Soms vind ik het leuk om tussendoor een woord in te toetsen in google. Een woord dat zegt wat ik op dat moment voel. Zoals “blij” of “rusteloos” of “enthousiast”. Dan is het wel eens verrassend wat je dan te lezen krijgt of waar je terechtkomt.
Vandaag besloot ik om het woord “gigolo” in te toetsen, niet geheel doordacht maar wel geboren uit een algemeen gevoel van onvrede. Onvrede over mijn seksleven. Ik heb een hele lieve man en we hebben het fantastisch samen, maar op seksueel gebied liggen wij niet op een lijn. Daarom heb ik wel eens behoefte om te experimenteren.
In het verre verleden ben ik wel eens vreemd gegaan, een fase waarin beslist zou worden of we wel of niet verder zouden gaan met elkaar. Dit bracht meer rusteloosheid en verdriet dan genot. Bovendien ga je dan respectloos met elkaar om want het is bijna onvermijdelijk dat het een bekende is.
Nog steeds sta ik achter mijn beslissing dat ik voor mijn liefje gekozen heb en de keiharde afspraak dit nooit meer te doen is prima vol te houden als dit is wat je duidelijk afspreekt met jezelf.
Inmiddels is mijn 48ste verjaardag in aantocht, een burn-out achter de rug, de rust keert terug, zo ook mijn intense lustgevoelens. In de loop der jaren ben ik een ster geworden in masturberen en dat is goed. Je leert goed je lichaam kennen, je kunt de wildste fantasieën hebben en je creëert je eigen droomwereld. Maar steeds meer ging ik mij heel erg leeg voelen daarna. Ja, je wordt ouder met alles wat daarbij hoort, dat is helemaal OK voor mij, op een ding na. Zal ik dan nooit meer bemind worden zoals ik bemind wil worden? Ik verlang er zo naar om samen met iemand te genieten.
Dit gevoel werd sterker en sterker en mijn grootste angst groeide; dat ik weer vreemd zou gaan. Door mijn eigen bedrijf heb ik veel contact met mannen. Gelukkig ben ik altijd duidelijk geweest en het spanningsveld is aardig verlaagd. Maar ik vertrouwde mezelf niet meer.
Goed, ik typte dus het woord “gigolo” in. Je komt uit bij verschillende sites met artikelen en gigolo’s. Erg leuk om te lezen, erg lekker om te lezen, en ik blijf lezen. Vooral op die site van een zelfstandige gigolo. Heeeerlijk al die referenties van vrouwen die hij had bemind. Ik merkte dat ik een gevoel van jaloezie kreeg dat deze vrouwen al zo’n fantastische ervaring achter de rug hadden. Het gevoel groeide en groeide, niet in termijn van dagen maar in termijn van minuten. Zou dit de oplossing voor mij zijn?
Want ja, ik heb een eigen bedrijf en een fantastische relatie dus ik heb veel te verliezen. Uitermate belangrijk dus dat het een zeer betrouwbaar persoon is.
Ook merkte ik, dat dit minder respectloos voelde dan vreemdgaan. Zo’n gigolo kent mijn partner niet, het is duidelijk waarvoor ik kom en er zijn geen emotionele verwikkelingen achteraf.
Terwijl deze gedachtes door mijn hoofd dwarrelden merkte ik dat ik al aan het typen was naar deze gigolo! En voor dat ik het wist had ik emailcontact met hem. Het voelde bevrijdend en het leuke van email is dat je meer durft te zeggen.
Zoals beloofd krijg je na het eerste contact foto’s toegestuurd en wat heerlijk als je dan zo’n lachende, charmante man ziet die je fantasie prikkelt. Ik raakte helemaal opgewonden en voordat ik het wist begon ik mijn wensen en fantasieën te emailen. Tja, en dan is de verzendknop zo aangeklikt.
Eenmaal weer bij zinnen schaamde ik me, oef! Het liefst wilde ik mijn emails ongedaan maken. Gelukkig kreeg ik een geruststellende, lieve email terug van hem dat het helemaal goed was, mijn ontwaken en lustgevoelens mochten er zijn en hij ging hier heel respectvol mee om.
Ik was verbaasd dat ik mijn zeer intieme wensen kenbaar had gemaakt aan een nog totale vreemde. Waarom eigenlijk? Misschien gaf het feit dat hij dit beroepsmatig doet me de moed. Want hij is er voor voor mij, en het is een man met veel ervaring en kunde als ik de referenties mocht geloven. De afspraak werd gemaakt.
Helaas moest ik nog geduld hebben voordat de datum uiteindelijk in zicht kwam. Natuurlijk spelen dan vele onzekerheden door je hoofd. Hoe zou het zijn, na zoveel jaar met een andere man? Is het niet erg dat ik wat ouder ben? Regelmatig stond ik te draaien voor de spiegel, je gaat jezelf ineens heel kritisch bekijken. Nee natuurlijk, ik ben geen twintig meer.
Het hielp om tegen mezelf te zeggen hoe ik het zelf zou zien. Nou, ik zou liever hebben dat iemand zich zou kunnen laten gaan bij mij, dan dat iemand er perfect uitziet. Hiermee praatte ik mezelf moed in en ook met al mijn onzekerheden kon ik terecht bij hem. Soms heb je dat extra steuntje even nodig en helpt het om het te benoemen. Moeiteloos veegde hij al mijn onzekerheden van tafel af, ondanks dat hij niet eens wist hoe ik eruit zag. Fijn!
Nu nog een alibi voor thuis: een dag vol met klanten ingepland en daarna zogenaamd uit met mijn vriendin, dan vallen die paar verloren uren niet op voor thuis. Verloren uren die voor mij de kostbaarste uren in mijn dag, zo niet mijn seksleven, zouden worden.
Na een ochtend en middag heen en weer rennen, moest ik inderdaad rennen voor de afspraak met deze gigolo. Nee, ik had die dag geen tijd voor de voorpret en was helemaal in mijn hoofd en niet in mijn lijf. Gelukkig had hij alles voor mij geregeld: het hotel, kamernummer via sms en zelfs hoe ik rechtstreeks naar de kamer toe kon lopen. Ik hoefde me niet eens bij de receptie te melden.
Nadat ik de auto geparkeerd had, snel lopend door de gang, voelde ik mijn hart bonzen en schoten er teveel gedachtes door mijn hoofd. Zo van: shit, ik ben niet eens meer opgewonden. Ik voel alleen maar spanning. Waarom zou ik dit doen? Maar mijn stelling is altijd: liever een foute beslissing dan geen beslissing. Dus ik blijf doorlopen. Ik arriveer bij de deur, til mijn hand op en maak een vuist om te kloppen….
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
