— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —

Woede

Toen de bel ging liet ze haar boek in de steek en liep de drie stappen van de bank naar de voordeur. In een studio als de hare was alles dichtbij elkaar.
‘Wie is daar?’ zong ze door de intercom. ‘Jorn’, klonk het metalig. Honderd vragen vroegen om voorrang in haar hoofd en uiteindelijk drukte ze sprakeloos op de knop. De benedendeur zoemde open. Ze zette haar voordeur op een kier en stond midden in de kamer toen hij binnenkwam. Hij duwde de deur achter zich dicht en bleef nogal ongemakkelijk staan.
‘Wat doe je hier?’ was de vraag die ze uiteindelijk het belangrijkst vond, al was hij nogal onbeleefd.‘Ik eh…’ Zijn stem klonk schor en hij maakte zijn zin niet af. Hij schudde met zijn hoofd alsof hij een verwarrende gedachte probeerde kwijt te raken en stond toen in twee stappen bij haar. Heel dicht bij haar.

Zonder nog iets te zeggen boog hij voorover en kuste haar mond. Zijn lippen waren hard en koud. De kus was volkomen gevoelloos en gaf haar hetzelfde gevoel als een klap in haar gezicht. Hij deinsde terug en zei niets. Hijgend van schrik keek ze hem aan. Ze zei ook niets maar pakte zijn oor en trok, zodat hij zijn hoofd met een kreet van pijn vooroverboog. Nu was zij degene die haar lippen op de zijne drukte en haar tong met geweld in zijn mond duwde. Hij beet op haar lip, zo hard dat ze bloed proefde. Toen greep hij een vuistvol van haar haren en rukte haar hoofd naar achteren. Ze schreeuwde. Hij zoog zijn lippen vast in haar hals en zij hees zijn T-shirt omhoog. Het bleef pijnlijk steken bij zijn oksels maar gaf uiteindelijk met een zacht scheurend geluid mee. Hij trok haar blouse open. Er sprong een knoopje af dat tegen de muur ketste en achter de bank verdween. Hij haakte haar beha los en trok hem uit.

Hij masseerde haar borsten en kneep keihard in haar tepels. Als antwoord zette ze haar tanden in zijn schouder. In een schrikreactie probeerde hij haar van zich af te duwen maar ze hield hem bij zijn broekband vast, zodat ze gedwongen waren samen enkele stappen zetten. Ze trok zijn broek open en duwde hem omlaag. Hij trapte zijn sneakers haast kapot maar kreeg ze toen uit en smeet haar ruggelings op haar bed terwijl hij zich van zijn broek ontdeed. Ogenblikkelijk zat hij schrijlings bovenop haar en ving haar handen boven haar hoofd. Hij kuste haar opnieuw heftig. Ze kronkelde om zich onder hem vandaan te werken maar hij was te sterk. Uiteindelijk liet hij haar handen uit zichzelf los om haar broek open te maken. Zijn erectie lag kloppend tegen haar buik en ze sloot haar hand eromheen, pijnlijk hard. Hij gromde en worstelde met haar skinny jeans. Haar slipje trok hij gewoon kapot.

Met zijn knie duwde hij ruw haar benen uit elkaar en het volgende moment stootte hij in haar. Uiteraard deed hij haar pijn. Ze sloeg haar benen om zijn middel om hem meer ruimte te geven en zette haar nagels in zijn rug. Naar adem snakkend vond ze zijn mond met de hare. Hij hijgde en bewoog steeds sneller. De pijn nam iets af. Hij had haar wel opgewarmd maar dit was niet de hitte die ze nodig had. Dit was niet de hitte die zich verzamelde als een bal in haar onderbuik. Dit was een nijdige hitte die verzengend van haar af leek te slaan. Toch explodeerde ze, zo onverwachts en met zo’n kracht dat ze schreeuwde. Haar lichaam klampte zich stuiptrekkend aan het zijne vast en ook zijn hoogtepunt diende zich aan. Zijn kin kwam tegen haar schouder en zijn kaken klapten op elkaar toen hij zijn gezicht in haar hals verstopte. Hij gromde in haar oor en lag opeens heel stil.

Hij lag op zijn buik naast haar, hijgend alsof er een tornado over zijn lijf was geraasd.
‘Wat was dat?’ vroeg hij verbijsterd. Zijn stem klonk gedempt omdat zijn gezicht in het dekbed verstopt lag.‘Wat dat was? Je viel me aan!’ zei ze nijdig.
‘Ja, maar jij mij ook. Waarom in godsnaam?’

Ze stond op en liep naar de keuken, waar ze een glas water inschonk en in één teug leegdronk. Daarna vulde ze het opnieuw en gaf het aan hem. Dankbaar nam hij een slok. Ze klom weer in bed. ‘Ik weet wel hoe het komt,’ zei ze, voor zich uit starend. Hij keek op, zijn wenkbrauwen verbaasd opgetrokken, maar ze keek niet naar hem.
‘Het is woede,’ vervolgde ze ‘je bent boos op me.’
‘Helemaal niet!’ zei hij verontwaardigd.
‘Jawel. Onbewust. Om wat er vijf jaar geleden is gebeurd.’
‘Heb je het over Hanna?’ vroeg hij verward.
‘Natuurlijk. Jouw zusje was mijn beste vriendin. We waren allebei even nauw bij haar ziekte betrokken. En je onderbewuste wil iemand de schuld geven van haar dood. Ik was een gemakkelijke zondebok want ik was ver weg. Voor mij gold precies hetzelfde, ik was onbewust kwaad op jou. Niet dat je iets fout gedaan had, maar om het onredelijke gevoel dat je het had laten gebeuren. Ik kon gerust boos zijn op jou, ik was toch verhuisd. Maar toen zocht je me op. Waarom eigenlijk?’ vroeg ze zachtjes en nu keek ze hem wel aan.

Hij zweeg lange tijd, leek niet zo goed te weten wat hij moest zeggen. ‘Misschien had ik niet moeten komen maar ik moest het een keertje kwijt. Ik ben namelijk verliefd op je.’
‘Doe niet zo gek!’ zei ze luid, maar toen zag ze de gekwetste uitdrukking op zijn gezicht en voegde er zachter aan toe: ‘We hebben elkaar al vijf jaar niet gezien.’
‘Weet ik wel. En ik had ook wel vriendinnen, maar ik kwam steeds weer terug bij jou. Nu dacht ik: “Het moet maar eens afgelopen zijn.”’
Ze zei een hele tijd niets maar strekte zich uit op haar bed, behaaglijk als een kat en zuchtte eens.

‘Maar het is niet afgelopen’, zei ze toen. Hij boog zich over haar heen en schudde zijn hoofd. ‘Nee, het is niet afgelopen.’ Hij sloeg zijn sterke armen om haar heen en kuste haar. Zachtjes en voorzichtig deze keer. Haar mond ging gewillig open en ze liet haar tong loom met de zijne spelen. Hij wikkelde zijn hele lijf om haar heen en trok het dekbed over hen heen.‘Het wordt tijd dat we dat nog eens doen, maar dan op de manier die ik voor ogen had’, zei hij zachtjes.

Beoordeel dit verhaal

Plaats een Reactie

Ben je een robot? *