— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —

Als vanzelf

Het is stil in de duinen, zelfs de vogels zijn stil, de namiddag gaat langzaam over in een warme lenteavond. Zwijgend lopen we naast elkaar. Je pakt mijn hand als er voor ons op het pad twee jonge vosjes over elkaar heen dartelen. We blijven staan kijken en zien hoe ze door een opening in de struiken verdwijnen. Je trekt me mee die kant op en samen verdwijnen ook wij door de opening.

Nu zijn we onverwacht op een open plek, de laatste zonnestralen van de dag schijnen hun licht tussen de bomen door op een zachte laag groen sterretjesmos. We lopen er heen en genieten van de stilte en de schoonheid van het moment. Dan trek je me ineens naar je toe en begin je me te kussen. Je warme lippen zoeken koortsachtig mijn mond en als onze tongen elkaar vinden lijkt het alsof we een jarenlange dorst moeten lessen.

Ik voel je handen over mijn lichaam, eerst zachtjes en onzeker aftastend maar je pakt me steeds steviger vast. Een hand begraaft zich in mijn haar en je dwingt mijn hoofd zich naar jou op te richten. Net zo plotseling als je me begon te kussen hou je er weer mee op. Ik open mijn ogen en tref jouw blik, je kijkt me aan met hongerige ogen. Maar in jouw blik zie ik ook een vleugje onzekerheid. Vraag je je af of het goed is wat we doen?

Ik wil de stilte niet verbreken, dus ik probeer met mijn ogen te antwoorden dat dit is wat ik wil. Ik denk dat je me begrijpt, want je laat de greep in mijn haar los en geeft me met je warme tong een heerlijk natte lik in mijn hals. Zachtjes beweeg je je richting mijn oor en als ik je vochtige tong hoor hou ik het niet meer. Ik zoek met mijn handen een opening tussen je broek en je shirt en ik laat mijn vingers langs je zachte lichaam glijden.

Ik wil alles tegelijk voelen, je armen, je schouders, je tepels. Je shirt moet uit, ik wil je zien, ik wil je voelen, ik wil je ruiken. Ik begraaf mijn neus in je hals en snuif je geur op, herinneringen wellen in mij op, het is veel te lang geleden dat ik je heb geroken. Het overweldigt me, het duizelt me, ik moet mezelf dwingen op mijn benen te blijven staan. Gelukkig pak jij me vast en teder help je me uit mijn kleren. Je legt me neer op het sterretjesmos en bekijkt me terwijl je je eigen broek uittrekt. Ik hoop dat het je nog bevalt wat je ziet, maar ik denk het wel, want een glimlach verschijnt om je mond.

Je komt op je knieën voor mijn knieën zitten. Je sterke vingers strelen mijn borsten, gaan naar beneden langs mijn heupen en komen terecht onder mijn billen. Je tilt mijn billen een beetje op en als vanzelf vallen mijn knieën uit elkaar. Je hoofd beweegt zich naar de plek tussen mijn benen, je geeft me een lik met je warme, natte tong. Meteen voel ik mijn eigen sappen stromen. Je blijft me likken, ik voel golven van genot door mijn hele lichaam stromen, het is zo intens dat het haast pijn doet.

Dan kom je weer omhoog, je kijkt me aan. Dit is wat we willen. Ik voel jouw harde lid tegen me aan liggen. Een glimlach ontstaat op onze gezichten en heel zachtjes schuiven we in elkaar. Onze ogen sluiten zich, onze lichamen gaan als vanzelf, overal voel ik tintelingen. Het lijkt of we uitstijgen boven deze wereld, alsof we de poort naar een nieuwe dimensie hebben gevonden en de wereld om ons heen niet meer bestaat. We bereiken het punt van absolute extase, het voelt of er een regen van sterren op ons neervalt. Tijd lijkt onbelangrijk, alles lijkt onbelangrijk, er is alleen nu, dit moment, een moment van betovering.

Je komt naast me liggen, ook met je rug op het zachte sterretjesmos. We kijken naar de lucht die tussen de boomtoppen zichtbaar is, we ruiken het mos, de duinen en de invallende avond. De vogels vullen langzaam de stilte op, één voor één beginnen ze met hun avondconcert. Nu kunnen wij weer spreken zonder de betoverende stilte te verbreken. Zachtjes fluisteren we lieve woorden, maar ook zeggen we verstandige woorden. Dit was te mooi om laten schieten, maar nu moeten onze levens zich weer scheiden… Of toch niet?

Terwijl we zo liggen kijk ik naar je mooie lichaam. Je bent ouder geworden, maar je huid is nog net zo zacht. Ik ga met mijn hoofd op je borst liggen en ik hoor je hart kloppen. Ik pak jouw hand, elke vinger raak ik aan, dan de aderen op de bovenkant van je hand. Mijn hand glijdt naar boven, via je onderarm naar je bovenarm naar je schouder. Dan glijd ik weer naar beneden. Over je borstkas naar je buik. Daar is je huid nog zachter.

Ik maak cirkeltjes om je navel en pluk een beetje aan je haartjes. Het glinstert in je haartjes, kleine druppeltjes van ons vocht. Ik draai me om en ga in tegengestelde richting naast je liggen. Ik wil mijn hoofd op je buik leggen, maar dan vang ik je geur op. Ik begraaf mijn neus in je liezen, je ruikt hier heerlijk. Terwijl ik je geur in mij opneem geef ik je kusjes en kleine likjes. Dan neem ik jou halfhard in mijn mond. Ik voel je harder worden, het windt me weer op. Je smaakt heerlijk, het gaat vanzelf, ik kan niets anders doen dan zuigen en likken.

Op de achtergrond hoor ik jou ademen en kreunen. Ik zuig je helemaal leeg. Nog even blijven we zo liggen, maar als ik weer omhoog kom, pak ik mijn kleren. Ik trek ze aan, geef je een laatste kus en zoek de opening in de struiken. Ik laat je daar nu alleen, maar ik hoop dat je me ooit nog eens op komt zoeken.

Beoordeel dit verhaal

Plaats een Reactie

Ben je een robot? *