— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —

Cybersexetera

Ik voel me onrustig. Afgelopen donderdag heb ik voor het eerst erotisch gechat met een man. En wat voor man. Volgens zijn beschrijving heeft hij helblauwe ogen en donker haar. Die gedachte alleen al geeft me een warm gevoel in mijn onderbuik.

Ik wrijf voorzichtig over de stof van mijn zwartsatijnen body. Hmmm, heerlijk voelt dat aan. Niets zo erotisch als glanzend, glad satijn. Geen badstoffen pyjama voor mij dit keer. Stilletjes moet ik glimlachen. Alsof dat wat uitmaakt als je chat. Ik laat me achterover vallen in de kussens. Aarzelend bewegen mijn vingers zich in de richting van mijn kruisje. Ik ben absoluut niet verbaasd als ik voel hoe vochtig ik al ben. Met mijn vingertopjes duw ik het broekje opzij en strijk over mijn lipjes. Feilloos vind ik mijn genotsknopje. De lichtste aanraking brengt al een storm van elektrische schokjes met zich mee. Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren op de erotische golven van mijn fantasie. Mijn zoete droom wordt ruw verstoord door een ploink, ploink geluid dat van mijn laptop lijkt te komen.

Blue Eyes is de chatroom binnengekomen. Hij klikt direct op mijn naam zodat we in een privé-ruimte terechtkomen. Hij valt meteen met de deur in huis:

‘Vandaag neem ik je mee uit dansen. Hou je van dansen?’

‘Gaan we op chic of casual?’

‘Op chic natuurlijk. Zorg dat je een soepelvallende jurk aantrekt en je mooiste dansschoenen.’

‘I’ll put on my red shoes and dance with you… Als je me ophaalt houd je even je adem in om deze daarna fluitend uit te blazen. Goedkeurend gaan je ogen over mijn verschijning. Ik draag een vuurrode creatie in Spaanse stijl die zich moeiteloos om mijn lichaam vormt. De soepele stof lijkt de contouren van mijn borsten te liefkozen en bij elke beweging van mijn heupen volgt de zwierende rok mee in eenzelfde ritme. Aan één kant loopt de jurk omhoog in golvende plooien, bij elke stap is mijn linkerbeen duidelijk zichtbaar tot net onder mijn dijen. Mijn voeten zijn gestoken in vuurrode hooggehakte, elegante pumps.’

Blue Eyes reageert vrijwel onmiddellijk:

‘Wow. Als een magneet worden mijn handen naar je lichaam getrokken. Het lijkt alsof ze een eigen leven leiden maar ik kan en wil ze niet stoppen terwijl ze bijna koortsachtig de lijnen van je heupen volgen, hoger, steeds hoger tot aan je borsten. Je voelt zo heerlijk aan. Ik moet mezelf bedwingen om je niet in mijn armen te nemen en de trap op te dragen. Ik wil je liefhebben, de hele nacht lang.
Maar nee, niets zo zoet als uitgesteld verlangen. Ik neem je mee naar buiten en doe het portier van mijn auto voor je open. Bevallig neem je plaats terwijl ik omloop en achter het stuur plaatsneem.’

Ik tik verder:

‘Als we bij de dancing aankomen, blijkt dat het niet erg druk is. We hebben de dansvloer bijna voor ons alleen. Je neemt me in je armen en moeiteloos volg ik je passen als waren we één persoon. Ik merk dat je bewegingen me steeds meer opwinden. Je slaat je armen nog steviger om me heen en ik voel dat onze dans jou ook niet geheel onberoerd laat.

“Hou je van zoenen?”, vraag je me zacht.
Je ziet het antwoord in mijn ogen. Langzaam buig je je hoofd naar me toe. Onze lippen raken elkaar. Ik schrik even van de kracht waarmee de hartstocht meteen tussen ons oplaait. Zelden heb ik een sterkere puur chemische reactie meegemaakt. Vergeten zijn de andere mensen op de dansvloer, vergeten is de wereld om ons heen. Het enige wat telt zijn jij en ik en de gevoelens die we vrij spel geven.’

Ik slik even, het wordt nu wel erg intens. Ons verhaal is zo krachtig dat ik alles wat Blue Eyes en ik aan elkaar beschrijven bijna letterlijk kan voelen. Voorzichtig schuif ik de bandjes van mijn body naar beneden over mijn schouders, mijn borsten. Met mijn vingers streel ik mijn tepels. Ze zijn keihard en gevoelig. Ik probeer een tepel in mijn mond te nemen. Mijn lichaam reageert onmiddellijk.

‘Ik knabbel aan je onderlip’, tikt Blue Eyes. ‘Mijn hele lichaam staat stijf van onderdrukt verlangen. Ik wil je daar en dan, midden op de dansvloer nemen. Me niets aantrekken van de mensen om ons heen. Mijn handen gaan over je blote rug. Je voelt zo heerlijk aan. Ik begraaf mijn neus in je hals. Chanel nr. 5. Waarom verbaast me dat niets? Een supervrouwelijk parfum dat alleen een vrouw van jouw klasse kan hebben.’

Wow, een vrouw van mijn klasse. Wat een zoetgevooisde woorden. Blue Eyes weet wel hoe hij een vrouw moet verleiden, dat mag gezegd worden. Mijn opwinding is bijna tastbaar. De laptop laat ik even voor wat hij is. Ik moet gewoon even ontladen. Mijn beide handen kneden heel stevig mijn supergevoelige borsten. De zachte pijn is welkom en doet me enigszins terugkeren naar de werkelijkheid. Terwijl ik met mijn linkerhand mijn tepels blijf bewerken gaat mijn rechterhand vastbesloten naar beneden in de richting van mijn uitnodigende warmte.

Ik schuif het broekje van mijn body opzij en doop mijn vingers in de hete liefdessappen die Blue Eyes bij me heeft losgemaakt. Mijn lichaam hunkert van onvervuld verlangen. Ik geloof niet dat ik nog meer kan hebben. Soms kan opwinding zo hevig zijn dat je een haast lichamelijke pijn voelt. Zeker als het object van je verlangen zich niet in de zelfde ruimte als jij bevindt. Mijn lichaam protesteert. Zelfs mijn vingers die nu ongegeneerd in en uit mijn borrelende vochtigheid soppen, kunnen het lege, hunkerende gevoel dat door mijn wezen raast niet wegnemen. Mijn sappen stromen vrijelijk langs mijn hand op het zacht deinende waterbed. Het verlangen naar een bevredigende ontlading is nauwelijks meer te verdragen. Mijn orgasme overvalt me in alle hevigheid maar brengt niet de voldoening waar ik op had gehoopt. De enige die me dat kan bezorgen is Blue Eyes, zoveel is me nu wel duidelijk geworden.

Ondertussen is Blue Eyes onbekommerd verder gegaan met zijn verhaal. Jezus, waar haalt de man dat stamina vandaan. Voelt hij mijn opwinding niet? Hoe komt het dat hij zich wel kan concentreren en zelfs kan schrijven, alsof er geen vuiltje aan de lucht is?!

‘Ik streel je mooie, ferme billen’ lees ik op het scherm. ‘Je daagt me uit en wrijft met je onderlichaam tegen het mijne. Elke keer als je zachte vrouwelijkheid contact maakt met mijn geslacht weet ik me moeilijker te beheersen. Je voelt dat je me helemaal gek maakt en begint zachtjes te lachen. Feeksje, besef je dan niet hoeveel macht je over me hebt? Je moet weten wat je bewegingen met me doen. Je harde tepels drukken zich ferm in mijn borst. Brutaal bewegen je handen over mijn billen. Onder de ogen van het dansende publiek, begin je ze te kneden. Het lijkt je niet te deren dat we niet meer de enige mensen zijn op de dansvloer. Je gaat regelrecht op je doel af. Een doel dat ik alleen maar kan omschrijven als mij tot het randje van een erotische afgrond brengen. Mijn spieren spannen zich en wanhopig probeer ik mezelf te beheersen.’

Hmm, dus Blue Eyes krijgt het ook te kwaad. Goed zo. Laat hem maar met me meelijden. Zonder omwegen neem ik het verhaal weer over:

‘Maar ik geef niet op. Geleid door mijn verhitte gemoed open ik nogmaals de aanval. Je begint zachtjes te kreunen en fluistert in mijn oor hoe graag je me wilt nemen. “Geen woorden maar daden”, zeg ik en kijk je daarbij recht in je ogen. Eindelijk lijk ik tot je door te dringen. Je pakt me bij de elleboog en leidt me haastig naar buiten, de parkeerplaats op. Je hebt de auto geparkeerd op een beschut plekje helemaal achteraan. Ik voel dat ik het niet meer kan opbrengen nog langer te wachten. Een autorit duurt me nog te lang. Heb ik hardop gedacht?

Je gromt me toe dat je me NU wilt hebben. Enigszins ruw duw je me achterover op de motorkap. Je zakt door je knieën en trekt mijn string naar beneden. Vervolgens duw je mijn jurk omhoog en begraaft je gezicht in mijn natte paleisje.
Je tong maakt een rondedansje met mijn klit en ik sterf duizend doden van genot. Bij elk likje wordt een nieuwe gevoelszenuw op scherp gezet totdat ik bijna buiten zinnen ben. Ik hoor hoe jouw adem ongecontroleerd snel gaat. Ik richt me op en zoek je blik. Het klinkt paradoxaal, maar je ogen zijn donkere poelen van lust, gemengd met tederheid. Ik laat me weer achterover zakken op de motorkap en ga liggen, mijn benen gespreid omhoog. Meer uitnodiging heb je niet nodig. In een snelle en doelbewuste beweging schuif je je mannelijkheid bij me naar binnen. Het moment dat ik je hardheid ontvang is met geen pen te beschrijven. Mijn hersenen werken op volle toeren, zoveel prikkels krijgen ze te verwerken. Je stoten rijten me open. Ik leg mijn ziel bloot en ontvang je in al mijn kwetsbaarheid. Onze lichamen lijken als voor elkaar geschapen, zo ritmisch vullen we elkaar aan. Ik geniet tot in het diepst van mijn wezen.’

Ik ga zo op in de beschrijving van onze parendans dat ik helemaal niet meer aan Blue Eyes heb gedacht daar aan de andere kant van de digitale snelweg…
‘Ben je er nog?’, tik ik voorzichtig in. De minuten lijken voorbij te kruipen.

‘Je bent te heerlijk voor woorden’, verschijnt uiteindelijk op het scherm. ‘Ik liet me helemaal meeslepen in de hartstocht van het verhaal. Mag ik het weer overnemen?

‘Bij elke stoot slaak je een zacht kreetje. Je overduidelijke opwinding doen mijn hormonen volledig op hol slaan. Heerlijk, een vrouw die zichzelf helemaal durft te geven: hart en ziel, niets achterhoudend. Op dat moment vormen wij zo’n eenheid dat ik het exacte moment van je orgasme voel aankomen. En ook ik laat mij helemaal gaan. Samen schieten we omhoog en ik voel me alsof ik de sterren aan de heldere hemel kan aanraken. Helemaal overweldigd door de kracht van mijn ontlading blijf ik heel even doodstil staan, bang om deze perfectie te verstoren. Mijn hart klopt oorverdovend luid, precies op de maat van die van jou.’

‘Wow’ is alles wat ik nog weet te zeggen.

‘Ik wil je ontmoeten’, tikt Blue Eyes. ‘Maar dan wel IRL.’

Ik verslik me even van pure opwinding. Een droom die werkelijkheid gaat worden of een vleesgeworden nachtmerrie? Het kan me niet schelen. Een man die zich zo uitdrukt moet haast wel ‘perfectie in persona’ zijn.

‘Noem me een tijd en een plaats’ tik ik stoer in.

‘Het strand van Scheveningen ter hoogte van het Kuhrhaus. Volgende week zondag, 12.00 uur…’

Ik bevestig de afspraak en na een laatste, elektronische zoen nemen we afscheid. Loom reik ik naar mijn nachtkastje en haal mijn trouwe “Tarzan” te voorschijn. Hij zal me helpen de rest van deze week door te komen…

Beoordeel dit verhaal

Plaats een Reactie

Ben je een robot? *