Ellen beet haar onderlip stuk. Met haar linkerhand trok ze het elastiek naar voren en liet haar rechterhand naar binnen glijden. Ze hield haar adem in en voelde hoe ook de zijne stokte. De warmte van zijn gezwollen geslacht wasemde haar vingertoppen tegemoet. Haar nagels raakten de zachte huid en haar reisgenoot zuchtte onbeheerst. Zijn stijve maakte een sprongetje en tikte tegen de palm van Ellens hand. In een reflex vouwde ze haar vingers eromheen.
‘S… Sorry,’ stamelde hij.
Ellens spanning zocht een uitweg; haar buikspieren spanden zich. Ze voelde hoe er vocht in haar slipje werd geperst. Dat was geen plas. Daar stond ze, met een vreemde pik in haar hand. Vlinders in haar buik ontwaakten uit hun winterslaap en haar vagina dacht dat ze weer achttien was.
De blik van de man ontspande wat en ook Ellen herstelde zich. Ze kneep zachtjes in zijn piemel. Die was hard genoeg om… Nee nee, die weg gingen ze niet bewandelen, al was ze nog honderd keer zo nat. Ze ging nu al veel te ver. Maar nu ze hem vast had, wilde ze die warme paal niet zomaar weer loslaten. Ze streelde met haar vingers zachtjes langs de schacht en over zijn eikel.
‘Als je zo doorgaat wordt het alleen maar erger,’ fluisterde hij gespannen.’
‘Kan het nog erger dan?’ vroeg ze lachend en ze kneep plagerig in zijn harde vlees.’
‘Ik weet niet of het goed is wat we doen,’ zei hij hees, met een scheve glimlach om zijn mond. ‘Maar ik krijg het er wel warm van.’
Ellen bedacht zich plotseling weer dat ze bij een ijskoude bushalte stond en dat ze op weg was naar huis. Ze was de kou even helemaal vergeten. De lichtkrant, zag ze in haar ooghoeken, gaf inmiddels min negen aan. Al strelend over het randje van zijn eikel dacht ze na. Dit kon zo niet doorgaan. Maar de natte plek in haar broekje was al zeker twee keer zo groot. Hoe moest dit nou verder? Ze kon toch niet… Als ze nou…
Met haar linkerhand trok ze de rits van haar eigen broek open en pulkte daarna de knoop los. Ze vouwde de flappen net zo open als de zijne en trok haar hemdje los. Nu pakte ze zijn onderbroek weer vast en trok die zo ver mogelijk naar beneden. Ze voelde de dikgezwollen pisbuis aan de wortel van zijn lid en daarna de zachte huid van zijn zak. Ze wipte zijn hele scrotum over het lapje stof heen. Eindelijk had ze zijn volledige mannelijkheid in haar handen. De verleiding om er mee te spelen was te groot om te weerstaan. Ze rolde zijn ballen in haar linkerhand, terwijl ze hem zachtjes aftrok met de vingers van haar rechter. Opnieuw zuchtte hij en zijn mond zakte een stukje open. Toen vermande ze zich en met een verontschuldigend glimlachje liet ze zijn zak los. Ze trok haar trui en hemdje omhoog en vleide haar blote buik tegen zijn piemel. Haar mond opende in een extatische glimlach toen ze zijn warme vlees tegen haar koude buik voelde. Ze duwde haar lijf dicht tegen het zijne. Met haar duimen trok ze haar broekje omlaag en wipte het achter zijn ballen. Ze voelde zijn zak tegen haar venusheuvel. Daarna trok ze haar trui naar beneden, controleerde of zijn broek niet afzakte en legde haar handen om zijn middel.
Hij grinnikte. ‘Ik vroeg me al af wat je van plan was. Zo ligt ‘ie uitstekend, dank je.’
‘Graag gedaan,’ fluisterde ze.
Ellen genoot en voelde zich schuldig tegelijk. De kou kon haar niet meer deren, er gloeide een levend verwarmingselement tegen haar buik. Ze wiegden samen zachtjes heen en weer, waardoor haar buik zijn piemel masseerde en zijn ballen langs haar venusheuvel streelden. Als dat met hem hetzelfde deed als met haar… Maar toch, dit kon zo niet blijven.
‘Ik eh…’ Hoe moest ze dit nou zeggen. ‘Ik heb al heel lang geen andere piemel gevoeld dan die van Joost, mijn man. Ik heb nooit gedacht dat ik… maar we zijn… het is gewoon moeilijk om…’
‘Om niet verder te gaan?’ maakte hij haar zin af.
Ellen zuchtte. Hij kon haar zo krijgen, al keek de hele wereld toe. Maar hoe moest ze daarna dan naar huis? Haar ‘Ja’ was amper te verstaan.
Hij lachte kort. ‘Kijk maar uit met dat ja; ik ben zo verkocht. En dat mag ik eigenlijk niet laten gebeuren.’ Hij zuchtte. ‘Mijn vrouw heeft een paar jaar geleden een minnaar gehad. Toen ik het ontdekte ben ik helemaal door het lint gegaan. Ik heb dingen gedaan waar ik niet trots op ben. Daarmee heb ik ook haar vertrouwen in mij kapot gemaakt. We zouden haast scheiden. Maar toen zijn we in relatietherapie gegaan. En met succes, al duurde het lang.’
Hij zuchtte opnieuw en schraapte zijn keel.
‘Soms denk ik: ik moet gewoon een minnares nemen, dan voelt ze wat het is. En de verleiding is nu groot om dat te doen. Maar we hebben al die ellende net afgesloten, we vertrouwen elkaar weer. Dat mag ik toch niet zomaar bij het grof vuil zetten.’
Ellen voelde zich ongemakkelijk. Had zij niet het initiatief genomen om tegen elkaar aan te gaan staan? Ze had toch ook níet kunnen reageren op zijn erectie. En ze had al helemaal niet zijn broek moeten losmaken. Ze voelde zich schuldig, zowel naar Joost als naar… ze wist niet eens zijn naam? Ze wilde zich losmaken uit zijn armen, maar hij hield haar tegen.
‘Kunnen we niet nog even zo blijven staan? Je hebt gelijk, het ligt op het randje. Maar wat is er mis met elkaar warm houden? Ik heb helemaal geen zin om nog een kwartier te staan blauwbekken.’
‘En je vrouw dan?’ Ellen kon zichzelf wel voor de kop slaan, wat een stomme opmerking!
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik weet ook niet hoe ik dit moet uitleggen. Maar het kwaad is toch al geschied. Als we het nou gewoon niet erger maken?’
Elk argument om zo te blijven staan was voor Ellen genoeg om nog vier bussen te missen.
‘Oké,’ glimlachte ze, ‘maar dan moet je me ook wel warm houden hoor.’
Ze vleide zich weer tegen hem aan, luisterde naar zijn ademhaling en voelde hoe zijn handen zacht over haar rug wreven en haar gelijkertijd tegen zijn warme lijf klemden. Ze hield een oog op de lichtkrant en telde de minuten af, die nu veel sneller gingen dan haar lief was. Het was acht uur, min negen veranderde in min tien.
‘Komt ‘ie al?’ vroeg ze, terwijl ze vurig op vertraging hoopte.
‘De bus nog niet, maar ik wel bijna.’
Ellen lachte. ‘Ik ook!’
‘Misschien moesten we er zo toch maar een eind aan breien’, zei hij zachtjes in haar oor.
Hij had gelijk, ze hadden nog maar drie minuten. Ellen zuchtte, maar deed niets.
‘Ik heb geen zin’, zei ze lacherig.
‘Ik ook niet!’ proestte hij terug. ‘Ik tel tot drie, oké?’
Hij telde traag. Na de drie liet hij haar los. Ellen liet haar handen zakken en bracht ze naar zijn kruis. Nog even voelen. Haar duim streek over het topje van zijn eikel en werd nat. Voorvocht! Ze zette een stapje naar achteren en ving zijn ballen op die uit haar slipje floepten. Hihi, hij had een natte zak! Gefascineerd keek ze naar beneden: zijn stijve stak, trots en groot, schuin omhoog. Ze kneep een beetje in de harde schacht en schoof haar hand naar boven. Een dikke transparante druppel vormde zich op zijn gaatje. Ellen veegde hem op met haar duim en likte die genotvol af. Ze wipte de onderbroek vanachter zijn ballen vandaan en poogde zijn piemel op te bergen. De halve staak bleef fier boven het elastiek uitsteken. Hij nam het van haar over en trok voorzichtig zijn rits dicht. Ellen keek toe, maar voelde toen de kou op haar buik. Ze trok haar slipje recht. Jemig, wat een moeras! Ze voelde aan haar lipjes en moest zich bedwingen om niet even over haar hunkerende clitoris te strelen. Mijn God, dacht ze, een seconde en het is gebeurd.
Ze stak twee vingers naar binnen, haalde ze kletsnat uit haar broekje en legde ze tegen zijn lippen.
‘Mondje open,’ fluisterde ze. Hij aarzelde, maar hapte toen en zoog met glimmende ogen op haar traktatie.
‘De bus!’ zei hij met volle mond.
Ellen schrok en trok haar hand terug. Haastig ritste ze haar broek dicht en terwijl ze haar jas dichtsloeg keek ze om. De bus was nog een paar honderd meter van de halte verwijderd.
‘Hé!’ Zijn stem klonk zwoel. ‘Dank je wel.’
Hij nam haar gezicht in zijn handen en kuste haar. Ellen verzwolg zijn tong en sloeg haar armen klemvast om hem heen.
De bus was muf en veel te warm. Ellen voelde zich opgedraaid. Haar clitoris schreeuwde nog steeds om een groots orgasme. Samen zwegen ze. Hij drukte een kus op haar hand. Ze glimlachte weemoedig en staarde naar zijn nog altijd strak gespannen kruis.
Het station kwam in zicht. Ellen stond zwijgend op, kuste hem op zijn wang en stapte uit. Hij zwaaide met droef gezicht, met vochtige ogen wuifde ze terug. Verdoofd liep ze naar de trein. Haar roze wolkje was verworden tot grauwe regenbui. Maar ze had verdomme nog steeds zin. Joost, dacht ze, ik heb je nodig, nu! Zou ze het durven hem dit te vertellen?
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
