Al vijf jaar lang was de woensdagavond voor mij de avond van de week. Dan mocht ik weer naar koor en zag ik hem weer: mijn onweerstaanbare dirigent. Zingen is mijn passie maar hij zorgde ervoor dat die passie een extra dimensie kreeg. Ik ging altijd zo zitten dat op de tweede rij, niet te opvallend, net achter iemand zat maar hem goed genoeg zag en in zijn ondeugende oogjes kon kijken. Mannen worden knapper naarmate ze ouder worden en dat geldt zeker voor hem. Bruin haar met hier en daar al een paar grijze haren, zijn lachrimpels omrandde zijn mosgroene ogen, zijn lippen die bewogen als hij voor zong maar vooral zijn warme stem maakte dat ik hem ongegeneerd en gebiologeerd aan moest kijken.
Soms vingen onze blikken elkaar maar vaak ontweek hij mij. Pas toen ik een poging waagde om solo te gaan zingen kreeg hij mij meer in zijn vizier, daar zorgde ik wel voor. Het ging niet altijd even goed, de zenuwen die door mij lijf gierden deden mijn stem onnatuurlijk vibreren. Dan kon hij zo’n ondeugende glimlach naar mij werpen waardoor ik met knikkende knieën terug de bank in stapte en 10min nodig had om bij te komen.
De nachten van woensdag op donderdag kon ik zelden goed slapen, ik kon alleen maar fantaseren en dromen over hem. Als hij iets tegen mij gezegd had kon ik dat eindeloos voor de geest halen en in mij fantasie zei ik altijd meer terug dan ik in werkelijkheid deed. Maar in het echte leven was hij onbereikbaar. Getrouwd, kids… en nog gelukkig getrouwd ook, er leek geen speld tussen te krijgen.
Tot op die ene avond…
Toegewijd als ik was, was ik altijd tien minuten eerder aanwezig, hij kwam altijd precies op de minuut binnen en ging meteen achter zijn piano zitten. Maar vanavond was hij vroeger. Tot mijn verbazing kwam hij bij mij aan het tafeltje staan en vroeg of ik mee wilde lopen naar een tafeltje wat verder achter in de hal, buiten het gehoor van de anderen. Hij begon met me te praten over mijn solo en gaf me wat tips. Hij zei dat wat hij hoorde goed klonk maar dat ik meer met overtuiging moest zingen, meer met gevoel. Ik probeerde te luisteren naar wat hij zei en keek m heel serieus aan, knikte wat, ondertussen hopend dat hij niet in mijn ogen kon lezen wat ik voelde. De vibraties vlogen door mijn lijf! Voordat hij wegliep diepte hij wat uit zijn broekzak en stopte het in mijn handen. Een fluwelen zakje met daarin iets wat leek op een balletje. Hij knipoogde naar me en liep de oefenzaal in, naar zijn piano.
Ik stopte vlug het fluwelen zakje in mijn broekzak, keek rond of iemand het had gezien en pakte mijn tas op. Ik liep richting de wc, helemaal verdwaasd dat hij mijn hand had aangeraakt. Terwijl ik de deur op slot deed en het zakje uit mijn broek haalde bonkte mijn hart zowat mijn borstkast uit. Ik peuterde het lintje open en tot mijn verbazing had ik een trileitje in mijn handen. Mijn mond werd droog en ik zakte op de wc-pot. Dit kon niet waar zijn! Ik kreeg zowat geen lucht meer en begon bijna te hyperventileren. Wat moest ik hiermee?, was mijn eerste gedachte. Ik ben natuurlijk niet gek en weet heus wel dat daar een afstandsbediening bij hoorde. Die moest hij hebben. Mijn hoofd knalde zowat uit elkaar van de spanning. Dit durfde ik niet! Niet tijdens een repetitie! Stel je voor dat ik een orgasme kreeg tijdens het zingen? Wanneer ging hij dat ding gebruiken? Ik keek op mijn horloge en zag dat het tijd was. Ik stopte het eitje in het fluwelen zakje terug en trok de wc door. Ik liep snel naar de repetitieruimte en kroop de bank in. Dit keer ging ik pal achter iemand zitten.
De hele avond durfde ik hem niet aan te kijken. Gelukkig hoefde ik geen solo te zingen maar dat was maar goed ook. Mijn keel zat stijf dicht en er kwam toch al geen normale noot uit! Na de repetitie ging ik buiten staan praten met de anderen en zoals gewoonlijk kwam hij er ook bij staan en stak een sigaret op. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hem aan zijn sigaret trekken en soms mengde hij zich in een gesprek hier of daar. Toen ik eindelijk de moed kon opbrengen om hem aan te kijken vonden onze ogen elkaar. Hij had ze half dicht geknepen en keek me gespannen aan. Bijna alsof er niks aan de hand was. Hij stak zijn rechterhand in zijn broekzak en raapte zijn koffer op, boog zich naar me toe en zei: “Bereid je je goed voor op de solo volgende week?”. Ik knikte en zakte zowat door mijn knieën. Toen hij wegliep voelde ik het eitje in mijn broekzak even trillen.
Wordt vervolgd…
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
