Ik vlieg tien kilometer hoog over de zuidpunt van Groenland. Tussen de bruine toendra’s liggen er grote vlakken sneeuw. Recht onder me ligt de Noordelijke IJszee. Zwart water met honderden ijsbergen. Ik vlieg in een koepel van licht waar de zon maar niet ondergaat. In mijn koptelefoon een strak gespeeld Frans rocknummer. Het refrein raakt mijn hart: Wees niet bang voor de weg, de wind zal ons dragen!
Ik ben niet bang voor de weg, wel voor wat ik ga aantreffen bij aankomst. De wind heeft ons soms gedragen maar even vaak ver uit elkaar geblazen. Waarom vlieg ik hier? Vanwege dat telefoontje tien dagen geleden? Bijna smekend: kom dan één weekend, laten we het proberen. Of is het mijn eigen twijfel of ik wel alles gedaan heb voordat ik de definitieve keus maak? En hoe vlieg ik hier eigenlijk? Als reddende engel op weg om te troosten? Of als een breekbare engel die net geleerd heeft weer alleen te vliegen. Ik luister naar de Franse tekst: wees niet bang voor de weg, de wind zal ons dragen.
We landen op JFK. Uit de slurf kom ik in een bomvolle hal met duizenden mensen. Ik hou van vliegvelden. Ze geven me een gevoel van vrijheid. Van hieruit kan ik vliegen waarheen ik wil: San Francisco, Buenos Aires, Shanghai, Sydney. Maar vandaag ga ik naar New York. In de bus zit ik op de voorste rij. Door de panoramaruit zie ik Manhattan steeds dichterbij komen. Enorme wolkenkrabbers en bizarre gebouwen. Ik word blij en opgewonden van deze stad. Ik wil er kijken, shoppen, eten, uitgaan, alles. De portier van het hotel zegt breed grijnzend:
“Nicole, your man got you the best room of all Manhattan”.
Dat is zo. Het is een penthouse op de vierenzestigste verdieping met een vrij uitzicht over de East River. De gebouwen er tegenover zijn veel lager. De ramen lopen van het plafond tot de vloer en diep beneden me zie ik de straat met hele kleine auto’s.
De kamer is ingericht in ‘Colonial Style’. Het klassieke bed met spijlen is versierd met fleurige linten en voor het raam staat een houten tafel met planterstoelen. Op de tafel staat een fles water en vers fruit. Er ligt een briefje bij.
Lieve Nicole, wat heerlijk dat je er bent. Ben om zes uur in het hotel terug. Kus Diederik.
Het is nu vier uur en ik heb dus alle tijd om me voor te bereiden. Dat komt goed uit want ik snak naar een bad. Mijn huid is een soort Sahara na al die uren vliegen. Ik stap met blote voeten op de koude zwarte tegels van de badkamer. Er gaat een rilling langs mijn benen en rug. Ik laat de glimmend witte jacuzzi vollopen en trek mijn kleren uit. De deur van de badkamer blijft open, zodat ik uit het raam kan kijken. Wolken die ik in de verte zie boven de wolkenkrabbers vormen zich ook vlakbij: de stoom zweeft boven het water. Met mijn tenen raak ik het water en dompel dan mijn hele voet onder. Dan laat ik mij langzaam in het bad zakken. Een voldaan gevoel kruipt met het water over mijn lichaam omhoog. Ik wil rust en tijd om me voor te bereiden. Ik streel met mijn vingertoppen over mijn benen en laat mijn handen tussen mijn borsten naar mijn hals glijden.
Wat zal ik zometeen aantrekken? Ik wil met Diederik praten en dan is een spijkerbroek en T-shirt genoeg. Maar ik wil ook naar buiten. Ik wil in mijn mooie, donkerrode jurkje op 5th Avenue lopen, eten, uitgaan. Dat gesprek kan ook later. Ik twijfel even en kies dan voor mijn jurkje. Daar hoort dan wel mijn push-up onder want anders valt het niet mooi. Nog even streel ik over mijn lijf en besef dat ik vastgehouden en begeerd wil worden. Maar ik moet uit bad want ik heb nog maar een half uur. Ik droog me af en kijk in de spiegel. Hoe zou hij me zo vinden? Ik doe mijn haar, maak me op en sproei wat L ‘Eau d’ Ici op mijn hals. Dan mijn push-up en een kleine tanga. Het korte, donkerrode jurkje valt er prachtig over en mijn benen worden er extra bruin van. Een mooie halsketting, twee zilveren armbanden en mijn pumps. Ik ben er klaar voor!
Net op tijd want de deur gaat zonder kloppen open. Diederik komt binnen. Hij glimlacht met die mooie kringen bij zijn mond. Maar hij ziet er onzeker en vermoeid uit.
“Wat goed dat je gekomen bent”, zegt hij zachtjes.
“Had je gedacht dat ik niet zou komen dan?”
“Nee, maar ik wist niet zeker of je het uiteindelijk aan zou durven.”
“Ik ben gekomen, dat lijkt me voldoende.”
“Had je een lange reis?”
“Ja, en ik ben toe aan eten en aan New York en daarna aan veel slapen.”
ik ga het hem niet makkelijk maken. Ik zie dat ik hem geraakt heb, hij is gekwetst. Even twijfelt hij maar komt dan op me aflopen. Ik zie dat hij me wil omhelzen en ik doe een stap achteruit zodat ik tegen de hoge spijlen van het bed leun. Hij pakt mijn schouders en wil me een kus geven. Bijna bega ik de blunder hem mijn wang toe te draaien maar net op tijd realiseer ik me dat dit mijn vriend is, niet mijn broer. De omhelzing is houterig en ongemakkelijk. Hij probeert me tegen zich aan te trekken maar ik houd afstand. Dit is zo verwarrend. Ik ben een hele dag onderweg om hem te zien. Dan ben ik er en wil er eigenlijk niet zijn. Waar ben ik mee bezig? Het refrein van vanmiddag schiet me te hulp: wees niet bang voor de weg.
Ik kijk hem nu van dichtbij aan. Zijn gezicht is een mengeling van gekwetste kwaadheid en onzekerheid. Hij kijkt ook onderzoekend alsof hij iets nieuws ziet in mijn gezicht. Ik word wat rustiger. De volgende kus is er een die ik herken. Langzaam en zoekend in het begin, feller en wat hongerig op het eind. Diederik ademt diep en kijkt me strak aan. Dan tilt hij mijn haren op. Mijn nek, mijn meest kwetsbare plek ligt voor hem open. Hij kust me daar. Eerst zacht, dan stevig. Hij zuigt op mijn oorlel. Ik begin er door op te warmen. Dan opeens, helemaal onverwacht, pakt hij mijn beide polsen en duwt ze achter mijn rug. Met een handig gebaar wikkelt hij er een van die fleurige bedlinten omheen. Ik zit vast aan de spijl van het bed achter me. Ik schrik. Wat doet hij? Hoe komt hij hierbij? Is dit zijn wraak voor mijn verbaal geweld van net?
Diederik kijkt triomfantelijk. Zijn onzekerheid lijkt verdwenen als zijn handen over mijn jurkje gaan. Ik voel me kwetsbaar zonder mijn armen en handen om me te beschermen. Hij geeft me een tongkus en streelt mijn borsten. Dan zonder enige gene schuift hij mijn jurkje tot boven mijn heupen. Begerig kijkt hij naar mijn rode tanga. Weer een tongkus. Zijn handen gaan nu over mijn billen. Hij knijpt erin en trekt ze uit elkaar. Alsof hij wil testen hoe elastisch mijn kruis is. Alsof hij me wil voorbereiden op wat komen gaat. Ik ben machteloos maar tegelijkertijd voel ik een diepe opwinding. Dan gaat het opeens allemaal erg snel. Hij ritst mijn jurkje open, maakt mijn polsen los van de bedspijl en trekt mijn jurkje over mijn hoofd. Ik stribbel tegen en vecht terug maar hij is te sterk voor me. Hij duwt me achterover op bed. Mijn polsen wikkelt hij vast aan de spijlen bij het hoofdeind. Zijn gezicht staat opgewonden maar tegelijkertijd kijkt hij me onderzoekend aan. Alsof hij wil zien of ik deep down akkoord ga met deze behandeling. Die aandacht geeft me een veilig gevoel. Hij heeft me geraakt op een zwakke plek. Dit is zijn wraak voor de vernedering van daarnet.
Zijn ogen gaan begerig over mijn lijf. Eerst streelt hij mijn gezicht maar dan gaat hij naar beneden. Zijn hand vindt de sluiting onder mijn rug en in één haal trekt hij mijn BH uit. Ik lig nu onbeschermd voor hem. Hij pakt mijn borsten stevig vast, kneedt ze en wrijft mijn tepels tussen duim en wijsvinger. Dan geeft hij me zachte kussen. Die afwisseling van hard en zacht windt me op. Maar ik krijg geen tijd om bij te komen. In een wringende ruk gaat mijn tanga uit. Wanhopig klem ik mijn benen tegen elkaar. Maar ik weet dat ik zo half vastgebonden geen partij voor hem ben. Hij pakt mijn knieën en duwt mijn benen langzaam uit elkaar. Het laatste deel geef ik me gewonnen. Mijn vagina ligt nu open voor hem. Ik weet dat hij kan zien dat ik nat ben. Hij gaat met zijn hoofd naar mijn kruis. Hij likt mijn schaamlippen. Eerst zacht en verkennend, dan hard en hebberig. Mijn clitoris probeert zich te verstoppen maar zijn tong vind haar. Zo wordt ik genadeloos gelikt en ik kan geen kant uit.
Na een paar minuten staat hij op en begint zich uit te kleden. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden. Eerst zijn overhemd en zijn broek dan zijn T-shirt. Dat laatste is een soepele en prachtige beweging waarin ik zijn borst en buik zie draaien.
“Kijk naar me”, zegt hij dwingend als hij uit zijn boxer stapt.
Zijn penis is hard en staat fier vooruit. Daaronder zijn strakke en kwetsbare ballen. Hij stapt op me af en duwt zijn penis tegen mijn mond. Ik ben zo opgewonden dat ik zijn eikel met lange halen lik. Ik proef de zoute smaak van zijn voorvocht. Dan zuig ik hem diep naar binnen. Hij gromt even en trekt zich terug. Op zijn knieën komt hij nu tussen mijn benen zitten die ik wijd voor hem open houd. Zijn harde pik dringt in mijn vagina. Ik wil alles van hem voelen. Diederik beweegt maar twee of drie keer in en uit me als ik mijn orgasme al voel opkomen. Vanuit mijn rug, mijn buik, mijn benen, uit alle hoeken van mijn lijf komt de vloedgolf over me heen. Het lijkt minuten te duren. Dan ebt alles langzaam weg.
Direct erna krijg ik een enorme huilbui. Alle eenzaamheid en verdriet die ik voelde toen hij zo ver van me weg was, alle woede en teleurstelling over onze verwijdering, alle verlangens die ik heb gekoesterd in mijn fantasieën, al mijn angsten en onzekerheden, alles komt in lange, gierende uithalen naar buiten. Het duurt minuten voordat ik weer rustig word. Diederik is lief voor me. Hij heeft de linten losgemaakt en als een klein kind lig ik in zijn armen. Ik kijk naar hem door mijn tranen alsof ik hem voor het eerst zie. Zijn mooie bruine ogen, zijn mond, de lijn van zijn kaken. Zijn borst en zijn strakke buik. Ik streel hem en het is alsof mijn handen voor het eerst over zijn lijf gaan. Alsof ik hem nooit eerder heb gevoeld. Dan pakt hij mijn hand en legt die op zijn harde pik. Even aai ik hem uitdagend maar dan wil ik hem weer in me voelen. Schrijlings ga ik op hem zitten en heel langzaam glijdt hij naar binnen. We bewegen nauwelijks, zo geconcentreerd zijn we. Ik kijk hem diep aan en dan zie ik zijn orgasme als een storm over zijn gezicht trekken. Hij komt hevig in me klaar. Ik direct na hem. Mijn hart zingt: wees niet bang voor de weg, de wind zal ons dragen.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
