De hele middag zit ik te twijfelen. Zal ik gaan of niet? Ik heb best zin in een leuke avond, maar niet in de zoveelste tegenvaller… Hoe vaak ben ik niet uit gegaan met een hoofd vol verwachtingen, om tenslotte aan het eind van de avond teleurgesteld en enigszins beschonken eenzaam huiswaarts te keren? Misschien is er iets mis met mij. Mannen kijken wel naar me, maar ze spreken me zelden aan. Soms neem ik het initiatief. Om vervolgens al na tien minuten naar de wc te vluchten. Waar moet je het in godsnaam over hebben met een vreemde man waar je eventueel wel mee zou willen vrijen? Normaal heb ik praatjes voor tien, maar in dit soort gevallen sla ik meestal aan het stoethaspelen…
Ik besluit de avond toch maar een kans te geven. Terwijl ik door de donkere stad fiets, bedenk ik een nieuwe strategie. Waarschijnlijk leg ik het er vaak te dik bovenop. Waarschijnlijk verwacht ik te veel (hoezo eigenlijk?)… Ik besluit dit keer niet naar het versiercafé te gaan, maar naar een populaire danstent. Ik ga dansen, me amuseren, niet te veel drinken en gewoon mensen kijken, zonder bijbedoelingen. Gewoon (zucht…).
En dus… loopt de avond weer heel anders dan ik had gedacht!
In de danstent is het idioot druk. Bij de bar kan ik me amper bewegen, ik zit ingeklemd tussen goed geklede, fris gedouchte, zwetende lijven. Het ziet er niet naar uit dat ik binnen afzienbare tijd een drankje zal kunnen bemachtigen. In eerste instantie krijg ik het erg benauwd van deze sardienensituatie, maar in tweede instantie vind ik het eigenlijk wel iets hebben. Ik besluit er een spelletje van te maken: kijken hoe lang ik het uithoud in die wringende massa…
Plotseling voel ik een hand op mijn bil. Niet per ongeluk, maar duidelijk expres. Hmm, kennelijk ben ik niet de enige die hier spelletjes speelt… Ik weiger achterom te kijken. De hand voelt best lekker. Ontspannen, warm, tikje noncha, maar toch… eh…. vasthoudend. Ik onderdruk mijn instinctieve reactie en kijk NIET achterom.
Na twee urenlange minuten begint de hand zachtjes te schuiven richting bilnaad. Een lange, bedachtzame strijkbeweging van boven naar beneden… Ik weet zeker dat mijn tepels inmiddels stijf zijn. Wanneer de vinger beneden is aangeland, beginnen mijn alarmbellen te rinkelen. Moet ik me niet verontwaardigd omdraaien nu? Die viezerik recht in de ogen kijken en onomwonden zeggen wat ik van zijn losse handjes en stiekeme gegraai denk?
Ik kijk wel uit! Veel te lekker dit… Op niet mis te verstane wijze krul ik mijn ruggegraat en steek mijn billen nog wat uitnodigender naar achteren. Die boodschap komt loud and clear over. Met een bedaarde bladerbeweging beginnen de onbekende vingers mijn rok omhoog te frutselen. Ik laat hem begaan. Alarmfase oranje gaat naadloos over in alarmfase rood.
De hand ligt nu op mijn blote dijbeen. Niemand om me heen heeft kennelijk in de gaten wat hier –een kleine meter onder onder ooghoogte- gebeurt. Ja, het is ontegenzeggelijk een lekkere hand die zich aan mijn vrouwenvlees vergrijpt… warm, maar zeker niet klam en erg zacht. Lange vingers zoeken nu een weg naar mijn slipje, kruipen voorlangs… Ik doe een ministapje naar achteren en leun voorzichtig tegen het lichaam dat achter mij staat. Ik sluit mijn ogen. De hand heeft nu meer bewegingsvrijheid. Terwijl het aantal decibellen op de dansvloer alleen maar toeneemt, strelen kundige vingers mijn klitje dwars door de stof van mijn slipje. Na een tijdje wordt het elastiek opzij getrokken en woelen de vingers door mijn schaamhaar. Ik word me bewust van een groeiende bobbel tegen mijn stuitje. Maar ik wil de eigenaar van dit enthousiaste zwellichaam niet zien en ik hoop ook dat hij zijn mond houdt. Het verbreken van de betovering zou onvergeeflijk zijn.
Plots glipt een lange vinger naar binnen. Zonder enige moeite, want ik ben kletsnat. Alarmfase paars nu. De vinger drukt met pulserende bewegingen op mijn g-plekje. Ik voel een tweede hand, die zich plat op mijn buik vlijt en met de vingertopjes mijn clitoris beroert. De hand op mijn buik voelt verschrikkelijk intiem. Ik doe alsof ik mijn armen over elkaar doe en stimuleer stiekem mijn eigen tepels, die inderdaad keihard zijn. Er kraait toch geen haan naar…
Als ik mijn orgasme voel komen, drukt de hand op mijn buik me dichter tegen de harde bobbel aan. Ik voel zijn armen bewegen langs de mijne. De vinger in mijn kut wordt aangevuld met nog twee vingers… En dan is er geen houden meer aan. Ik word ongenadig klaargevingerd door een onbekende man, middenin een discotheek. Klemgeperst tussen zwetende lijven sta ik zo hevig te krampen, dat het maar goed is dat ik tegen mijn mysterieuze minnaar aan kan leunen, anders zou ik ongetwijfeld krachteloos door mijn knieën zakken en tussen de lege bierbekertjes en platgetrapte peuken belanden.
Met een lange, aandachtige aai over mijn blote huid trekken de handen zich terug. Ook het lichaam achter me verdwijnt. Even sta ik te wankelen op mijn hakken. Dan kom ik eindelijk in beweging en wurm me door de mensenmassa naar voren, richting wc. Ik ben blij als ik me eindelijk kan laten zakken op de bril, want mijn benen lijken nog steeds van elastiek. Ongeveer tien minuten lang kan ik ongestoord nagenieten van deze onverwachte ervaring. Daarna wordt het relaxen me onmogelijk gemaakt door dames in hoge nood.
Eenmaal thuis kruip ik tevreden onder de wol met mijn twee siamezen en het stukgelezen boek van Erica Jong. Het ritsloze nummer, seks zonder plichtplegingen… hoe zag zíj dat ook alweer?
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
