“En, hoe was de repetitie?”
Karel loopt naar het buffet en brengt haar wat te drinken.
“Oh, het ging wel,” reageert Els enigszins afwezig.
Ze is net terug van de wekelijkse repetitieavond van haar operettevereniging en ze zit uitgeput op de bank.
“Hoezo het ging wel, het zal nu toch aardig moeten lopen als jullie volgende maand de try-out willen geven. Ik wil weer net als de vorige keren trots op je kunnen zijn. Wat gaat er dan wel en wat gaat er niet?”
“De tekst zit er bij iedereen heel goed in, maar de karakters moeten volgens de regisseur veel overtuigender gebracht worden; hij is niet tevreden. Ik bijvoorbeeld, moet veel meer passie tonen; misschien is de hoofdrol van de schone gravin Helène toch te hoog gegrepen.”
“Meer passie uitbeelden? Je kunt erover lezen en het proberen na te spelen, maar dat is onecht. Waarom denk je niet gewoon aan mij, als je passie moet spelen?”
“Heel flauw”, reageert ze geprikkeld.
“Het kan ook aan je tegenspeler Jeroen liggen, misschien voelen jullie elkaar niet aan. Ik zie hem morgen op de tennisbaan, dan zal ik wel eens met hem praten.”
“Dat is niet nodig, het ligt niet aan hem, maar aan mij; ik toon te weinig passie.”
Soms heeft ze het even gehad met haar Karel, vooral als hij denkt dat alles te regelen is. Maar ze moet toegeven dat hij zelden de plank misslaat. Dat is het meest irritante! Ze piekert hoe het nu verder moet. Ooit las ze ergens dat er grote filmregisseurs zijn die een liefdesstel kort voor de opname van een gepassioneerde scène een samenzijn in een caravan op de set gunnen. Dat zou hun spel overtuigender maken.
Als het voor haar rol nodig was, zou ze zeker zover gaan. Het is weliswaar amateurtoneel maar ze gaat er helemaal in op. Een andere wereld, waarin ze even de dagelijkse sleur kan ontvluchten om er later toch gelaten weer in terug te keren.
Ze speelt de beeldschone Helène die wraak wil nemen op haar overspelige echtgenoot door een goed uitziende man van eenvoudige komaf hartstochtelijk het hof te maken.
Soms als zij in bed haar rol overdenkt, fantaseert ze over Jeroen. Hij neemt haar in zijn sterke armen, kust haar vurig en zijn mooie, grote handen beginnen een zoektocht naar al haar heerlijke plekjes. Zachtjes streelt hij haar lichaam en kust haar nek. Ontspannen hangt ze in zijn armen, terwijl hij haar zachtjes op een groot bed neerlegt en dan…
De volgende dag besluit ze zichzelf te verwennen met een lekker bad en aansluitend een zonnebankje. Zij zorgt al enige tijd dat ze een figuur heeft waarmee ze gerust voor de spiegel durft te staan. Ze denkt weer aan haar rol. Die passie moet erin! Maar hoe? Als Jeroen misschien iets meer zou laten merken dat hij haar aantrekkelijk vindt, zou dat haar zelfvertrouwen vergroten. Maar hij is altijd zo afstandelijk en lijkt alle vrouwen op toneel even aardig te vinden.
Dan hoort ze de achterdeur. Ze schrikt op, is ze in slaap gevallen? Jeroen zou hier toch pas om zes uur zijn? Ze hoort een mannenstem roepen. Het is’m! Zij steekt zich gauw in haar badjas en loopt naar de trap om te laten weten dat ze thuis is. Daar staat hij, beneden in de gang. Hij kijkt naar haar op. Zij is enigszins verlegen met de situatie, maar roept dan:
“Kom maar boven, ik probeer een tintje te krijgen onder de zonnebank”.
Hij komt langzaam de trap op en bij de bovenste trede knielt hij voor haar, zijn armen theatraal naar haar omhoog reikend en zingt haar toe. Als zij voorover buigt om hem hartstochtelijk te zoenen zoals haar rol haar voorschrijft, vallen haar dijen bloot en gunt zij hem onbedoeld een heerlijk vergezicht.
Het lijkt op de toneelscène, maar het is anders. Zij voelt zich warm worden, er is een begin van hartstocht. Even denkt ze aan Karel maar ze weet zeker dat haar zoektocht naar echte passie om een onvergetelijke Helène op toneel te kunnen zetten zijn goedkeuring heeft. Terwijl haar gedachten nog strijd leveren met haar gevoel neemt ze Jeroens handen in de hare en legt ze op haar dijen. Verrukt kijkt hij naar haar op en behoeft weinig aanmoediging meer.
“Wat een heerlijk lijf heb jij, wat ben je zacht”, zucht hij als hij de binnenkant van haar dijen streelt. Genotvol laat zij hem heerlijk begaan en haalt hem met een hand op zijn achterhoofd zachtjes naar zich toe. Dan voelt ze hem zachtjes happen in haar venusheuvel. Zijn tong verkent haar schaamlippen en dwaalt af naar haar klitje. Dit is geil! Ze staat in vuur en vlam.
Wijd opent ze zich voor hem. Hij is teder en toch vastbesloten. Hij weet haar te betoveren en het voelt vertrouwd. Dat verrast haar, omdat ze toch niet snel intiem met iemand wordt. Nadat hij haar kutje met zijn tong heeft bespeeld terwijl zijn handen nu op haar billen rusten zegt ze:
“Kom maar, je mag wel even op de zonnebank”.
Die staat in een gezellige, speciaal ingerichte kamer. Eigenlijk is het een enkel bed met daarboven de hoogtezonstaven. Hij gaat op zijn rug op de bank liggen. Zijn kleding ligt op de grond, zijn pik staat strak omhoog. Ze zet de lamp weer aan, en zegt:
“Alleen mijn rug moet nog bruinen, de voorkant is al klaar”.
Dan neemt zij zijn uitgestoken pik in haar hand en leidt hem naar haar drijfnatte kutje. Ze steunt op haar armen en beweegt eerst rustig om hem de weg te laten verkennen, maar als die ruim genoeg voor zwaar verkeer blijkt, gaat het er snel heftiger aan toe. Zij stijgt en daalt en hij beantwoordt haar met heftig pompende beweging.
Jeroen houdt haar borsten in zijn handen. Hij fluistert lieve woordjes en zegt dat ze geweldig lekker neukt. Dan bereiken ze na nog een aantal heftige stoten een ongekende climax. Els strekt zich gelukzalig in volle lengte over hem uit. Wat is hij heerlijk; dit is echte passie! Dat moeten ze vasthouden en op toneel uitstralen.
Die avond op toneel gaat alles heel anders. Het spettert, het vonkt, op een natuurlijke manier. En over de scène waarin Jeroen voor haar geknield ligt, zijn gestrekte armen naar haar omhoog reikend, is de regisseur euforisch.
“Wat een passie, precies zoals het moet!”, roept hij enthousiast. Dat ze eigenmachtig de rol iets hebben aangepast en Jeroen nu zijn handen op haar dijen legt zal hem niet ontgaan zijn, maar hij laat het zo.
Zij droomt zijn handen op haar naakte huid, terwijl hij in zijn fantasie al verder is. Zo moet het gespeeld worden. Na afloop praten ze gezamenlijk nog wat na en krijgt ze complimenten. Ze groeit in zelfvertrouwen. Als Jeroen op huis aan wil, zegt ze:
“Als je me donderdag ophaalt voor de première, kom dan iets vroeger. Dan kun je nog even bijkleuren…”
Als hij donderdags al vroeg bij haar aankomt ontvangt ze hem in haar tuin. De zon is warm, de zonnebank is nergens voor nodig.
“Wil je nog zonnen?”, vraagt ze aan Jeroen. Ze helpt hem zijn kleren weghangen waarna ze neerploffen op twee strechers. Jeroen brengt het gesprek op hun vorige ontmoeting. Hij had geweldig genoten, maar was ook verbaasd dat hij bezweken was.
Hij had het goed met zijn vrouw en jaagde niet allerlei kortstondige pleziertjes na. Hetzelfde gold voor haar, zei Els. Maar iedereen had toch gemerkt hoe zij gegroeid waren in hun rol? Haar Karel zou er niet het minste probleem mee hebben. Hij wilde dat zij haar rol perfect speelde, hoe dan ook.
Toen ze overeind kwam om drinken te halen, richtte hij zich op en omhelsde haar.
“Ben jij wel eens in de open lucht geneukt?”, vroeg hij hees.
“Heel vroeger aan het strand bij ondergaande zon en een keer in een duinpan,” zei ze, “maar nog nooit tegen een boom.”
Hij leidde haar naar de boom, waar ze met haar rug tegen aan ging staan.
Gelukkig was het een gladde bast, anders had ze beter haar badjas aan kunnen houden. Hij kuste haar mond, haar hals, haar oren en streelde haar borsten waarvan de tepels nu trots naar voren priemden. Zijn hand gleed omlaag, masseerde haar venusheuvel en toen ze bij zoveel genot haar benen spreidde, voelde ze zijn vingers rond haar klitje.
Ze was nu zo geil dat ze graag zijn fiere pik in zich wilde voelen. Met twee handen omvatte zij zijn pik en bracht hem voor de ingang van haar liefdesgrot. Ze voelde zich na een ingehouden begin steeds steviger geneukt worden. Toen ze lang van elkaar genoten hadden en aanvoelden dat een orgastische golf in aantocht was, leek alsof de boom met hen meebewoog.
Haar knieën knikten toen ze in een eindspurt tegelijk hun hoogtepunt bereikten. Nahijgend bleven ze nog even staan.
“Wat kun jij geweldig lekker neuken”, zei hij.
“Jij mag er anders ook wezen”, zei Els. “Dit is ongelooflijk lekker!”
Het toneelstuk wordt in totaal drie keer uitgevoerd. De recensies zijn lovend.
‘De rol van de bedrogen gravin en haar minnaar wordt met welhaast zuidelijke passie vertolkt’, schrijft een recensent.
Els is heel tevreden, net als haar Karel, die eenieder laat weten hoe trots hij op zijn vrouw is.
Jeroen is ook blij dat alles zo goed gegaan is. Maar hij weet nog niet zeker of hij de volgende keer weer een hoofdrol wil. Het is wel erg intensief allemaal en vergt veel van zijn vrije tijd. Maakt hij een grapje? Zij zal het wel zien…
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
