Alsof hij haar dwong zich volledig te onderwerpen aan een verlangen dat sterker was dan alle normbesef. Ze probeerde zich niet zich te verzetten. Alsof ze het samen beslisten grepen ze elkaar vast en duwden hun monden op elkaar. Geen twijfel. Geen voorzichtigheid.
Haar handen gleden door z’n zwarte haar. Ze leek zich te moeten vastgrijpen om zichzelf niet kwijt te raken. Een gesmoorde kreet ontsnapte uit haar mond terwijl zijn lippen weggleden naar haar hals. Ze voelde hoe zijn tanden zich zacht in haar vlees vastbeten. Dit was net waar ze beiden al jaren op wachtten. De kans om alles recht te zetten. Geen klef gedoe. Lust en overgave aan niemand anders dan elkaar.
Hun monden vonden elkaar en ze voelde hoe zijn warme adem haar mond liet opengaan. Hun kussen waren dwingend. Alsof ze elkaar probeerden te verslaan in een strijd op leven en dood. Haar lichaam leek wel te branden onder de aanraking van zijn handen.
Hij trok haar bovenkleding uit. Snel. Alsof elke seconde van levensbelang was. Hij nam zelfs niet de moeite om haar lichaam te bekijken. Hij leek het alleen te voelen. Zijn handen waren overal tegelijk.
“Wat heb ik hier vaak over nagedacht”, fluisterde ze in z’n oor.
Hij glimlachte. Niet uit liefde. Maar hij had hetzelfde gedacht. Het was hier en nu, dit zouden ze nooit meer doen. Het enige moment waarop hun lijven de kans kregen alle verlangens naar elkaar te uiten.
“Gebruik me”, zei ze. Ze meende het.
Hij gleed met zijn hand langs haar rug en brak het haakje van haar dure lingerie. Had ze die bewust gekozen die ochtend? Had ze er ook maar een seconde aan gedacht dat dit zou kunnen gebeuren? Ze hapte naar adem toen zijn warme handen haar borsten vastgrepen. Ze trok z’n T-shirt uit en voelde hoe z’n warme borstkas op de hare duwde. Ze leken wel verwikkeld in een worstelpartij. Ze voelde de kracht van z’n armen rond haar heen. Ontsnappen was nooit een optie geweest.
Zijn handen gleden naar beneden en stopten even aan de rand van haar slipje. Geen twijfel werd toegelaten en ze bracht z’n hand tussen haar benen.
“Neem me… “ zei ze op een dwingende toon.
Hij voelde hoe lust zich van haar meester had gemaakt en moest zich bedwingen om zich nu al niet toe te geven aan haar vraag.
Z’n vingers streelden voorzichtig haar clitoris. Ze leek te beven onder z’n handen. Haar heupen pasten precies rond zijn dijen. Zijn warme mond bleef zoeken naar de gevoelige plekken in haar hals. Hij hijgde. Het was voor hem net zo moeilijk als voor haar. Misschien nog moeilijker. Hij wist dat ze naar hem had verlangd. Dat dit haar enige doel was. Maar hij had zichzelf beloofd om niet toe te geven. Als zij hem niet kon weigeren zou hij het moeten doen. Maar hij was te zwak geweest. Hij had zich er niet toe kunnen verzetten. Hij wilde haar gewoon voelen. Ze hadden elkaar verder niets te bieden. Hun lichamelijkheid. Verder niets.
Hij voelde hoe z’n gesp werd losgemaakt. Als hij al de kracht had gehad om haar handen af te weren was die nu volledig weg. Hij liet het gebeuren. Het leek alsof de hitte van haar lichaam hem tegemoet kwam. Hij voelde het branden. Veel overtuiging had hij niet nodig om keihard naar binnen te dringen.
Het duizelde in hun hoofden. Ze leken wel te versmelten in hun gevecht. Een gesmoorde kreet was het enige dat ze kon uitbrengen. Zijn ritmische bewegingen veegden haar telkens een beetje meer van de kaart. Hij vulde haar hele lijf. Geen wereld meer. Geen gevoelens. Geen zij en hij. Dierlijk verlangen nam over.
Hij nam haar, steeds sneller en harder. Het leek fout om te schreeuwen maar haar hele lichaam leek onder haar te exploderen. Ze voelde hoe haar nagels zich in z’n huid drongen. Ze wilde meer. Even verloor ook hij al zijn beheersing en kreunde luid.
Hij vulde haar lichaam met al zijn onderdrukte verlangens. Al zijn twijfels en terughoudendheid gleden van hem af en verdwenen in de warmte van haar lichaam. Hijgend keken ze elkaar aan. Tien minuten geleden stonden ze nog naast elkaar. Leken ze nog verdwaald in een rol die ze speelden.
Ze nam haar kleren van de grond en keek even naar het slotje van haar bh. Ze keek hem aan en glimlachte. Wat moesten ze nog zeggen? Zwijgend rookten ze naast elkaar een sigaret.
“Dit had niet mogen gebeuren” probeerde hij. Pijnlijk keek ze naar de grond. Hij had gelijk. Toch legde ze even haar hoofd op z’n schouder.
Samen stapten ze in de wagen en ze bracht hem naar huis. De stilte wasoorverdovend. De warmte in hun lichamen zei genoeg.
