Voor het eerst zijn we bij jou thuis. Na een avondje uit stap ik in het donker je huis binnen. Ik heb niet veel kunnen zien van de bijzondere vorm van je huis, maar binnen zie en voel ik meteen dat het iets aparts heeft. Je helpt me uit mijn jas. Even voel ik wat zenuwen. We kennen elkaar nog maar net. Waar gaat dit heen? Hoe kom ik straks thuis? Of… Vragen malen door mijn hoofd, maar meteen voel
ik weer het vertrouwen. Ik voel dat het goed is en dat het zo moet zijn.
Je woonkamer is duidelijk van jou. Geen overdreven stijlgedoe, niet te vol met spullen, geen rommel, maar ook geen steriel museum. Het is gewoon. Er wordt geleefd en er staan grote en kleine dingen met duidelijke betekenis. Ik voel me er snel thuis. Er is een mooi zacht licht en in een oogwenk heb je wat kaarsjes aan die, slim opgesteld, een prachtige sfeer maken. Je laat me rustig rondneuzen en ik neem jouw leven in me op. Dan duik je op uit de keuken met twee glazen, wijn, sap en wat kleine hapjes. Ik verdenk je ervan dat je hierop had gerekend. Nog steeds hebben we geen woord gezegd, het is allemaal als vanzelfsprekend.
Je schenkt in, geeft me een glas en gaat op een lage, brede vensterbank met boekenkast zitten. Je ogen volgen me op mijn ontdekkingstocht. Af en toe kijk ik even naar je. Lieve zachte ogen heb je en je ziet er jonger uit dan je bent. Dan sta je op. Je neem het glas uit mijn hand en leidt me door de tuindeur naar buiten. Vaag zie ik een woeste tuin. Met een klein gebaar stuur je mijn ogen naar boven. Ongestoord door straatverlichting ontvouwt zich boven ons de pikzwarte hemel met ontelbaar veel schitterende sterren. Dit uitzicht ken je, hier sta je vaker te genieten. Een tijdje staan we zo, naast elkaar, zonder elkaar aan te raken. Geen geluid, geen beweging. Heel voorzichtig kijk ik weer even naar je. Wauw, gave vent, blij ik dat ik hier ben! Dan kan ik het niet meer laten en héél zacht raken mijn lippen jouw wang. Een lichte aai, meer niet. Je laat niets merken en blijft verder genieten van het uitzicht.
Wat wil ik nou eigenlijk? vraag ik mezelf in stilte. Ik wil je zoenen, verlangen kruipt op. Ik wil je in mijn armen, mezelf in jouw armen. Maar ik wil ook de stilte en dit gevoel van één zijn niet verstoren. Weer valt de stilte om ons heen. Dan zoeken mijn lippen opnieuw je wang. Iets langer deze keer. Je huid voelt zacht, glad geschoren, fijn. Stilte. Weer gaan mijn lippen naar jouw wang en weer lijkt er
niets te gebeuren, maar dan draai je héél langzaam je hoofd naar me toe. Onze lippen vinden elkaar, gesloten, zacht strelend. Tintelingen gaan door mijn hele lijf. Elektrisch. Stilte en rust. Bijkomen, mijn hele lijf tintelt. Deze keer zoeken jouw lippen mijn wang. Ik laat je daar even, draai dan mijn hoofd en weer is de elektriciteit daar. Het zijn alleen onze lippen die elkaar raken. Geen handen,
helemaal niets. Alleen mijn hartslag verstoort de stilte. De sterren kijken glimlachend op ons neer. Geïnspireerd zoeken jouw lippen weer de zachtheid van mijn wang. En weer vinden we elkaar. Onze lippen zijn ontspannen, zacht, gaan een beetje open. Ze strelen elkaar, omvatten elkaar. Ik waag het erop en het puntje van mijn tong maakt jouw lippen nat. Dan doet jouw tong hetzelfde en al tastend vinden onze tongen elkaar. Schokgolven schieten door me heen. Na een korte zoen happen we allebei naar adem. We kijken naar de sterren om op adem te komen. Ik voel me duizelig.
Opnieuw, als in slow motion, komen onze lippen samen. Zoekend, tastend, voorzichtig, nieuwsgierig. Ik zuig op je lip, op het puntje van je tong. Jij bijt me heel zachtjes, liefdevol. Onze tongen voeren een dans op; dan weer hier heen, dan weer daar. Ze kronkelen, versnellen, staan dan weer stil en tasten af. Soms samen, dan weer alleen. Het is een zinderend spel van lippen, tongen en tanden. We happen naar adem als een kort intermezzo. De sterren kunnen het wel even zonder ons.
Mijn handen lijken opeens een eigen leven te leiden. Ze schieten onder je trui. Ik schrik, voel meteen je huid waar ik je T-shirt had verwacht. We zoenen de dans van onze monden. Mijn vingers rillen als een vingertop een tepel raakt. Ik draai rondjes met mijn duimen, niet alles tegelijk. Af en toe een vluchtige, langzame aai over een tepel. Ik voel ze hard worden. Heerlijk, een man met gevoelige tepels. Ik wil ze… Nee, nog niet. We blijven zoenen, een beetje ondeugender nu. Je zuigt mijn tong naar binnen, bijt zachtjes. Plotseling pak ik allebei je tepels en knijp ik. Je hapt naar adem. Ik voel dat je je moet beheersen om niet helemaal wild te worden. Ik trek je aan je tepels naar me toe en zoen je weer alleen op je lippen. Schokgolven volgen. Dit is hemels, eindeloos.
Eindelijk voel ik je vingers aan de zijkant van mijn borsten. Je kan er nauwelijks bij. We staan dicht tegen elkaar, al raken we elkaar net niet. Ook jouw duimen weten de weg en plagen mijn tepels. Niet moeilijk, die zijn zo hard als maar kan. Mijn handen hebben je rug gevonden, glijden naar beneden en voelen de stevige bovenkant van je billen. Naar voren lukt niet. En dan heb ik het helemaal gehad, dit gaat niet langer. Ik pak je trui en nauwelijks voorzichtig trek ik ‘m over je hoofd. Daar sta je dan, halfnaakt in de nacht. De kou schijn je niet te voelen.
Nu je trui uit is voel ik iets meer van je, maar het is niet genoeg. Gelukkig vind jij dat ook en mijn trui gaat dezelfde weg. Nu pas raak je me echt aan, huid op huid, mijn schouders, mijn armen, mijn zij. Je vingers raken mijn wang, héél teder, héél zacht. Ze glijden langzaam naar beneden. Van mijn hals naar mijn sleutelbeen en de bovenkant van mijn borsten. In het vage licht van binnen zie ik je teder naar me kijken. Naar mijn gezicht en naar mijn borsten. Je vingers duwen zacht op mijn borsten, glijden naar achter en opeens is mijn bh los. Met je vingertoppen volg je de vele spannende bandjes en bevrijd je mijn verlangende borsten. Handen weer los, lippen, monden en tongen die elkaar weer vinden. Langzaam, uiterst langzaam zoeken ook onze lijven elkaar. Mijn tepels branden als ze je borsthaar raken, ze zijn zó gevoelig! Even ga ik terug, kom dan weer naar je toe. Ik stop als ik je weer net raak en beweeg een beetje heen en weer. Tintelingen, wéér die elektriciteit. En dan tepels die elkaar raken. We zijn bijna even groot. Het is heerlijk. Jouw beurt om die zachte heftigheid te voelen. Tongen en tepels, strelend en zoekend. Gemaakt voor elkaar.
Wordt vervolgd.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
