Kwaad was ze, des duivels eigenlijk. Ze waren toch samen op vakantie naar Spanje gegaan, Rosalie en haar schoolvriendin Lian? Had ze één of andere Spaanse knul opgeduikeld in de disco, was ze in geen velden of wegen meer te bekennen. Ja, een sullig sms’je had ze ontvangen, met “Hoi Roos, ben op stap hoor ;-)”. Die smiley op het eind had haar humeur er ook niet beter op gemaakt. Bah, wat een ego-trut! Hoe had ze zich zo op haar kunnen verkijken? En nu? Er was nog een hele week te gaan. Dan maar elke dag naar het strand, zonnebaden en boekje lezen? En ’s avonds dan? Alleen uitgaan? Er zat nu weinig anders op. Ze kon zich wel voor het hoofd slaan. Nu moest ze thuis aan haar vader toegeven dat haar vriendin een losbol was en niet te vertrouwen was. Bah, wat een situatie. Haar ouders hadden haar gewaarschuwd voor van alles wat er mis kon gaan. Voor verkeerd eten en vervuild water, voor kakkerlakken en alcoholmisbruik, maar vooral voor opgewonden Spaanse jongens en dronken Duitsers. Ja, haar vader dacht in stereotypen, dat was haar duidelijk. Maar goed dat ze de achttien lentes was gepasseerd, anders was de reis überhaupt niet door gegaan. Maar het meest irriteerde haar dat papa nu gelijk kreeg, ze had het thuis moeten zien dat haar vriendin slechts voor zichzelf op vakantie was gegaan.
Het was inmiddels na twaalven, het zou buiten donker moeten zijn. Maar vanaf de straat drongen de neonlichten en stampende discodreunen haar minuscule hotelkamertje binnen. Ze stapte uit bed. Proberen te slapen, het had geen zin. Ze opende de deur naar het balkon en keek uit op de strip. Overal genoten de feestgangers van de muziek, de drank en elkaar. Ze joelden, schreeuwden en dansten soms midden op straat. Her en der stonden jonge mensen om elkaar heen te flirten, waarbij de geluksvogels, die een partner gevonden hadden, elkaar uitbundig tongzoenden. En daar tussen door laveerden de proppers met hun flyers, vrolijk mensen aansprekend om ze te over te halen toch vooral hun etablissement binnen te gaan. “Je moet het maar durven”, bedacht Rosalie, het arbeidsintensieve werk van deze jonge mannen en meiden gaande slaand. “Pling, pling, pling”, hoorde ze haar mobieltje afgaan. Ze liep terug de kamer in en las het sms’je, dat haar vriendin, had gestuurd: “Blijf hier vannacht. Juan is top. Doei. Lian”. Op de rand van haar bed zittend, bedacht ze wat nu te doen. Haar vakantie laten vergallen, nu alle thuis gemaakte afspraken over samen dingen ondernemen, nu al geschonden waren? Of er dan maar het beste van zien te maken? Ze koos het laatste.
Het gaf haar een vreemd gevoel tussen al die groepen kletsende, joelende en zingende jonge mensen door te lopen. Alsof ze er niet bij hoorde eigenlijk, nu ze alleen op pad was. “Hee, lekker ding, kom je vanavond met ons mee?”, grapte een groepje jongens, dat op de rand van de stoep zat bier te drinken. Ze keek daardoor niet voor zich uit en botste pardoes tegen een jonge vrouw. “Oh sorry”, hakkelde ze, “ik was even afgeleid”. “Maakt niet uit joh, hé, heb je zin om hier naar toe te gaan?”, was het antwoord. Rosalie bekeek de flyer die haar, door de propper, in de handen was gedrukt. In felle fluorescerende letters stond de naam van de uitgaansgelegenheid erop gedrukt, dezelfde letters die bij de jongedame op haar T-shirt waren afgebeeld en boven de deuren van disco, een paar meter verderop. “Ik-uh-ik weet het nog niet”, hakkelde Rosalie terug. “Waar zijn je vrienden en vriendinnen dan?”, vroeg de propper. “Ik ben hier met mijn vriendin, maar die is er vandoor eigenlijk, ik ben alleen”, antwoordde Rosalie. “Oh, nou ik weet niet of dat wel zo verstandig is hier hoor, met al die dronkenlappen. Ik weet niet wat je van plan bent, maar als je wilt mag je mij wel helpen hoor. Dan vraag ik het de baas eventjes!” Getroffen door zoveel slagvaardigheid bedacht Rosalie, dat het zo met z’n tweetjes best wel eens gezellig zou kunnen zijn en stemde toe. De jonge meid liep de discotheek in en kwam even later met een T-shirt in de hand terug. “Kijk voor jou. De baas vindt het goed. Dus dan heb je een leuke avond en je verdient er ook nog wat mee, goed hè? Ik heet Milou en jij?”. Toen Rosalie zich had voorgesteld, trok ze het T-shirt over haar hoofd en ontving de werkinstructies van haar nieuwe collega, die tegelijkertijd haar beschermelinge geworden was.
De nacht was al uren oud, toen voor Milou de dienst er op zat. “Zullen we nog ergens wat gaan drinken?”, vroeg ze Rosalie, “direct na het werk doe ik toch meestal geen oog dicht”. Even later had ze beide een Arizona Sunrise voor zich en spraken nog wat na over de gedane arbeid, tot Rosalie vroeg: “Maar waar slaap jij dan vannacht?” “Oh gewoon, we zitten met z’n allen in één appartement, nou ja zeg maar één hok. Onze baas is zelf ook een propper, ik bedoel: hij propt het liefst zoveel mogelijk van zijn mensen in één hok. Dat is goedkoper, snap je? Maar geen enkele privacy hoor. Het is matrassen op de grond en red je er maar mee!”, was de verbitterde reactie van Milou. “Hee, nou dat komt dan mooi voor je uit, want mijn zogenaamde vriendin is er vannacht toch niet. Kijk ik slaap in dat hotel!”, wees Rosalie haar nieuwe vriendin aan, “als jij nou straks je spullen haalt, dan kom je toch daar heen? Het is vijfde etage, kamer 102!” Milou straalde toen ze antwoordde: “Goh, dat is lief van je. Kunnen we straks nog wat kletsen, gezellig. Ik ga en ben zo bij je oké?”
Daar lagen ze dan, naast elkaar, in het tweepersoonsbed. Ze kenden elkaar nog maar zo kort: Rosalie en Milou. De eerste met grijze ogen en lange, blonde haren. Lang en slank. De tweede met donkere krullen en bruine kijkers en korter van stuk. Wat Rosalie vooral opviel: het leek zo gewoon, meteen zo vertrouwd. Maar ook Milou vroeg zich meteen af wat toch die befaamde “klik” was. Want waarom voelde ze toch zo de behoefte om “Roos” te bekijken, naar haar stem te luisteren of door het haar te strelen? Of zou het toch het mixdrankje zijn, dat haar los had gemaakt? Het antwoord kwam echter snel toen Rosalie vroeg: “Gezellig vind je niet? Vind jij dit ook zo fijn? Of heb ik dat alleen maar?” Milou keek Rosalie in de ogen, toen ze antwoordde: “Heel gezellig, heel fijn. Ik had het de hele nacht al. Eigenlijk al toen je tegen me op botste. En de hele avond proppertje spelen, ik voelde meteen een klik. Heb jij dat dan ook soms?” Hoewel beiden verrast hadden kunnen zijn over zoveel directheid, hadden ze dat eigenlijk gewoonweg niet: alles voelde alsof ze elkaar al jaren kenden.
“Hee Roos, mag ik je dan ook iets heel persoonlijks vragen?”
“Natuurlijk joh, doe maar”
“Heb jij wel eens een meisje gekust?”
“Eerlijk zeggen? Uhhh ja dat wel ja”
“Maar uhhh echt zoenen dan?”
“Je bedoelt tongzoenen?
“Om eerlijk te zijn ….. ja ook wel”
“En zou je mij … ik bedoel, voel jij voor mij wat ik voor jou voel?”
Ze schoven dichter naar elkaar toe. “Ik zou dat best…”, sprak Rosalie nog. Meer woorden werden haar onmogelijk gemaakt, nu Milou haar op de lippen kuste. Ze keek Rosalie met haar blijde, glimmende, donkere ogen verliefd aan, waarna ze haar nogmaals een kus gaf. Die antwoordde door haar hand achter Milou’s hoofd te brengen en die naar haar mond te brengen. Ze deed haar lippen iets van elkaar, iets dat Milou onmiddellijk begreep. Ook zij opende haar mond iets, waardoor hun tongen elkaar konden vinden. Rosalie merkte hoe heerlijk haar nieuwe vriendin zoenen kon, hoe teder haar tong werd aangeraakt en hoe heerlijk ze van elke beweging genoot. Milou’s speeksel proefde ze, als ware het champagne, een feestdrank! Ze werd er niet alleen lichamelijk warm van, er kwam ook een onbedwingbare wens in haar op om de liefste dingen tegen Milou te zeggen. En eigenlijk verbaasde het haar niet. Zeker, er was het toeval dat ze op straat tegen Milou op gebotst was. Maar de hele nacht hadden ze niet alleen samengewerkt, maar tussen de bedrijven door veel gekletst en vooral ook veel met elkaar gelachen. De grote vrolijke ogen van Milou hadden haar de hele avond al verwarmd. En als ze even niet naar haar keek, bleef ze de herinnering zien van Milou’s slanke verschijning. Was het liefde op het eerste gezicht misschien? Zou dat echt bestaan? Maar als Milou op jongens viel? Vragen te over, die haar onzeker hadden kunnen maken. Maar Milou had het initiatief genomen, zij was het die deze heerlijke tongzoen was begonnen. Waarom dan nog langer voorzichtig zijn? Waarom niet gewoon genieten? Wie weet of dit moment ooit nog in haar leven terug zou keren?
Rosalie bracht een hand onder het T-shirt van haar vriendin en streelde haar over de rug, zachtjes naar onderen en dan weer omhoog naar de schouderbladen. Milou trok het nachthemd van Rosalie wat omhoog en streelde grote zachte cirkels over haar buik. Teder vond ze Rosalie’s navel, die ze ook betrok bij haar liefkozingen. Toen gleden haar handen instinctief omhoog en vonden twee mooie, kleine borstjes, waarop de tepels als kleine torentjes omhoog staken. “Mmm lieverd, wat een lieve borstjes heb jij”, sprak Milou vertederd. Rosalie werd er een beetje verlegen van. Haar nieuwe lief merkte het meteen op, zeggend: “Klein maar fijn, schatje. Ze voelen heerlijk stevig, lekker hoor!”. Dat moedigde Rosalie aan om de hand op Milou’s rug, naar voren te brengen. Ze ervoer hoe vol de borsten van Milou waren. Ze waren een stuk groter dan die van haar en in haar geopende hand voelde ze het gewicht dat ze van zichzelf niet gewend was. Ze kneep er zachtjes in, eerst in de ene, dan in de andere borst. Ze herhaalde dat door eerst de ene tepel voorzichtig tussen duim en wijsvinger heen en weer te wrijven en daarna de andere. Het maakte dat Milou zachtjes begon te zuchten, een feestelijk geluid. Rosalie raakte daardoor meer en meer met haar lief verbonden. Het was alsof haar geest zich verplaatste in de jonge vrouw waar ze de liefde mee bedreef. Steeds sterker voelde ze dat dit wel eens de grote liefde zou kunnen zijn, waar ze heimelijk op gewacht had. Die nacht samenwerken, praten en lachen en nu die lieve ogen, die vrolijke stem, haar eerlijke vragen, die lekkere geur, dat heerlijke lichaam… zou ze hetzelfde verlangen als zij zelf?
“Zeg schatje, til je maar wat op, dan trek ik je nachthemd even uit oké?”, onderbrak Milou haar gedachten. Toen ze dat gedaan had trok ze haar eigen T-shirt uit en ging op de buik van haar vriendin zitten. Nu kon ze de kleine borstjes van Rosalie heerlijk kneden door ze zachtjes met beide hadden vast te pakken en daarmee teder ronde bewegingen te maken. “Oh, lieverd, ja dat voelt fijn, mmm, wat kun je dat lekker doen schat”, complimenteerde Rosalie haar. Op haar beurt maakte ze kommetjes van haar handen om de borsten vast te pakken die ze nu voor zich voorzichtig heen en weer zag schommelen. Terwijl ze elkaars borsten verwenden merkte Rosalie aan haar buik, dat het broekje van Milou alsmaar natter werd. Op haar beurt bespeurde ze hoe broeierig haar eigen kutje begon aan te voelen, wat ook haar eigen slipje vochtig maakte. Dat bracht haar ertoe dat ze haar voorzichtigheid liet varen. Ze voelde zo de behoefte om zich helemaal te geven. Ze had hier zo lang op gewacht en nu ineens, zomaar, totaal onverwacht lag ze in bed met degene waarbij ze onmiddellijk vertrouwen en veiligheid voelde. En ineens was het hoge woord eruit, toen ze uitriep: “oh Milou, ik wil jou!!!”
Daarom richtte Milou zich op en kroop naar het voeteneind van het bed, terwijl Rosalie haar slipje uittrok en vervolgens haar knieën optrok en haar voeten een eind uit elkaar op het bed liet rusten. Ze bracht een hand naar haar poesje en trok met wijs- en middelvinger haar schaamlipjes van elkaar. Zo had haar vriendin zicht op haar open kutje, roze van kleur en glimmend van haar vocht. Uiterst behoedzaam stak Milou haar wijsvinger uit en streek daarmee over de randjes van de schaamlipjes van haar lieveling. Ze genoot ervan hoe fluweelzacht haar vingertoppen tintelden van opwinding. Hoe prachtig ook dat Rosalie zuchtte van geile vreugde, toen ze merkte dat haar klitje was gevonden. In kleine rondjes liet Milou haar vinger, soepel van nattigheid, om dat kleine knopje glijden. “Ohhhh lekkerrr, mmmm”, kreunde Rosalie. Ze voelde de vermenging van alles wat deze avond zo mooi maakte opkomen, in haar hoofd zag ze de prachtige ogen van Milou die liefde uitstraalden en toen die met haar vinger stevig op haar clitoris drukte, gaf ze zich over aan de ontlading die ze niet meer kon tegenhouden. Ze voelde hoe de spieren van haar vagina samenknepen. Daardoor kon ze niet anders dan een langgerekte kreun de ruimte in slingeren. “Ohhhhhh …. ik kòòòòòòmmm”…klonk het door het kleine hotelkamertje.
“Fijn joh, heerlijk, wat kun jij dat goed”, complimenteerde Rosalie, nadat haar bedgenote weer tegen haar aan was komen liggen. Milou moest erom glimlachen, terwijl haar handen nog eens over de borstjes van haar vriendin gleden. Die wreef haar handen over de buik van Milou en vervolgens omlaag. Ze vond het bovenrandje van haar slipje. Haar hand gleed het broekje in waar het de dons zachte haartjes van het poesje van haar minnares vond. De ontdekkingstocht ging verder langs haar klitje en het open staande kutje, dat kletsnat dreef van het glibberige vocht. Daardoor gleed ze soepel met twee vingers de vagina binnen. Zo neukte ze zachtjes in het spleetje met haar vingers. Die gleden, glimmend van het nat, in en uit. Het maakte dat Milou zachtjes kreunde, ze genoot van iedere beweging van de vingers van haar liefje. Die zorgde er voor dat ook Milou’s klitje bij elke in- en uitgaande beweging betrokken werd. Rosalie lag nu met haar hoofd tussen de grote borsten van haar vriendin. Een zachter en warmer kussen had ze nog nooit eerder ervaren. Zo kon ze ook beter naar omlaag kijken. Langs de mooie buik van Milou, zag ze hoe haar hand, omvat door het kleine broekje, op en neer bewoog en zo de hele onderkant van haar vriendin masseerde. “Oh ga door, ja, harder liefje, toe maar”, bracht die uit. Haar onderlichaam begon met Rosalie’s hand mee te schokken. Ze tilde haar billen van het bed en op dat moment werd ze overspoeld door een overweldigende geilheid, die haar woest deed klaar komen. En weer klonk er een harde kreun en diep gegrom door de hotelkamer.
“Wow hee, zeg je wat van mij. Nou jij kan het ook hoor, hi hi hi”, grinnikte Milou, toen ze van alle inspanning was bijgekomen, “wij hebben geen proppers nodig, ha ha ha”. Rosalie, die de opmerking niet begreep, vroeg wat ze bedoelde. “Ik bedoel”, legde Milou uit, “wij hebben geen kerels nodig, die hun ding in ons komen proppen, hi hi hi”. “Nee, dat is een goeie”, beaamde Rosalie, “het begon met proppen, maar daar moet het bij blijven … super!”
Van alles kwam er nog langs, toen ze ineen gestrengeld, napraatten: vriendin Lian die geen vriendin bleek te zijn, dat ze elkaar zo veel mogelijk zouden opzoeken tijdens deze vakantie, de terugreis, en dat het hier niet bij zou blijven. Ze wisselden elkaars woonadressen in Nederland uit. Dit moest het begin worden van iets moois dat lang zou duren. Lepeltje lepeltje lagen ze bij elkaar, toen de zon op kwam en de slaap hen overviel.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Heerlijk…