Marjon keek lang en aandachtig naar de lijnen en vlakken van het gezicht van de vrouw die boven op haar lag. Ze kende Pia nu al drie jaar, maar vandaag zag ze haar voor het eerst, opnieuw. Zachtjes kuste ze haar op de wang.
Pia lachte. “Wat een kuise kus, waar is dat voor?”
“Om je te bedanken,” zei Marjon, en ze meende het. “Om je te bedanken dat je me die stap hebt laten zetten, want ik zou het nooit hebben gedurfd.”
Pia streelde Marjons haar. “Jij kunt zo vreselijk serieus zijn!” Maar ze wist dat ze over haar eigen emotie heen praatte, want ze was juist vreselijk blij met die kuise kus en Marjons bekentenis.
De vrouwen bleven nog een tijdje zo liggen, zonder veel anders te doen dan elkaar aan te kijken en te genieten van die plek die ze nu samen hadden, ver van de wereld, ver van alles, dicht bij elkaar.
“Ik voel je hele lichaam, je warmte, je huid,” fluisterde Marjon ten slotte. “Je gloeit helemaal.”
Pia wreef haar haar langs Marjons wang. “Jij maakt me warm,” fluisterde ze. “God, ik praat nou wel in clichés, geloof ik.”
“Het is ook een cliché-situatie,” zei Marjon lachend. “Twee huisvrouwen in een nieuwbouwwijk! En nog stiekem ook. Wat ís dit? De jaren zeventig?”
De volgende kus was minder kuis.
Marjon was vierendertig, getrouwd, met twee kinderen, twee zoons. Ze woonde nu zes jaar in de uitgestrekte buitenwijk van een grote stad in het midden van het land. Haar man werkte in Amsterdam en was een van de velen die ’s ochtends dat ellendige halfuur in de file stonden. Terwijl Marjon weer lekker in bed lag met de radio, haar kinderen naar school en haar man naar zijn werk, een uurtje kon doezelen onder de dekens. Ze waren een vreselijk gemiddeld gezin, met een modaal inkomen, modale hobbies, modale vrienden en een modaal huis. Marjon had daar erg van genoten, vooral de eerste jaren. Nu werd dat minder. Twee, drie jaar had ze het gevoel gehad dat Sander echt van haar hield. Misschien deed hij dat ook wel, maar zijn belangstelling was wel erg verflauwd. Hij was dol op zijn zoontjes, hij werkte hard, hij deed alle klussen, en hij bracht zelfs op tijd een bloemetje mee… Maar dat ene, het belangrijkste, ontbrak.
Marjon verbaasde zich wel eens over het traditionele beeld van de echtgenote die hoofdpijn had. In werkelijkheid was het meestal de man. In haar geval wel. Ze drong vaak genoeg aan, maar Sander had het druk, hij was moe, of wat dan ook. Twee keer in de maand, misschien, en dan veel te snel en te plichtmatig. Het leek niet belangrijk, maar het gaf Marjon het gevoel dat ze niet meer meetelde, niet meer aantrekkelijk was, er niet meer toe deed. Terwijl ze best een knappe meid was, niet erg lang, en misschien met iets te brede heupen, maar met lang, donkerblond haar, een aanstekelijke lach en boordevol energie. Daardoor voelden mensen zich tot haar aangetrokken.
Zoals Pia, die vier huizen verder woonde. Pia was eenenveertig, gescheiden, met een tienerdochter van vijftien. Ze werkte part-time als verkoopster en ze zat samen met Marjon op een yogagroep in de wijk. Pia was lang en slank, niet zo mollig als Marjon, met kleine borsten en kortgeknipt, gitzwart haar Ja, geverfd, maar dat was ook zo duidelijk dat het heel grappig stond.
Omdat Pia werkte en Marjon thuis was met de kinderen, kwam Pia’s dochter uit school vaak naar Marjon toe, om mee te eten of thee te drinken, of gewoon te kletsen. Het was te veel gezegd dat Marjon op haar “paste”, een meisje van vijftien wil zeker niet dat er iemand op haar “past”, maar in de praktijk kwam het er wel op neer.
En Marjon en Pia konden goed met elkaar overweg. Ze hadden dezelfde interesses, uiteenlopend van sport tot astrologie, en nog belangrijker was, dat ze bij elkaar op de bank konden ploffen om te kankeren en te zeuren na een dag waarop alles tegen zat. Langzamerhand vertrouwden ze elkaar alles toe. Marjon wist de reden van Pia’s scheiding, en zelf bekende ze aan haar vriendin dat haar eigen huwelijk nog voornamelijk op de kinderen was gebaseerd.
“Ik heb niets te klagen, dus wat zeur ik…”. Maar Pia begreep heel goed wat ze bedoelde.
En dat, na bijna een jaar, was voor Pia ook reden om die ene bekentenis te doen die ze nog voor Marjon verborgen had gehouden. Het bleef een tijdje stil. “Goh, dat had ik nooit achter je gezocht,” zei Marjon toen.
“Nou, zoals je dat zegt!” lachte Pia. “Nooit achter je gezocht! Alsof het een misdaad is!”
“Nee, natuurlijk niet,” zei Marjon meteen. “Maar ik heb altijd gedacht dat je dat wel zou merken aan iemand. Maar…”
“Ik loop er niet mee te koop,” zei Pia. “Al was het alleen maar vanwege Karla” – haar dochter – “want ondanks alles is Nederland heus niet zo tolerant. En het is voor een puber niet makkelijk om een lesbische moeder te hebben.”
“Nee…” Marjon schudde haar hoofd. “Dat is wel zo. En dat vind ik ook verstandig van je. Die hele cultus van openhartigheid is voor kinderen vaak helemaal niet prettig. Je bent al een gescheiden moeder, en om nou ook nog…”
Pia knikte. “Ik ben blij dat je het begrijpt.”
Daarna zeiden ze er eigenlijk niets meer over.
Maar natuurlijk dacht Marjon erover na, zoals iedere vrouw zou doen, en natuurlijk vroeg ze zich af of… En haar eigen, saaie huwelijk… En zou het…?
Belangrijker dan alles, was dat ze goed met Pia kon praten en zich bij haar thuis voelde. Achteraf leek het natuurlijk onvermijdelijk, maar zelf besefte ze dat pas veel later. Het gebeurde toen ze haar man, Sander, vreselijk nodig had en hij haar aan alle kanten in de steek liet. Ze had ruzie met haar moeder, problemen met de kinderen, en wat al niet. En Sander was niet in staat om haar liefde of warmte te geven. Ze voelde zich eenzaam en verlaten. Dus zocht ze troost bij Pia.
De eerste kus was voorzichtig, niets anders dan een poging om dicht bij een ander mens te komen. Pia had wél tijd voor haar, Pia begreep wél wat ze voelde en Pia gaf wél de juiste antwoorden. Vandaar die kus. En toen nog een.
En…. “O, god,” zuchtte Marjon.
“Ik dring je niets op,” fluisterde Pia.
“Nee, dat weet ik wel,” zei Marjon, die haar hart in haar keel voelde bonzen.
Het was twee uur ’s middags. Ze hadden nog minstens twee uur de tijd. Marjon bloosde hevig toen ze dat dacht, en Pia lachte.
“Je weet helemaal niet wat ik denk!” protesteerde Marjon.
“O nee?” Pia trok een wenkbrauw op.
Ze zaten op de bank, bij Marjon thuis. Marjon kroop tegen haar vriendin aan. “Ik ben hier erg blij mee,” zuchtte ze. “Ik was er zo vreselijk aan toe… Gewoon, wat knuffelen. Een beetje rust en warmte.” Pia kuste haar weer en likte zachtjes haar hals. Marjon rilde over haar hele lijf. “Niet doen!”
Pia lachte weer. “Ik dring je niets op,” zei ze nog eens.
“Misschien zou je dat wel moeten doen…” zei Marjon. “Misschien zou je me alles moeten opdringen, als je dat wilt.”
“Ik kijk wel uit,” vond Pia. “Die dingen moeten van twee kanten komen.” Opeens keken ze elkaar ernstig aan.
“Hoe zijn we hier gekomen?” vroeg Marjon.
“Dat weet jij heel goed,” zei Pia, een beetje streng. “Dus speel nou geen spelletjes. Dat verdienen we geen van tweeën.” Marjon kleurde weer. Ze kon zich niet verschuilen achter de rol van de onnozele onschuld, en dat wist ze ook wel.
“Dus ik moet een beslissing nemen?” vroeg ze zachtjes aan Pia. Pia keek strak aan.
“Ik wil het proberen met jou, lieverd,” fluisterde Marjon. “Of is dat een rare opmerking?”
Pia lachte en tikte met een vingertop tegen Marjons lip. “Dat is juist een heel lieve opmerking,” zei ze zacht. “Ik hou van je, en dat weet je al heel lang.”
Daarna duurde het zeker vijf minuten voordat een van hen tweeën weer iets zei. Maar in die stilte lagen ze wel in elkaars armen en luisterden ze naar elkaars ademhaling en elkaars hart.
“Ik ook van jou,” zei Marjon ten slotte. “Ik denk dat ik verliefd op je ben en dat ik met je naar bed wil. Maar als iemand zou zeggen dat ik lesbisch was, zou ik dat meteen ontkennen!”
“Natuurlijk,” zei Pia. “Lesbisch zijn is geen idee, of zoiets. Je bent wat je doet, en je bent pas lesbisch als je echt dat verlangen hebt…”
“Ik moet het bewijzen, bedoel je?” vroeg Marjon, toch wat onzeker.
“Ja, dat bedoel ik,” zei Pia. “Maar alleen als je dat zelf wilt.” Marjon zei niets, wist ook niet goed wat ze moest doen, maar deed ten slotte iets heel onhandigs: ze begon Pia’s shirt uit haar jeans te sjorren. Onwillekeurig schoot Pia in de lach.
“Nou, dat is duidelijk,” grijnsde ze. “Een beetje primitief, maar duidelijk.”
Marjon kleurde pioenrood en keek verongelijkt. Pia zoende haar meteen, en het werd hun eerste echte zoen, die wel twee minuten duurde.
“Is dat ook duidelijk?” hijgde Marjon ten slotte.
“O, liefje… o, lieveling,” zuchtte Pia, en daarna hoefden ze niet meer na te denken en werd het vanzelf een vrijpartij waarin alle twijfels verdwenen. Behalve de twijfels verdwenen ook steeds meer kledingstukken, omdat Marjon een heel onverwachte nieuwsgierigheid had naar Pia’s lichaam, en Pia haar heftige verlangen naar Marjons naaktheid eindelijk kon bevredigen. Ze genoten van elkaars lijf met gulzige ogen. Daarna volgden gretige vingers en ten slotte een begerige tong. Voor het eerst likte Marjon de tepels van een andere vrouw. De onmiskenbare reactie van Pia, de trillende erectie van haar tepels, was voor Marjon niet alleen ontroerend maar ook ongelooflijk opwindend.
Het moment dat ze Pia’s hoofd tussen haar dijen voelde, schrok Marjon toch nog terug. Niet omdat ze het niet wilde, maar omdat ze zich schaamde voor haar eigen opwinding, waarvan Pia nu de onomstotelijke bewijzen zou ontdekken. Maar Pia was verliefd, en liet dat haar vriendin blijken op de enig mogelijke manier. Marjon sloot haar ogen toen Pia’s zachte, maar dwingende tong bij haar binnendrong, geholpen door zachte, strelende vingers. Een geweldige warmte verspreidde zich door haar onderlijf toen Pia haar ritme gevonden had. Het was een warmte die, gevoed door liefde, geleidelijk overging in een ongelooflijke geilheid. Marjon wilde gemeenschap met Pia.
Op het laatste moment, toen Marjon al naar de afgrond zweefde, schoof Pia omhoog en beklom haar vriendin. Marjon sloeg haar dijen om Pia heen en legde haar handen op Lia’s billen om haar zo dicht mogelijk tegen zich aan te trekken.
“Liefste…” fluisterde Pia nog eens, voordat ze haar heupen bewoog en haar kut tegen die van Marjon wreef. De twee vriendinnen kusten elkaar, terwijl Pia met zachte schokjes Marjon begon te neuken. Ze bereed haar lief, terwijl Marjon zich zo ver mogelijk opende voor de drang van haar… haar vrouw, zoals ze nu wist.
Drie, vier minuten later werd dat bevestigd door hun eerste, gelijktijdige orgasme.
Belangrijker dan alles waren hun ogen. Ze bleven elkaar aankeken toen het gebeurde, en nog lang nadat de eerste, hevige schokken waren weggeëbd.
Marjon had haar liefde gevonden.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Ontroerend mooi… Dank je