Eindelijk was het mooi weer! Na een winter van binnen zitten was de vijfentwintig graden meer dan welkom. We sleepten de tuinmeubelen naar buiten waarna de zon mijn te witte huid kon gaan bewerken. Mijn man Wim, een ‘mooi-weer-tuinman’, nam de gelegenheid te baat om in de tuin het overbodige hout te snoeien. Hij had zijn afgeknipte spijkerbroek aan en in de loop van de dag verdween ook zijn hemd. Ik schaamde mij niets voor hem: met zijn blonde atletisch gebouwde figuur had ik niets te klagen. Dat deed ik dan ook niet. Aan de andere kant kan ik nou ook niet zeggen dat ik steeds ademloos toekeek.
Wij, Wim en ik, kenden elkaar al van kinds af aan en toen we trouwden, was dat voor niemand als een verrassing gekomen. Misschien dat het daardoor kwam dat ik de laatste tijd nogal eens naar andere mannen keek. Misschien werd ons huwelijk wel een beetje sleets. Ik probeerde het te ontkennen en kwam meestal niet verder dan te denken van: “Hoe zou hij in…” nee, het bed durfde ik er niet bij te fantaseren. Dit was al voldoende om een rode kop te krijgen en mij te schamen voor die gedachten. Wim en ik hadden het immers toch goed? Twee keer in de week een vrijpartij die meestal probleemloos verliep, wat wilde ik meer? En nu ik in de mooie tuin zat, waren mijn gedachten even alleen bij mijn teint en hoe ik die weer wat aantrekkelijker zomers kon krijgen.
“Hallo”, klonk het plotseling aan de andere kant van de heg. O jee, dat waren de nieuwe buren. Ze woonden er al een paar weken maar tot echt kennismaken was het nog niet gekomen. Ik sprong op en liep naar de heg. Daar stond onze nieuwe buurman.
“Hallo”, zei hij nogmaals. “Mijn naam is George. En zij (hij wees naar zijn vrouw die ook in de zon zat) heet Aniek.”
“Aangenaam kennis te maken”, zei ik. “En hij heet Wim”, terwijl ik naar mijn man wees. “Dit is wel het weer he, om in de tuin te zitten”, zei ik terwijl de hand van de buurman nog natintelde. Het was niet het enige wat was begonnen met tintelen: hij was zo te zien alles wat mijn Wim niet was. Een kort, gedrongen figuur, veel haar op de borst en een kop vol met wild krullend haar.
Gelukkig kwam zijn vrouw aangelopen zodat ik mijn aandacht iets kon verleggen. Intussen riep ik Wim, zodat ook hij kennis kon maken. Ook de buurvrouw mocht er zijn! In haar bikini leek ze meer borsten te hebben dan ik, of ze wist ze handiger ten toon te spreiden. Wat is dat trouwens toch dat vrouwen hun borsten altijd even moet vergelijken?
Het was een vlot stel waarbij George een kontje had, waar ik mijn ogen niet…
“Af, in de hoek Amanda”, dacht ik bij mijzelf en even waren mijn gedachten weer neutraal. Het koude bier van Wim en de koele meegebrachte wijn van de buren kwam op tafel en het duurde niet lang of de aanwezige spanning brak. Stokbrood met Franse kaasjes verhoogde de feestvreugde. Maar toen ik eens goed oplette bleek dat ik niet de enige was die graag naar het andere geslacht keek. Wim, mijn eigen Wim keek regelmatig naar de rondingen van Aniek. Ik moest er om glimlachen, want wie was ik om jaloers te reageren? Temeer daar ik merkte dat George zijn ogen vrijmoedig over mijn lichaam liet gaan. Het voelde bijna aan als handjes. Een rilling ging over mijn rug. Even wist ik niet hoe ik er op moest reageren. Een mengeling van verlegenheid en toch ook wat… De tinteling die door mijn lichaam ging was niet mis te verstaan. Ik weet dus niet of ik teleurgesteld moest zijn toen ze naar huis gingen, of opgelucht.
Een paar dagen later was ik een dag vrij, toen Aniek bij mij aanbelde. Ik had wel zin in een praatje en na de koffie kwam al snel en veel te vroeg de drank op tafel. Het duurde niet zo lang of de berin was los en niet alleen onze tongen. Aniek inspecteerde mijn gaderobekast. Ik heb altijd een bloedhekel aan elkaar plukkende wijven gehad, maar nu zat Aniek aan mij of ik haar Barbie was en ik vond het niet erg. Ze haalde het doorzichtige zwarte hemd uit de kast wat ik altijd over een rode jurk droeg. Eigenhandig knoopte ze mijn BH los en liet zien hoe sexy dat hemd kon zijn, wanneer je er niets onder droeg, of juist een heel opzichtige BH, maar die had ik niet. Ze streelde over mijn borsten alsof ze de stof van het hemd recht moest strijken. Ik deed alsof het erbij hoorde, maar ik voelde het tot tussen mijn benen. Dat gevoel nam toe toen Aniek zei: “jij ziet mijn George wel zitten he?” Ik schrok van die vraag. Was ik zo doorzichtig? Haar lach op haar gezicht stelde mij weer gerust, blijkbaar vond ze het niet echt erg. “Jouw man mag er ook wezen hoor”, verzekerde ze mij. “Misschien moesten we eens een afspraakje maken.” Zou ze bedoelen wat ik dacht?
Het was mijn Wim die een paar dagen later een gezellige maar ook spannende avond aankondigde: het was alvast een cadeau voor mijn verjaardag. Terwijl ik onder de douche stond hing hij kleren klaar. Watte?! Ja echt, dat was op zich al een verrassing. Helemaal toen ik zag wat hij klaar had gehangen: precies die doorkijkbloes en een supperkorte rok die ik alleen met een legging of broek er onder droeg. Net voordat ik klaar was met aankleden, ik had de blosjes al op mijn wangen, kwam Wim nog even binnen om mij te bewonderen, zoals hij zei. Zijn lange zoen beloofde veel. Maar tussentijds maakte hij wel van de gelegenheid gebruik om het haakje van de BH los te pulken.
“Zonder is mooier”, zei de schavuit. Maar hij was nog niet helemaal tevreden: hij ging op zijn knieen, zijn handen gingen onder mijn rokje en daar ging mijn slipje. Die Wim toch, dat was ik niet van hem gewend. Maar ik vond het wel opwindend, deze Wim. Giechelend als een bakvis en mijn benen stevig tegen elkaar liep ik met hem mee de woonkamer in. Tot mijn verbazing en verlegenheid zaten daar George en Aniek!
“Meid, wat zie je er prachtig uit!”, riep Aniek en gaf mij drie dikke zoenen waarvan de laatste vol op mijn mond. Tot mijn verlegenheid volgde George het goede voorbeeld. Ongegeneerd keek hij naar mijn borsten.
“We gaan het feestje bij ons vieren”, zei Aniek. Ze nam mij bij de hand en we liepen met z’n allen naar buiten, de koele avondlucht in. En dat voelde ik. De wind waaide tussen mijn benen door, wat mijn naaktheid daar benadrukte. En ook mijn borsten voelden aan alsof er helemaal geen bloesje voor zat. Ik voelde mij een slet die op stap ging. Wat zou er in hemelsnaam gaan gebeuren? Wilde ik dit wel? De andere drie blijkbaar wel, want die liepen lachend mee. Iets in mij zei dat dit het einde was van een langdurige modaligheid.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
