoals vorige week nog bleek bij die vent die een uur lang geknield bleef zitten. Ze wist dat het plaatje er goed uitzag, zij als goed geproportioneerde blonde vrouw op zo’n roodfluwelen ondergrond met koperglans omrand. Het was een plaatje zoals ze dat zelf ook zou willen schilderen, als ze er zelf niet als zodanig bij had gelegen. Ze voelde zich zelfs trots dat ze er zo goed bij lag. En ineens bedacht ze dat haar medecursisten misschien niet eens goed genoeg waren om dat plaatje fatsoenlijk vast te leggen. Ze moest dadelijk maar eens aan de cursusleider vragen of hij niet ook een paar mooie foto’s kon maken, desnoods met haar eigen smartphone, als iedereen weg was…. Zou ze dan opnieuw er zo bij gaan liggen? Ze merkte dat het haar opwond, dadelijk nog langer met hem alleen te zijn, naakt en vastgebonden, als iedereen verder weg zou zijn….
En ze lag er inderdaad comfortabel bij, heel wat beter dan de pose van vorige week, en ze raakte er steeds meer ontspannen van. Zo erg dat ze er zelfs een beetje doezelig van werd. En dan is een uur best lang, ondanks de aanvankelijke opwinding en wellicht zelfs stress. En met al die cognac, toch bijna twee glazen in korte tijd, had ze ook geen zin zich te verzetten tegen de ontspanning zodat ze echt verder en verder wegzakte tot ze uiteindelijk weer wakker werd toen ze iemand “Tot volgende week!” hoorde roepen en er een deur dichtsloeg. Ze draaide haar hoofd naar de deur maar zag natuurlijk niks.
Ze hoorde de stem van de cursusleider zeggen: “Zo, ben je weer wakker. Je was wel echt heel erg ontspannen geraakt hè. Je was zelfs even aan het snurken maar ik denk niet dat iemand anders dat gehoord heeft, het was heel schattig en zacht. En ik hoop niet dat je ongemakkelijk hebt gelegen want af en toe kreunde je ook een beetje. Daar heb ik maar een beetje doorheen gekucht en gebromd, ik was tenslotte zelf ook zeer geïnspireerd aan het werk. Maar wacht, ik zal je losmaken.” “Nee wacht even, ik had iets bedacht. Je moet dit niet verkeerd opvatten hoor maar ik bedacht me ineens dat ik hier zelf wel een paar foto’s van wil hebben, voor mijn eigen verzameling. Heb je hier een fototoestel?”
“Ja natuurlijk. Wil je dat ik nu meteen een serie schiet?”
“Ja natuurlijk, doe maar vanuit zo veel mogelijk hoeken, ik wil het allemaal kunnen zien… ook al ben ik nu zelf geblinddoekt…”
Terwijl hij tussen zijn spullen zat te rommelen had ze tijd om weer bij te komen. Het verbaasde haar dat ze in slaap was gevallen maar het verbaasde haar niet dat ze het gevoel had dat ze heel wellustig had gedroomd. Ze had het gevoel dat ze drijfnat was maar dat kon ze nu niet controleren of verbergen. Ze kon zich niet herinneren wat ze had gedroomd maar ze voelde zich nog steeds geil en wellustig. Ze was het ook niet gewend om zo lang naakt te zijn, laat staan vastgebonden en geblinddoekt. Klik, klik, klik, hoorde ze hem foto’s nemen. Hij liep langzaam in een kringetje om haar heen en kwam toen wat dichterbij staan. “Hoe dichtbij wil je dat ik kom?” vroeg hij. “Ga nog maar even door hoor, ik heb er geen last van. Traag liep hij zijn steeds kleiner wordende cirkels om haar heen tot ze hem bij het voeteneind hoorde waar hij zijn camera op de rand van het bed liet rusten. “Zal ik ook vanaf hier fotograferen?” “Ja, en zo tussen de spijlen door terwijl je erlangs loopt, en ook zo vanaf het hoofdeind….”
“Goed, goed, je weet wel wat je wilt maar het is jouw kunst, ik help je alleen maar…” en ze hoorde hoe hij al klikkend langs het voeteneind van haar bed sloop om vervolgens al fotograferend naar het hoofdeind van haar bed te lopen. Vervolgens hoorde ze hoe hij het toestel weer op de bedrand liet steunen, nog een paar keer afdrukte en vroeg hij: “En nu, wat wil je nog meer dat ik doe?”
“Hmmm, als je nou eens een halve meter boven mijn voet ging hangen met je camera en dan naar mijn gezicht richt.” “Okee, wacht even.” Ze hoort hem lopen en dan zegt ze: “Nu een paar keer afdrukken terwijl je naar beneden beweegt tot je vlak boven mijn voet bent…. ja, en dan nu steeds afdrukken terwijl je met de camera op mijn gezicht af beweegt….” Hij gehoorzaamt gewillig en ze hoort hoe hij steeds onregelmatiger begint te ademen. Hij beweegt over haar been, langs de haartjes van haar venusheuvel tot haar borst waar hij zachtjes tegenaan botst omdat zij net op dat moment diep inademt en hij wel heel dicht op haar huid zit met zijn camera. “Oh, sorry…” zegt hij. “Geeft niet, blijf afdrukken,” zegt ze met nog altijd ingehouden adem, waarna ze haar adem laat lopen. Hij klikt en klikt terwijl hij dichter en dichter bij haar gezicht komt. “Goed, en kun je nu via de andere kant terug?” “Okee, wacht even,” zegt hij, terwijl hij zich van haar af beweegt. “Nee, blijf klikken terwijl je over mij heen beweegt…” zegt ze, dus zet hij zijn ene knie aan de ene kant van haar buik en slingert zijn andere knie naar haar andere kant. Hij neemt een paar foto’s en klimt dan weer aan de andere kant van het bed af terwijl hij door blijft fotograferen. “Ja, en dan nu weer terug achteruit naar mijn voet.” Hij doet precies wat ze zegt en laat het fotolandschap steeds verder naar onder verglijden.
“Goed. En nu je bij mijn voet bent, neem dan eens een foto terwijl je aan mijn grote teen zuigt…” “Huh, wat zeg je nou. Wil je dat echt?” “Ja, het is toch mijn kunst en jij zou me toch helpen die te maken. Of vind je het te uitdagend?” “Ehm, eh, een beetje vreemd, maar eh…” “Nou, alles voor de kunst toch. Alleen voor de esthetica en niet voor de begeerte….”
Maar het zuigen aan haar grote teen maakte juist een grote begeerte in hem los, een begeerte die hij de hele avond al had geprobeerd te ontkennen. Hij was toch een professional, hij werd toch niet meteen in de war gebracht door de aanblik van een ontklede knappe dame? Op de academie hadden ze wel knappere modellen gehad…. Maar toch deed deze dame hem meer dan hem lief was. Ze had zo verlegen en onervaren geleken maar nu leek ze precies te weten wat ze wilde en hij was aangenaam verrast over haar voortvarendheid. Toen hij zo met zijn camera over haar heen naar haar gezicht en weer terug moest zoomen had hij gezien en geroken dat zij natter was dan ze zelf waarschijnlijk door had en nu ze hem ook nog had gevraagd aan haar grote teen te sabbelen had hij het niet meer. Hij probeerde een soort selfie te maken terwijl hij zijn tong om haar teen heenkrulde en toen nog één terwijl hij zijn lippen om haar teen heen sloot maar zodra hij dat had gedaan zoog hij haar teen zo gulzig naar binnen dat hij er zelf van schrok en weer losliet. “Oeps, sorry…” “Geeft niet, ga maar door hoor, dat is precies wat ik bedoelde. Maar blijf klikken, hè, want het is voor de kunst….”
Zat ze hem nou belachelijk te maken? Hij beet in haar teen, zij slaakte een kreetje en hij maakte daar een foto van. Van haar gezicht, terwijl ze schrok. Toen zoog hij aan haar teen en probeerde ondertussen een foto van haar gezicht te maken. Dat lukte aardig, dus maakte hij nog een foto toen hij wat harder zoog, en nog één en nog één…. Ze begon zachtjes te kreunen en kromde haar knieën een beetje, waardoor hij ineens zicht kreeg op haar intiemere delen. Hij slikte en zoog nog wat harder terwijl hij met de camera probeerde het hele plaatje te pakken maar het werd steeds meer willekeurig afdrukken want hij raakte meer en meer verdiept in zijn orale bezigheden. Hij zette de camera naast haar knie neer en begon aan haar onderbeen te likken en te knagen maar zij zei: “Ho ho, wel blijven afdrukken hoor, het is voor de kunst hè….” “Eh, oh ja, sorry…” Een beetje van zijn à propos pakte hij zijn toestel weer ter hand. “Goed, wat wil je dat ik doe….” “Ga gewoon door met wat je deed en blijf fotograferen. Het is toch Erotique Artistique? Dus maken we het artistiek…”
Tjonge, ze had dan geen kleren maar wel de broek aan dus hij deed wat ze zei, al was hij er nog niet over uit of het nou echt voor de kunst was of toch voor de seks. Zo aan haar gezicht te zien vond ze het wel erg lekker allemaal. Hij besloot eens wat te proberen. Hij zette de camera op haar ene been en drukte regelmatig op de knop terwijl hij aan het andere been begon te likken en te knagen, beginnend bij haar voet en dan via haar kuit en knieholte en bovenbeen. Terwijl hij er zo overheen bewoog kromde zij haar benen zodanig dat ze zichzelf langzaam steeds meer aan hem bloot gaf zodat hij toen hij bij de bovenkant van haar benen aankwam een riante inkijk had. Hij zette de camera op haar buik en drukte af terwijl hij een likje gaf over dat gevoelige stukje vlak onder de haartjes van haar venusheuvel. Hij nam nog een foto terwijl hij zijn tong vanaf dat plekje verder naar beneden laat glijden, over haar gladgeschoren schaamlipjes die nog vochtig zijn van haar eigen natte droom.
En zij liet het allemaal toe, zolang hij maar af en toe een klikgeluid maakte, en ze moedigde hem zelfs aan verder te gaan door zich stevig tegen zijn tong aan te drukken en haar benen ritmisch samen te trekken terwijl hij ertussen geknield zat. Zelfs met één hand weet hij nog af en toe op de knop van zijn camera te drukken als hij zijn andere hand gebruikt om haar billen te ondersteunen terwijl zij harder en harder tegen zijn tong aan begint te rijden. Ze begint harder en harder te kreunen. hij durft nu niet meer te stoppen met wat hij aan het doen is tot hij voelt hoe ze met haar benen om zijn hoofd geklemd tegen zijn uitgestoken tong aan met een paar schokken klaarkomt.
Na een minuut of wat laat ze zijn hoofd los en veegt ze met een handige hoofdbeweging haar blinddoek af. “Nou, uit de kunst, hoor. Zo wil ik wel vaker poseren… Zou je me nu los willen maken, dan help ik nog even mee met opruimen….” Dat werd nog heel gezellig, dat opruimen. En de rest van de avond…
Auteur: Mildebrand
