Bevend loopt ze van de bushalte naar het centrum van de stad. Bevend van de kou, maar ook van opwinding. Ze is op weg naar het carnavalsfeest in de binnenstad. Ze heeft een grote groenglanzende tovenaarscape aan, extra grote plakwimpers opgeplakt en een blonde pruik op haar hoofd. Het leek haar leuk om eens blond door het leven te gaan. Al heel haar leven lang is ze brunette, maar ze heeft altijd het gevoel gehad dat mannen hun hoofd vaker omdraaien voor blondines. Dus dit jaar gaat ze met carnaval als blondine op stap.
Elke keer als ze in de spiegel kijkt schrikt ze; ze ziet een heel ander persoon staan. Ze is benieuwd of mensen haar zullen herkennen. Haar lach zal haar zeker verraden. Ze heeft een opvallende, stralende, grote mond. Ze wordt vaak gecomplimenteerd met haar volle rode lippen. Vroeger vond ze haar mond verschrikkelijk en had ze liever een klein pruilmondje gehad, maar inmiddels weet ze beter. Een mooie mond met volle lippen wordt door het manvolk erg gewaardeerd, maar dat wist ze vroeger natuurlijk nog niet.
De koude februariwind snijdt op sommige ge plekken in de binnenstad fel door haar heen. Ze heeft immers ook maar weinig aan. Wat niemand weet is dat ze onder haar tovenaarscape alleen een paar jarretels met kanten kousen en een halve bh draagt. Zo’n bh die er wel voor zorgt dat haar borsten fier omhoog staan, maar die niet haar hele borsten bedekken. Zo’n bh die haar tepels vrij laat. Alleen de zachte gladde koele stof van de glimmende tovenaarscape glijdt soms heerlijk zacht over haar harde tepels.
Haar tepels zijn niet alleen hard van de koud, maar ook door de erotische stemming waarin ze is. Ze is niet alleen zo schaars gekleed vanwege de drukte en warmte in de cafés waarin ze zo meteen ondergedompeld wordt. Nee, de ware reden van haar minimale kleding ligt in het feit dat ze ergens vandaag een oude vriend gaat ontmoeten. Iemand wie ze al lange tijd niet gezien heeft, maar als ze aan hun vorige ontmoetingen denkt voelt ze het vocht alweer langs haar benen naar beneden lopen. Ze hebben elkaar maar enkele keren ontmoet, maar ze denkt met veel plezier aan deze bijzondere momenten terug. De seks met hem is spannend en heerlijk. Hij is groot en atletisch gebouwd en heeft een penis waar haar lippen zich maar wat graag gulzig omheen willen sluiten.
Ze begint wat sneller te lopen zodat ze als een van de eerste de kroeg kan binnengaan. De wind krijgt vat op de zakken in de cape, die ze speciaal voor de gelegenheid heeft opengeknipt zodat handen die ‘per ongeluk’ in de deze zakken verdwijnen een aangename verrassing staan te wachten. De wind blaast er nu echter dwars doorheen en strijkt langs haar buik, wat haar wederom een rilling bezorgt. Eenmaal binnen in het warme bad van het café kijkt ze rustig om haar heen. Ze weet alleen dat hij vanmiddag ook met een stel vrienden in de stad is, maar ze heeft er geen idee van waar hij op dit moment uithangt. Dat kan natuurlijk overal zijn. Toen ze binnenkwam was het nog niet zo druk en kon ze iedereen even goed opnemen. Ze heeft ook geen idee hoe hij verkleed is en of ze hem zal herkennen. Zelf is ze verkleed als een soort persiflage van Char, het helderziende medium. Maar ook hij weet niet hoe zij verkleed is. Het zal hen dus beiden wat moeite gaan kosten om elkaar te vinden, maar dat vindt ze niet erg. Het voert de spanning alleen maar op.
Ze bekijkt alle mannen die ongeveer twee meter lang zijn, maar er is er geen bij die ze herkent. Langzaamaan wordt het drukker in de kroeg, een teken dat de carnavalsoptocht is afgelopen. Ze beseft dat het onbegonnen werk is om in deze drukte naar hem op zoek te gaan, daarom pakt ze haar mobiel uit haar tas en sms’t: ‘Waar ben je nu?’ Even wacht ze met de telefoon in haar hand op antwoord, maar als dit niet meteen komt besluit ze eerst maar een drankje te halen aan de bar. Hij zal zijn telefoon niet meteen horen in dit feestgedruis. Hopelijk heeft hij hem in zijn broekzak zitten zodat hij hem wel voelt trillen. Ze kan een glimlach bij die gedachten niet onderdrukken. Ongeduldig kijkt ze af en toe op haar telefoon. Zijn antwoord laat een half uur op zich wachten. Net wanneer ze wat oude bekenden tegenkomt voelt ze een trilling in haar tas.
Hij sms’t: ‘Ik ben op de markt.’ Daar schiet ze nog niet veel mee op. De markt is erg groot met veel kroegen en er staat een heel grote tent op het middenplein. Ze stuurt terug: ‘In welke kroeg ben je? Ik ben in De Bommel!’ Ze stopt haar telefoon terug in haar tasje en gaat verder met zingen en feesten. Ondertussen geeft ze haar ogen goed de kost en scant ze iedereen op lengte. Nog steeds is er niemand die echt in aanmerking komt om hem te zijn. Ja qua lengte wel, maar qua breedte valt die gast in de hoek al af. Veel te fors.
Terwijl ze samen met een kennis meezingt met‘Brabant’van Guus Meeuwis, ziet ze in haar ooghoek een lange man het café binnenkomen. Qua postuur zou het hem kunnen zijn. Hij heeft een donkere, mooi afgewerkte Venitiaanse Cape om en een prachtig Venitiaans masker voor zijn gezicht. Het masker laat het onderste gedeelte van het gezicht vrij, maar door het gebrek aan licht in de kroeg kan ze nog niet goed zien of hij het nu is of niet. Ze baant zich een weg door de menigte richting de Venitiaan. Het duurt even voor ze in zijn buurt is. Ze twijfelt nog steeds; is hij het nu of toch niet? Hij lijkt haar in ieder geval niet te herkennen. Misschien is haar vermomming toch beter dan ze dacht.
Vooral niet gaan lachen nu, denkt ze bij zichzelf. Of misschien heeft hij haar al lang herkend, maar speelt hij een spelletje. Ze weet inmiddels hoe goed hij daarin is. Weer gaat er een siddering door haar inmiddels opgewarmde lijf. Ze voelt haar tepels tegen de stof van haar cape prikken. Inmiddels staat ze vlak bij de lange Venitiaan en onderzoekt ze hem verder.
Wordt vervolgd.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
