Ik had er van buiten iets meer van verwacht. Maar ja, het was in elk geval een duur appartement in de stad. Het huis van de succesvolle zakenman stond in België en ik scharrelde nu rond in zijn onderkomen in de Randstad. Het was echt een mannenflat, een vrijgezellenflat zou je ook kunnen zeggen. Gelukkig heb ik genoeg ervaring om te weten waar mannen hun waardevolle spullen laten slingeren. Dankzij mijn kattenogen en mijn zaklamp met ledverlichting vond ik al snel mijn weg. Ik ontdekte wat gouden ringen en een paar sets prachtige, gouden manchetknopen. In één paar zaten zelfs diamantjes. Ik ben dol op gouden sieraden, vooral met diamantjes; makkelijk te verhandelen en je stopt ze gewoon in je zak. De laptop besloot ik achter te laten, net als de iPad. Zodra je met iets groots sjouwt val je op, zeker in een chique appartementencomplex als deze. Uiteraard was ik in het penthouse. Hoe kon het ook anders bij een man van dit kaliber?
Jullie hebben het waarschijnlijk al wel begrepen. Ik ben iemand die op visite komt als je zelf niet thuis bent. Mensen denken vaak dat inbrekers altijd mannen zijn. Vergeet het maar! Ik ben een lange, slanke vrouw en ik doe veel om in conditie te blijven. Hoe slanker en aantrekkelijker je bent, hoe makkelijker je overal binnen komt. Geloof me, de deur wordt bijna altijd voor me opengehouden door behulpzame en nietsvermoedende mannen.
Ik stond net op het punt te vertrekken toen ik iets in de woonkamer zag staan: zijn diplomatenkoffer. Interessant. Ik ging er snel op af, maakte hem open en vond een stapel geld. In rap tempo propte ik alles in mijn broekzakken. Hoog tijd om te vertrekken. Ik was ongeveer tien passen van de deur verwijderd toen het gebeurde. In heel mijn carrière was het me nog nooit overkomen, maar nu was het raak: aan de andere kant van de deur werd de sleutel in het slot gestoken. Ik liep zo snel en zacht als ik kon terug de woonkamer in. Als ik geluk had, zou Hans meteen naar bed gaan zodat ik geruisloos zou kunnen vertrekken. Hans. Ik wist toevallig dat hij zo heette.
Maar het liep anders: hij deed het licht in de gang aan, liep naar de woonkamer en schonk een glas whisky voor zichzelf in. Ik had op internet gelezen dat hij rond de zestig was, maar je zou hem makkelijk jonger schatten. Hij had geen dikke buik, maar hij bezocht duidelijk vaker een driesterrenrestaurant dan de sportschool. Toch had hij wel iets aantrekkelijks, hoewel ik daar op dat moment niet mee bezig was. De enige vraag die me boeide was hoe ik hier weg kwam zonder juridische kleerscheuren. Als ik ergens geen zin in had, dan was het brommen.
Gelukkig was Hans qua interieur een beetje behoudend en had hij lange, dikke gordijnen waar ik me achter kon verschuilen. Via de regenpijp ontsnappen was op deze hoogte een zelfmoordstunt, dus die optie viel af. Ik zou echt moeten wachten tot de heer des huizes weer vertrok of naar bed ging. Ik kon Hans zien zitten in zijn luxueuze fauteuil en gek genoeg raakte ik en beetje opgewonden van deze bizarre situatie.
“Je gelooft toch niet werkelijk dat ik niet weet dat er iemand achter het gordijn staat?” sprak Hans plotseling op zachte toon. “Heb je ook het lef om tevoorschijn te komen? Of moet ik je daar even bij helpen?” vervolgde hij luider. Ik ben sterk en goed getraind, maar deze man was groter, zwaarder en beslist sterker dan ik. Oké oké, dacht ik bij mezelf. Het moest ook een keer gebeuren: op heterdaad betrapt.
“Ik ben ongewapend”, zei ik zacht toen ik voorzichtig achter het gordijn vandaan stapte. Verrast zette Hans zijn glas neer. Er dansten pretlichtjes in zijn ogen die hem nog jonger maakten dan hij al leek. “Nooit geweten dat het inbrekersgilde zulke aantrekkelijke leden had”, zei hij. “Je hebt in ieder geval iets in huis om mee te onderhandelen. Maar haal eerst je zakken leeg.” Zuchtend legde ik mijn buit op tafel. Hij greep meteen naar de manchetknopen met de diamantjes. “Kreng, die waren van mijn vader. Ik zal ze voortaan beter opbergen.” Hij stopte de knopen in de zak van zijn colbertjasje dat hij bij binnenkomst over de bank had gesmeten. Het geld interesseerde hem duidelijk minder dan zijn erfgoed. Daarna liep hij op me af en kondigde hij aan dat het tijd was om me te fouilleren.
Toen hij had geconstateerd dat al mijn zakken leeg waren, voelde ik hoe zijn stevige handen mijn achterwerp streelden. Hij keek me aan en ik wist wat me te doen stond. In een handomdraai stond ik in mijn lingerie. Als ik seks met hem zou hebben, dan liet hij me gaan. “Heb je de laatste tijd nog gehoord dat je een verrukkelijk lichaam hebt?” vroeg hij. Ik zei niets terug, maar beantwoordde zijn vraag door hem te op zijn mond te zoenen en mijn lichaam tegen hem aan te schuren. Vreemd genoeg werd ik supergeil van de vreemde situatie. Binnen een paar tellen lagen we op de grond te zoenen. Hij onder, ik boven, zodat hij mijn achterwerk goed kon voelen.
“Hm, lekker kontje”, hijgde hij terwijl onze tongen om elkaar dansten. Ik maakte zijn broek los en zag een schitterende, lange, keiharde paal die me nog natter deed worden dan ik al was. Ik trok zijn broek naar beneden en ging op hem zitten. Voorzichtig liet ik me op zijn harde paal zakken. Op en neer, op en neer in een steeds hoger, opzwepend tempo. Na een tijdje leunde ik naar achteren en steunde ik op mijn armen. We waren net Michael Douglas en Sharon Stone in Basic Instinct.
“Je bent net zo lekker als je eruit ziet”, hijgde Hans terwijl ik een gigantisch orgasme voelde naderen. Dit was de heetste seks die ik ooit gehad had. Toen ik voelde dat ook hij zijn hoogtepunt bereikte begon hij hard te lachen. Ons tempo nam af. Langzaam naderde het einde van deze zalige beurt. Nadat hij zijn broek dicht had gedaan ging ik op hem liggen. Zijn handen gingen direct weer naar mijn kontje.
“Waarom moest je daarnet ineens lachen?” vroeg ik nieuwsgierig. “Omdat je twee dingen niet hebt opgemerkt”, antwoordde hij rustig. “Ten eerste ben je door mijn stille alarm heen gelopen en ten tweede heb je niet gemerkt dat ik de buitendeur op een kiertje heb laten staan zodat de politie naar binnen kon. Ik lachte toen ik de schaduwen zag van de agenten die jou zullen escorteren naar je nieuwe onderkomen. Beschouw dit maar als een servicebeurt omdat je het in de bak een tijdje zonder zult moeten doen.” Achter me hoorde ik iemand kuchen. “Kunnen we nu verder komen?” vroeg een agente geërgerd. “Absoluut!” zei Hans terwijl hij opstond. “Je vergeet één ding”, zei ik vol zelfvertrouwen. “Dankzij deze lekkere beurt vertrek ik met een buit die niemand van me af kan pakken.”
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
