Zaterdagmiddag laat was het hockeytoernooi afgelopen. Samen met de andere leden van het organisatiecomité restte ons nu nog de taak om alle materialen op te ruimen. Gelukkig waren de coaches zo bijdehand geweest om de afdruipende jeugd de velden te laten kaal plukken en alle spullen voor de bergingdeur achter te laten. Een groot hoop pionnen, minigoaltjes, vlaggen en lintjes lagen door elkaar heen uitgestald voor het berghok. In de verte kwamen de andere leden al aangesjokt om de troep op te ruimen.
Ik tuurde naar de verschillende velden om te kijken of er niets was achtergelaten. Alle velden waren kaal op het trainingsveld na. Helemaal in de verte zag ik nog een omgevallen stapeltje pionnen liggen en ik hoopte stilletjes dat er nog iemand op de achterste velden rondliep. Maar er was niemand te bekennen. Ondertussen waren Jolijne en Odette al genaderd en ik wees richting de stapel pionnen. Twee gefronste gezichten keken me vermoeid aan. We waren allemaal bekaf en niemand had eigenlijk nog de puf om de pionnen te gaan halen. Na een korte woordenwisseling begonnen we de spullen alvast in te ruimen. Een kleine 10 minuten later was het grootste gedeelte opgeruimd en ik zei dat ik de achtergelaten pionnen ging halen.
Ik sjokte de deur uit richting het trainingsveld en hoorde de stemmen van Jolijne en Odette verstommen. Toen ik na een minuut of vijf bij het veld aankwam hoorde ik een doffe knal en keek om; de bergingdeur was dichtgesmeten en de twee meiden liepen richting de kantine. ‘Fijn hoor’ mompelde ik zachtjes en ik pakte de pionnen op. Ik sjokte op mijn gemak terug en genoot van het lichte briesje dat door mijn haar waaide en de zon die mijn gezicht verwarmde. Op deze manier was het helemaal niet zo erg om nog even van de buitenlucht te genieten. De kantine ruikt immers naar sigarettenlucht, er is veel lawaai en het is er drukkend warm binnen.
Bij de berging aangekomen zette ik de pionnen op de grond en deed de deur open. Ik zette een stap naar binnen om in het pikdonkere hok het lichtknopje te vinden. Ik knipte het licht aan en toen ik me wilde omdraaien om de spullen binnen te zetten stond daar ineens Kasper.
Hij had twee hockeysticks en een bal in zijn handen en keek me lachend aan. ‘Die was je nog vergeten’ Ik keek hem zuur aan en snauwde ‘ik ben niets vergeten, dat zullen Jolijne en Odette hebben laten liggen’. Ik draaide me weer om en zocht een plaatsje voor de pionnen. Ik hoorde Kasper zachtjes achter me aan schuifelen. ‘Ik heb toch geen honing aan mijn reet ?’ beet ik hem toe en draaide me resoluut om. ‘Ik zou het bijna denken’, zei hij zenuwachtig en hij legde de sticks neer. Hij pakte me bij mijn armen en trok me naar zich toe. Ik liet me gewillig meevoeren en wachtte op wat ging komen.
Kasper was minstens 4 jaar jonger en hij liep al een tijdje achter Odette aan maar had nog geen respons gehad. ‘Hoe is het met Odette ?’, vroeg ik hem plagend. Hij antwoordde niet en begon me spontaan te zoenen. Hij duwde zachtjes zijn tong in mijn mond en drukte me nog harder tegen zich aan. Ik sloot mijn ogen, rolde mijn tong om de zijne en kreunde zachtjes. Ik voelde een harde bobbel tegen mijn onderbuik aandrukken.
Toen hij stopte met zoenen deed ik mijn ogen voorzichtig weer open. Hij had me losgelaten en trok wild zijn bezwete shirt uit. Ik keek zenuwachtig naar links en naar rechts en luisterde aandachtig of ik mensen hoorde praten maar het was stil om ons heen. Kasper liep rustig naar de deur en trok deze met een ferme knal dicht. Ik wist niet wat me te doen stond en wachtte af. Hij trok me naar zich toe en zoende me intens. Door mijn vermoeidheid leek alles wat er gebeurde een droom; het werd licht in mijn hoofd.
Hij streelde mijn shirtje en rokje en wachtte op een soort teken van mij dat ik er geen moeite mee had. Ik aarzelde niet en greep in z’n broek. Ik voelde een harde vochtige eikel. Bij iedere hartslag voelde ik hem licht zwellen. Zachtjes maakte ik trekkende bewegingen en hoorde hem snuiven bij iedere ruk. Hij wurmde zijn hand onder mijn sportbeha en speelde met mijn borsten en tepels. Met zijn andere hand bevoelde hij mijn kont en de binnenkant van mijn dijen. Heel af en toe streelde hij met zijn vingers over de voorzijde van mijn slipje, waar zich een natte plek op begon af te tekenen. Ik duwde hem van me af en trok mijn shirtje en behaatje uit.
Hij was zichtbaar tevreden en zette vol overgave zijn mond op mijn borst. Hij likte mijn tepels en beet er zachtjes in. Ik kreunde van genot en streelde zijn hoofd. Ik deed mijn hand in mijn slipje en vingerde zachtjes mijn clitoris. Kasper zag waar ik mee bezig was en schudde zijn hoofd, trok mijn hand uit mijn slipje en likte mijn vingers af. Hij begeleidde mijn hand naar zijn broek en wachtte.
Ik trok zijn broek naar beneden en sloot mijn rechterhand om zijn harde lul. Ik liep om hem heen terwijl ik zachtjes trekkende bewegingen maakte. Met mijn linkerhand reikte ik onder zijn gespierde kont naar zijn zak en speelde eerst zachtjes met zijn ballen. Met mijn rechterhand bleef ik hem zachtjes aftrekken. Ik wisselde regelmatig af met kleine rukjes tot harde ferme rukken zodat de voorhuid tot ver over de eikel werd teruggetrokken. Hij genoot van iedere beweging en ik hijgde hard in zijn rechteroor. Na een minuut of zeven ging hij zwaarder ademen en ik merkte dat hij ging klaarkomen. Ik kneep hard in zijn zak en ging voor hem zitten. Met twee handen pakte ik zijn pik, die op springen stond, en likte aan het topje van zijn eikel. Ik dacht dat het zou gaan komen en zat afwachtend klaar, maar hij kalmeerde lichtjes en vroeg beleefd of hij mocht klaarkomen. Ik reageerde afwijzend en liet zijn lul los.
Vol ongeloof staarde hij me aan. Het was alsof ik de draadjes van een bom doorknipte. De lading was nog actief maar werd niet tot ontploffing gebracht. Ik stapte naar achteren en trok tergend langzaam mijn rokje en slipje tegelijk uit.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
