Barcelona is een mooie, levendige stad. Foto’s van straten, pleinen en gebouwen glijden door mijn handen. Ik zie de Ramblas met zijn levende standbeelden en mimespelers en in een zijstraatje de overdekte markt met de oogverblindende keuren van het fruit en de groenten. Op een andere foto de Sagrada Familia: het levenswerk van Gaudí, de architect van wie de gebouwen overal in de stad aanwezig zijn. Een kunstenaar die me heeft gegrepen. Een man die zijn tijd vooruit was en of je zijn werk nu mooi vindt of niet, er gaat een sprookjesachtige maar toch moderne sfeer van uit. De sierlijke torens van de nog onafgewerkte kathedraal, de golvende gevel van La Casa Mila, Parc Güell met zijn waterspuwende hagedis, het golvend patroon van de kleurrijke banken en de prachtige zuilengalerij. En dan de grillig vormgegeven mozaïeken van glasscherven in de meest fantastische kleuren.
Het is verwonderlijk, denk ik bij mezelf. Een kunstenaar die gebouwen, meubels en zuilen ontwerpt in dergelijke, vrouwelijke vormen zou je wel kunnen verdenken van ‘vrouwengekte’. Maar niets is minder waar. Gaudí was een zonderling en vroom, bijna op het kwezelachtige af; een eeuwige vrijgezel met een schijnbaar ontbrekend liefdesleven.
Er valt een foto op de grond. Ik raap hem op en staar ernaar: Montserrat. De abdij, gebouwd op rotsen, een uurtje rijden vanuit Barcelona, waar de Zwarte Madonna zou zijn verschenen. De herinnering komt weer boven…
Na een bezoek aan de kerk, nemen we een van de wandelpaden naar boven. Het is begin mei, maar al behoorlijk warm en dat maakt de klim extra vermoeiend. Wanneer we bij een uitzichtpunt belanden, besluiten we even een momentje uit te rusten. Het rustpunt is een plateau dat wordt gevormd door een uitstekende rots. Het ligt naast het pad naar boven en is aan het zicht onttrokken door struiken. Het plateau en de afgrond zijn gescheiden door een heel brede muur. Die lijkt wel gebouwd om even heerlijk op te gaan liggen zonnen.
Ik ga languit op de muur liggen. Hij komt bij me zitten en ik leg mijn hoofd comfortabel op zijn dijen. Omdat het hier wel erg warm is, trek ik mijn truitje uit. Ik rol het op tot een kussentje en leg het in mijn nek. Ah dat ligt beter. Ik schuif mijn rokje ook nog wat hoger, zodat mijn benen lekker kunnen bijkleuren.
Ik sluit mijn ogen even om extra van het moment te genieten. Het is hier zalig. Hij streelt door mijn haar en laat zijn hand over mijn wang glijden. Met één vinger glijdt hij over mijn lippen. Speels lik ik met het puntje van mijn tong zijn vingertoppen en sabbel er een beetje op. Zijn andere hand glijdt over de zijkant van mijn hals verder naar beneden, volgt een sleutelbeen en streelt zich zo een weg de V-uitsnijding van mijn topje in. De onverwachte handeling zorgt ervoor dat ik even naar adem moet happen. Ik voel hoe heel mijn lijf ‘wakker’ wordt, hoe alle zenuwen in één klap op scherp staan en hoe alle sappen beginnen te stromen.
Zijn vingers hebben intussen in mijn beha, mijn tepels gevonden. Hij wrijft er zachtjes overheen en ik moet moeite doen om niet te luid te gaan kreunen. De warmte van de zon, de voorbijgangers die we wel horen maar niet kunnen zien, de mogelijkheid betrapt te worden, de sacrale grond waarop we ons bevinden, het voelt bijna als heiligschennis. Dit alles versterkt de spanning en in een mum van tijd ben ik vreselijk opgewonden. Mijn borsten worden letterlijk vol van het verlangen gestreeld te worden. Mijn tepels staan stijf rechtop. Alles richt zich op om zo tegemoet te komen aan zijn handen. Ik voel hoe lager in mijn lichaam hetzelfde gebeurt: alles zwelt, klopt en stroomt, vol van verlangen.
Hij kneedt mijn tepels en borsten. Ik voel hoe er onder mijn hoofd een bult ontstaat, hij deelt mijn opwinding voelbaar. Ik ga wat verliggen en hij maakt daarvan gebruik om mijn trui onder mijn hoofd vandaan te halen en over mijn schoot te leggen. ‘Om te verbergen wat hij daar straks gaat doen?’ vraag ik me af. Ik slaak een lichte kreun van genot. Wat is dit heerlijk opwindend. Mijn bekken richt zich een beetje op als om zijn handen te lokken. Hij haalt zijn hand uit mijn topje en baant zich langzaam een weg naar beneden. Alles aan en in mij reageert.
Zijn hand wringt zich onder het bandje van mijn rok en volgt mijn heupbeen. Zijn vingertoppen gaan plagend onder het randje van mijn slipje. Ik ga weer verliggen, simpelweg omdat het me niet lukt om stil te liggen, en na een juiste beweging van mijn heupen voel ik zijn hand eindelijk tussen mijn benen. Ik ben kletsnat, een vinger glijdt soepel naar binnen en gaat dan dringender aan het werk. Hij streelt me, vingert me en zorgt ervoor dat ik blijf kreunen. Ik probeer me in te houden, want naast ons, op het pad naar boven, horen we af en toe de stemmen van nietsvermoedende wandelaars.
Ik moet mijn geluiden en bewegingen onder controle zien te houden, terwijl ik eigenlijk niet liever wil dan me compleet laten gaan. Ik wil kronkelen en mijn bekken naar zijn handen duwen maar ik moet er ook rekening mee houden dat ik op een muur lig, naast een afgrond.
Ik voel dat mijn orgasme niet lang op zich zal laten wachten. Ik probeer af te remmen maar er is geen houden aan. Hij voelt dat ik bijna ga komen en versnelt zijn strelingen. Bij de ontlading die volgt, vergeet ik helemaal waar ik ben en geef ik me totaal over aan een overweldigend, hemels gevoel waarbij ik kennelijk nogal luid kreun. Hij brengt me weer in aardse toestand door in mijn oor te fluisteren dat ik stil moet zijn.
Nadat ik mezelf weer enigszins gefatsoeneerd heb, blijven we nog heel lang zitten tot ook hij een beetje afgekoeld is. Dat moet jammer genoeg zonder ‘hulp’ van mijn kant. Al zou ik heel graag voor hem hetzelfde willen doen, dat zou helaas toch wel wat te gewaagd en opvallend zijn hier. Maar dat maak ik vanavond wel goed. Tussen de blik- en geluidswerende muren van onze hotelkamer.
Ik berg de foto’s op. Ik heb zo lang zitten dagdromen dat ik er nóg niet aan toe ben gekomen de foto’s te sorteren. Dat moet dan maar een andere keer.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
