Afgelopen weekend had ik besloten mijn kledingkast eens uit te mesten. Ik vind het leuk om kleding te kopen en heb dan ook een kast die uitpuilt. Plank voor plank trek ik leeg en kijk wat er allemaal tussen zit. De stapel “o ja leuk, dat moet ik weer eens aantrekken” groeit gestaag, de stapel “dat kan nu wel weg” blijft klein. Als ik in mijn la met lingerie ben beland vind ik tussen mijn bh’s en strings een kaartje. Ik pak het op en staar er naar; in gedachten ga ik terug naar die avond een paar maanden geleden.
Op een feestje bij een vriendin kwam ik Michel tegen. Hij leek in eerste instantie een saaie jongen maar bleek eigenaar te zijn van een winkel in sexmachines en spannende kleding. Als ik er aan terugdenk hoe ik die avond zijn machines heb getest en spuitend van genot ben klaar gekomen voel ik het weer gloeien tussen mijn benen. Op de achterkant van het kaartje had hij wat geschreven; “Niets is wat je verwacht, kom nog eens terug, je hebt wat van me tegoed”. Oja dat is waar ook, ik mocht nog wat bij hem uitzoeken omdat mijn string daar was achtergebleven. Als ik voor me in de kast kijk en zie dat netjes opvouwen, in plaats van weggooien, ook ruimte oplevert, besluit ik dat er best nog een setje bij kan.
Even later zit ik met een roseetje op de bank, mijn telefoon en het kaartje in mijn handen. Wat moet ik hem nu sturen? Het was toen een vreemde en is dat eigenlijk nu nog steeds. En ik heb ook nog eens maanden niets van me laten horen, misschien weet hij niet eens meer wie ik ben. Als mijn gedachten weer afdwalen naar de kamer achter het gordijn en alle prachtige kleding aan de rekken neem ik de gok, wat kan er mis gaan?
“Ik wil graag ingaan op je aanbod, heb je iets te doen vanavond?”, tik ik. Als ik op send druk verdwijnt mijn bericht in de ruimte, en nu maar wachten. Sneller dan verwacht hoor ik de pieptoon van mijn telefoon. “Ik haal je vanavond om 21.00 uur op.” Duidelijk en geen ruimte voor twijfel, ik houd er wel van. Gespannen drink ik mijn rosé en vertrek weer richting mijn kledingkast. Na een half uur ziet deze er weer uit alsof ik nooit een opruimbeurt gehouden heb. Ik heb er een half uur over gedaan om te beslissen dat een zwart jurkje met hoge hakken een prima outfit is voor deze avond. Ik heb toch niets in de kast wat spannender is dan wat hij in zijn winkel heeft en hij heeft waarschijnlijk al zoveel gezien dat ik het beter simpel kan houden.
Stipt om 21.00 uur wordt er kort op de bel gedrukt. Ik open de deur en zie hem staan.
“Ga je mee” vraagt hij?
Ik leg mijn hand in de zijne en trek de deur achter me dicht. Even later zak ik in het zachte leer van zijn luxe auto. Ik kijk hem stiekem aan en merk dat hij mij intrigeert, hoe kan het toch dat ik nu al voor de tweede keer bij die vreemde in de auto stap? Geen idee waar we naartoe gaan, hij zit in de seksbusiness en ik ga met hem mee met een gemak alsof ik bij mijn moeder in de auto stap. Hij is niet superknap maar zijn beheerste manier van doen en laten en de manier waarop hij op een natuurlijke manier zijn omgeving onder controle lijkt te hebben doen iets met mij.
“Leuk dat je een bericht stuurde” zegt hij, “ik heb al wat voor je klaargelegd.”
Daar doet hij het weer; niet vragen wat ik verwacht of waarom het zo lang duurde maar gewoon aangeven dat hij al wat heeft klaargelegd. En ik ben er van overtuigd dat het nog de goede dingen zijn ook die hij heeft uitgekozen.
Verschillende momenten van herkenning volgen: het donkere industrieterrein, de achterdeur van de loods en de open monden die mij vanuit de stellingen in het magazijn aanstaren. In de winkel stappen we weer een andere wereld in, het is warm en zacht verlicht. Michel loopt voor me uit naar de voorkant van de winkel. Als ik hem volg kijk ik even naar de trap met bovenaan het zware gordijn. Nieuwsgierig en onzeker ben ik daar toen omhoog gegaan en zonder slipje op slappe benen weer naar beneden gekomen.
Voor in de winkel opent hij een deur, we stappen een kamer binnen die eruit ziet als een club, een bar in de hoek en loungebanken er tegenover. De muziek klinkt uit onzichtbare speakers als ik in de hoek een kledingrek zie staan. Hij loopt naar de bar en schenk twee grote glazen rosé in. Nieuwsgierig loop ik naar het rek en bekijk de kleding. Ik zie een zijdezacht wit jurkje, een glimmend zwarte catsuit, iets wat lijkt op een verpleegsterspakje en een paar minuscule stukjes stof aan een haakje.
Achter me is Michel op de loungebank gaan zitten, als ik omkijk gebaart hij me dat ik naast hem moet komen zitten. Met een zucht zak ik naast hem in de zachte kussens, hij biedt mij een glas aan.
“Alles op dat rek mag je passen, wat je mooi vindt neem je mee” zegt hij.
“Ja maar”, stamel ik, “ik wil er best voor..”.
Hij onderbreekt me en vertelt dat hij me het graag geeft, hij buigt naar me toe en fluistert in mijn oor:
“Ik vind je mooi, je intrigeert me en ik heb van je genoten de vorige keer, je verdient het”.
Hij brengt me van mijn stuk, hij vindt me mooi, hij heeft van me genoten? Heeft hij dan toch meegekeken de vorige keer dat ik hier was? Ach ja, eigenlijk had ik dat kunnen verwachten natuurlijk en ik moet toegeven dat hij mij ook wel intrigeert. Ik kleur en neem een slok van mijn rosé. Stil bekijkt hij me, verdorie hij maakt me verlegen, wat overkomt me nu?
Gelukkig staat hij op en loopt naar het rek, hij pakt het verpleegsterspakje eruit en stelt voor om daarmee te beginnen. Ik lach en sta op, ik in een verpleegsterspakje, het moet niet gekker worden. Mijn blik glijdt door de ruimte op zoek naar een plek om me te verkleden.
“In de winkel zijn hokjes maar je kunt ook achter de bar gaan staan”, zegt hij.
Ik loop naar de bar in de hoek. Min of meer verdekt opgesteld achter de bar stap ik uit mijn pumps en doe mijn jurkje uit. Ik knoop het pakje dicht en stroop de witte kniekousen over mijn benen. De stof spant om mijn borsten en het komt maar net over mijn billen. Het kapje op mijn hoofd met het rode kruis erop maken het af. Als een professioneel verpleegster kom ik achter de bar vandaan en loop naar de grote spiegelwand naast de deur. Als ik mezelf zie schiet ik in de lach, kijk mij nou staan.
Vanaf de loungebank kijkt Michel me lachend aan.
“Staat je goed”, zegt hij “zoek je nog een patiënt?”
Ik loop lachend naar hem toe, pak mijn rosé en ga aan de bar zitten. Op de barkruk kom ik erachter dat de lengte van het jurkje het niet toestaat om te gaan zitten zonder dat de hele – denkbeeldige – wereld in mijn kruis kan kijken. Ach, wat maakt het uit, ik drink mijn glas leeg en geniet van de sfeer. Mijn vriendinnen moesten me hier eens kunnen zien, ze zouden zich krom lachen.
Als Michel mijn tweede glas gevuld heeft loopt hij weer naar het rek. Nu is het de beurt aan het witte jurkje, ik neem het van hem over en loop weer naar de bar. Als ik het voor me omhoog houd zie ik dat er grote doorschijnende stukken in zitten. Tsja, een standaard little black dress had ik hier ook niet hoeven verwachten natuurlijk, die had ik thuis al in de kast. Een grote open strook op de rug en doorschijnende stukken op de zijkant, dan kan ik het beste mijn bh uitdoen, bedenk ik.
De rosé neemt mijn laatste remmingen weg, mijn lijf mag gezien worden dus dan doen we het goed ook. Als ik het jurkje aan trek voel ik hoe zacht en dun de stof is. Wauw dit zit lekker zeg, alsof je bijna naakt rondloopt. Michel brengt me een paar bijpassende hoge pumps die het helemaal af maken. Als ik achter de bar vandaan stap hoor ik een zacht “wauw” over zijn lippen komen. Voor de spiegel bewonder ik mezelf, door de doorschijnende stof aan de zijkant zie je een deel van mijn borsten, als ik me omdraai zie ik dat de opening op mijn rug doorloopt tot boven aan mijn billen. Het jurkje laat zoveel zien en is tegelijkertijd zo spannend, deze gaat absoluut mee! Ik paradeer door de ruimte en show Michel zijn eigen kleding en mijn mooie lichaam. Bewonderend kijkt hij naar me, ik voel me mooi en geil.
Opnieuw ga ik aan de bar zitten, ik maak me er niet meer druk om hoever het jurkje opstroopt als ik ga zitten. Michel staat op een komt achter me staan, zijn vingers strijken over mijn naakte rug.
“Dit is voor jouw gemaakt, je bent perfect.”
Zijn woorden dwalen door mijn hoofd als hij zachtjes een kus achter mijn oor drukt. Te snel is hij weer weg, mijn lichaam wilde meer van hem voelen, mijn onderbuik wilde meer van hem horen.
Wordt vervolgd…
