Het begon allemaal op een koude winterdag in februari. Na een uurtje in de sportschool fietste Yasmine naar huis. Diep in haar winterjas gedoken trapte ze flink door om op tijd thuis te zijn voor haar favoriete TV-serie. Nog maar een kleine kilometer. Dan kon ze nog snel even douchen, haar maaltijd in de magnetron gooien en heerlijk op de bank neerploffen. Toen opeens gebeurde het: er klonk een harde knal en alles werd zwart.
Op het moment dat Yasmine voor het eerst weer haar ogen opende lag ze in een grote zaal, op een enorm bed, onder een spierwit laken. Voorzichtig tilde ze haar hoofd op: een kreun ontsnapte uit haar mond. Oef, ze had het gevoel door een kudde olifanten te zijn verpletterd. Ze voelde aan haar hoofd, dat was verpakt in een dikke laag verband. Haar been hing schuin omhoog en was voorzien van een prachtige hoeveelheid gips en haar linkerhand zat in het verband.
Shit, wat was er gebeurd? Waar was ze? Wat deed ze hier? Met haar rechterhand tastte ze naar de alarmknop, die naast haar bed lag. Trillend drukte ze op de rode knop en snel legde ze haar hoofd weer op het dikke kussen. Haar hoofd bonsde en haar keel was kurkdroog. In de verte hoorde ze snelle voetstappen in haar richting komen. Het volgende moment stond er een oude dame met een vriendelijk gezicht naast haar bed. Yasmine bekeek de vrouw indringend. Ze had haar grijze haar opgestoken en droeg een smetteloos wit uniform.
“Ah, mevrouw Yilmaz. U bent weer wakker! Hoe voelt u zich?” Yasmine kon een glimlach niet onderdrukken en vertelde dat ze het gevoel had alsof ze was platgewalst door een kudde olifanten. Volgens de verpleegster, die zich voorstelde als mevrouw Van Gelder, was het geen kudde olifanten geweest maar een enorme Mercedes die haar over het hoofd had gezien. Daardoor had ze een lichte hersenschudding en was haar been gebroken. De vrouw spreidde de lakens op het bed, terwijl ze zei: “Dilek, als jij nu eens een beker bouillon voor mevrouw Yilmaz haalt, dan kan ze een beetje op kracht komen. Dan ga ik intussen even naar meneer De Haan.”
Verrast keek Yasmine op. Dilek? Wie was Dilek? Ze zag nog net de gestalte van een slanke vrouw in een (hoe verrassend) wit uniform de deur uitlopen. Na een paar minuten verscheen de vrouw weer in de kamer. Ze zette zorgzaam een beker bouillon op de tafel. “Zal ik u even helpen, mevrouw Yilmaz?” Zonder het antwoord af te wachten ging de vrouw naast haar zitten. Zachtjes tilde ze haar hoofd omhoog en met een rietje dronk Yasmine voorzichtige slokjes van de inmiddels afgekoelde bouillon. “Ik zal me even voorstellen. Ik ben Dilek en loop stage in dit ziekenhuis. Als ik iets voor u kan doen, dan hoor ik dat graag.” Met een knipoog nam ze afscheid en verliet ze de kamer. Waar Yasmine het zojuist nog koud had, stroomde nu een warme golf door haar lichaam: wat een prachtige vrouw! Vol verwarring sloot Yasmine haar ogen. Ze viel in een diepe slaap vol geweldige dromen.
De dagen erna had Dilek een aantal nachtdiensten achter elkaar. De afdeling was leeg en Yasmine sliep slecht. Yasmine vroeg aan Dilek of ze haar gezelschap wilde houden tijdens die lange, en vooral eenzame, nachten. Ze kletsten over hun gezamenlijke culturele achtergrond, hun familie en hun opleidingen. Op verzoek van de hoofdzuster ging de deur dicht, om meneer De Haan, die een kamer verderop lag, niet te storen. De nachten waren erg gezellig en diep in haar hart voelde Yasmine een warm gevoel voor de mooie Dilek groeien. Zodra ze haar hoorde aankomen, ging haar hart sneller kloppen en zodra ze haar zag steeg het bloed naar haar wangen. Maar een patiënt die iets voelde voor haar verpleegkundige, dat kon toch niet? Ze had geen idee wat ze met haar gevoel aanmoest en liet het maar over zich heen komen.
Na een paar nachten kwam Dilek met een boek naast het bed van Yasmine zitten. Yasmine draaide haar hoofd en probeerde de titel te lezen: ‘Maak me…’, zag ze. De rest was moeilijk te lezen. “Wat lees je voor boek?” “Oh, een boek van Karin Giphart: ‘Maak me Blij’, van een vriendin gekregen.” Hmm, daar had Yasmine weleens van gehoord. Ze had het ook willen kopen, maar durfde niet omdat ze bang was dat haar omgeving zou ontdekken dat ze op vrouwen viel in plaats van op mannen.
Heel brutaal vroeg Yasmine of Dilek iets wilde voorlezen. Dilek twijfelde: was dat nou wel zo handig? Ze wist immers wat voor boek het was. Kijk, dat zij lesbisch was, wist ze al jaren. Maar om zoiets nou voor te lezen aan iemand die ze amper kende? Ze keek Yasmine aan en zag haar stralende ogen. “Jij weet wat voor boek dit is, hè?” Yasmine bevestigde met een glimlach.
Dilek begon met zachte, warme stem te lezen, leunend met haar ellebogen op het bed van Yasmine. Met ingehouden adem lag Yasmine te luisteren. Ze tilde haar hand op en streek door het lange, zwarte haar van Dilek. Ze streek over haar zachte wang, waarop lieve blosjes ontstonden. Dilek keek op van haar boek, legde het naast zich op een tafeltje en pakte de hand van Yasmine. Zachtjes bracht ze de hand naar haar mond en gaf ze kleine kusjes op de vingertoppen, de handpalm, de pols.
Dilek streelde het gezicht van Yasmine en gleed via haar nek naar haar prachtige borsten. De afgelopen week had ze die borsten al een aantal keer mogen aanschouwen en nu raakte ze ze gewoon aan! Onder haar hand voelde ze hoe het lichaam van Yasmine op de tedere aanraking reageerde: haar tepels werden hard en haar ademhaling versnelde. Dilek boog voorover en gaf Yasmine een voorzichtige zoen op haar mond.
Zonder twijfel opende Yasmine haar mond. Haar tong speelde met die van Dilek en de voorzichtige zoen veranderde in een hartstochtelijke kus, waar de passie vanaf spatte. Met een wild gebaar pakte Yasmine de hand van Dilek en duwde die naar beneden. Ineens stopte Dilek. “Pas op, straks doe ik je nog pijn”, zei ze. “Wat nou pijn?”, vroeg Yasmine. “Het is juist heerlijk!”
Yasmine bekeek Dilek uitgebreid. Wat was ze mooi. Haar donkere haar hing warrig langs haar gezicht, haar lippen waren prachtig rood en vochtig. Ze trok het mooie gezicht weer naar zich toe. Met haar vingertoppen beroerde Dilek de venusheuvel van Yasmine waarop een gesmoorde kreun aan de mond van Yasmine ontsnapte: “Ga door”, zei ze. “Ik sta in brand!” Met haar vingers streek Dilek langs de warme lippen, terwijl haar duim ritmisch de klit stimuleerde.
Soepel vonden twee vingers hun weg naar binnen, terwijl Dilek met haar andere hand de harde tepels beroerde. Hun tongen dansten een vurige dans. Het duurde niet lang of het zachte lichaam van Yasmine spande alle spieren aan en met een zacht kreetje kwam ze klaar. Met stralende ogen keek ze naar Dilek, die op haar beurt geschrokken naar de grote klok naar de deur keek. De nachtronde zou zo beginnen! Snel knoopte ze haar haar in een staart en nam ze afscheid met een intieme zoen. “Welterusten liefste”, fluisterde ze. “Tot morgen.”
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
