“Wat een weer zeg, moet je eens kijken!” Ik kijk door het raam van onze huurwoning. Een comfortabel huisje in de bergen van het Schwarzwald, omringd door bomen. Weg van huis en haard, een heerlijk ontspannen midweek voor de boeg. Eerlijk gezegd een beetje gemeen geplande tussentijdse vakantie. Mijn verjaardag komt eraan en deze keer heb ik nou eens geen zin in weer een huis vol visite, geren en gerace met koffie, gebak en drank. Op het werk is het een turbulente tijd, vanwege een reorganisatie, eigenlijk is er de afgelopen maanden geen moment voor ontspanning geweest. “Het is nu wel eens een keertje genoeg”, hou ik Tim voor en meteen is hij het met me eens. Hij pakt zijn laptop en geheel impulsief huurt hij een huisje en stuurt mailtjes rond en pleegt telefoontjes, dat we op vakantie zijn. Wat een held! En nu zitten we hier…
Mijn vriend loopt naar mij toe en ook hij ziet de sneeuw in enorme vlokken uit de lucht vallen. Door de gierende wind worden ze naar de aarde gesmeten en om ons verblijf gejaagd. Het maakt de witte grondbedekking nog dikker, dan dat die al is. “We sneeuwen helemaal in, lieverd”, zegt hij, naar buiten turend. Als we elkaar aankijken, weten we van elkaar wat we van de ontstane situatie vinden. En die is duidelijk: er moet nieuw hout op het vuur van de open haard en we maken een duik in de provisiekast. Maar voor die tijd lekker in bad, leuke nachtkleding aan, op de bank met de kamerjassen aan en daarna… heerlijk vrijen. Kortom: we hebben er zin in!
Het badwater is heerlijk warm, onze lichamen zijn verstopt onder een deken van schuim. Ik leun ontspannen tegen mijn lief aan, die achter me zit. “Mmmm, schat, wat heb je toch een prachtige borsten”, zegt hij in mijn oor, terwijl hij zijn armen onder die van mij heeft door geschoven. Zo kan hij zijn vingers over mijn borsten laten glijden. Ze volgen de ronden vormen, onderbroken door mijn harde, rechtop staande tepels. We luisteren naar het geluid van vallende druppels water en het traag inzakkende badschuim en genieten van het grote contrast met het gure onweer buiten. Ik concentreer me op de aanraking van mijn huid met die van mijn geliefde en geniet. Langzaam laat hij een hand onder water zaken, over mijn buik, mijn navel en het smalle streepje schaamhaar, dat ik vanmorgen nog geschoren heb. Op de rand van ons bad staan twee glazen rode wijn. Als ik daar een slokje van neem, ervaar ik hoe teder Tim zijn vingers langs mijn schaamlipjes laat gaan. Ik druk me nog iets meer tegen hem aan en ontspan mijn hele lichaam. Van mijn hoofd, tot aan mijn tenen, alles is geconcentreerd op de gang die zijn hand over mijn lichaam maakt. Alsof ik een willoze prooi voor hem ben, geef ik mijn lichaam aan mijn lief. En hij weet hoe op welke manier hij me kan laten genieten van die totale overgave. Alsof hij me opnieuw boetseert volgen zijn handen mijn vrouwelijke vormen, terwijl het warme badwater mee vloeit in een heerlijk golvenspel rondom mijn lijf. De tijd staat stil…
Maar dan wordt plotseling onze paradijselijke sfeer wreed verstoord. Hard wordt er op de voordeur van ons huisje gebonsd. We horen getik op de ruiten en stemmen, die in het Duits roepen: “Hallo is daar iemand?” Geschrokken kijken we elkaar aan. “Wat doen we?”, vraag ik Tim. “Laat ik toch maar gaan kijken”, antwoordt hij, “je weet wat voor rotweer het is. Misschien is er iemand in nood!” Zijn stem klinkt bezorgd, maar zijn ogen twinkelen geheimzinnig. Als hij uit bad stapt, droogt hij zich snel af en slaat zijn kamerjas om zich heen. Even later hoor ik het geklapper van de voordeur en de huilende wind. Het bezorgt me kippenvel, ondanks dat ik nog steeds in het warme badwater lig. Hoewel ik het niet goed kan verstaan, wordt er druk in het Duits geconserveerd, klinken er meerdere voetstappen in de huiskamer en de voordeur die uiteindelijk wordt dicht geklapt. Ik wacht af wat er staat te gebeuren.
“Hoi lieverd”, zegt Tim, als hij de badkamer weer binnen komt, “we hebben gasten. Het zijn drie jongens. Ze waren verdwaald in het bos. Ik kon ze echt niet wegsturen. Het is buiten nog veel erger geworden met het weer. Dus, ik heb ze voor de haard gezet om warm te worden. Ik zal zo even koffie voor ze zetten. Blijf je hier, of kom je er uit?” Ik bedenk me, dat de zin in verder badderen eigenlijk wel over is. Even later sta ik, afgedroogd en in mijn kamerjas naast mijn lief. “Gaat het zo lieverd?”, vraagt hij attent, “of moet ik even kleren uit de slaapkamer halen?” Ik besluit dat het geen probleem moet zijn, om op deze manier de jongens de hand te schudden. En dus lopen Tim en ik de huiskamer in.
Ik zie dat de jongemannen zich rond het vuur hebben geschaard. Ze draaien vrijwel tegelijkertijd hun hoofd, als ze Tim en ik door de deur zien komen. Hun jassen, vol natte plekken van de sneeuw, liggen op de grond. Handen wrijvend proberen ze zich zo snel mogelijk op te warmen. “Hallo guten Tag”, zeg ik in mijn beste Duits en schud ze één voor één de hand. “Robert, Hans en Tom”, stellen ze zich voor. Ik schat ze niet ouder dan iets boven de twintig jaar in, misschien ietsje jonger nog. Ze hebben rode gezichten van de kou. “Möchten Sie eine Tasse Kaffee?”, vraag ik ze. Aan hun glinsterende ogen en hun dankbare stemmen hoor ik, dat dit voorstel in de smaak valt.
Ondertussen is Tim al naar het kleine keukentje gelopen om flinke plakken koek te snijden. Als ik vlak langs hem loop, fluister ik: “Mmm leuke kerels hé, echte knapperds hoor. Mmmm wat een snoepjes!. Kunnen we een lekkere orgie bouwen, hahaha”. Mijn lief kijkt me aan en glimlacht. In zijn ogen zie ik de herinnering aan een gesprek dat we meermalen voerden. Een gesprek met als onderwerp: hoe zou jij het vinden als jij me bezig zag met een ander? “Opwindend”, had Tim toen geantwoord. En ik weet dat hij het meent, als hij zoiets zegt. Bovendien had ik hem in zijn ogen gekeken en zijn intonatie gehoord. Het was me duidelijk: Tim meent wat hij zegt!
Niet veel later wandel ik de warme kamer weer in, nu met een dienblad met grote mokken koffie en plakken koek in mijn hand. Als de jongens daarvan pakken, valt me op dat ze mij voortdurend blijven aankijken. “Vielen Dank, Fraulein, das ist sehr nett von Ihnen”, zeggen ze me dankbaar. De warmte van het vuur heeft ze ontdooid. De jongens praten gezellig met elkaar en lachen veel. Het lijkt alsof ze het eens zijn over iets, althans ze knikken tevreden naar elkaar. Ook wisselen ze af en toe een blik van verstandhouding met Tim. Het is me niet geheel duidelijk, waar die geheimzinnigheid over gaat, totdat Robert de stoute schoenen aantrekt en me “Sie sind sehr schön” toevertrouwt. Ik kleur er van in mijn gezicht. Echt goed in Duits ben ik niet, maar de jongen begrijpt me best als ik “Du bist dass auch” antwoord. Hij glimlacht.
Ik kijk om naar Tim. Hij is in een gemakkelijk stoel gaan zitten, bij de eettafel. Voor hem staat een dampende kop koffie. Hij heeft me al die tijd gade geslagen. Zijn ogen staan vrolijk. Ik ken die ogen maar al te goed. Steeds als er iets spannends staat er te gebeuren, kijkt hij op die manier. Hij fluistert iets naar me. Als ik het niet versta, herhaalt hij zachtjes: “Tast toe meisje”. Het wordt mij duidelijk waar hij aan denkt, na ons gefluister in de keuken. Zou hij? Ik knik met vragende ogen en wijs onopvallend naar de open haard. “Doe het maar”, zegt Tim dan, zonder dat ik de hamvraag hoef te stellen. Hij en ik zijn één gedachte, dat blijkt hier maar weer eens uit.
Wordt vervolgd…
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
