De hotelbar sluit. Jaap, Sander en ik zijn de laatsten. Drie collega’s op een congres. De avonden zijn altijd het meeste de moeite waard in mijn ogen. Thuis, met man en jong kind, krijg ik de kans niet om urenlang slap te ouwehoeren, nét wat te veel te drinken en na middernacht te gaan slapen. Sander kijkt beteuterd als de barman de sluiting aankondigt, maar ik ben op deze situatie voorbereid.
‘Ik heb een fles rode wijn meegenomen, als jullie nog willen?’
Dat vrolijkt hem op. Hoewel dit betekent dat we naar boven gaan, heb ik nog geen concrete plannen voor meer dan wijn. Sander heeft me nooit het idee gegeven dat hij meer van me wil dan vriendelijke omgang, bovendien slaap ik niet alleen.
‘Jullie delen een kamer hè?’, vraagt Sander aan Jaap en mij, terwijl we naar boven lopen.
‘Ja, dat doen we altijd,’ beaam ik, ‘Onzin om voor twee kamers te betalen.’
‘En dat vindt je man goed?’
‘Doet dat ertoe wat mijn man en ik met elkaar besluiten?’
‘Kom. Jij met een mannelijke collega op één kamer? Dat vindt hij normaal?
Sander kijkt naar Jaap, die begint te kleuren. ‘Sebas heeft er geen problemen mee,’ antwoord ik zonder gêne.
‘Én…?’, vraagt Sander gretig.
Ik lach, ‘Én wat?’
Hij reageert niet, ik bijt voor ons beider amusement: ‘Jij bent wel nieuwsgierig, hè? Waarom zouden wij jou daar iets over vertellen?’
Hij kijkt hoopvol, ‘Dus jullie hebben.. eh.. gerommeld?’ Dat zou hij wel willen weten. Ik mag hem graag, hij is aantrekkelijk, slim en uitgesproken, met net wat ondeugdelijke trekjes om hem spannend te maken. Zoals schaamteloze nieuwsgierigheid. Ik zie dat Jaap wil protesteren, maar ik vind het spel te leuk. ‘Dat heb ik niet gezegd.’
We zijn bij de kamer aangekomen. Sander lijkt meteen bij binnenkomst naar sporen te zoeken van wat zich hier afspeelt, maar vindt niets bijzonders. Hij ploft op Jaaps bed neer. Ik ga op het mijne zitten, realiseer me te laat dat ik misschien een kans mis. Jaap is misschien een verloren zaak, Sander niet. Jaap pakt de fles wijn en schroeft de dop los, hij gaat op zoek naar glazen in de badkamer. Hij vindt het gesprek duidelijk te ongemakkelijk.
Sander denkt hardop na. ‘Nee. Ik zag Jaap oprecht verontwaardigd kijken. Volgens mij hebben jullie inderdaad nooit wat gedaan.’
Jaap besluit dat het tijd wordt om zijn mond open te trekken en roept vanuit de badkamer: ‘Nee, er is niks gebeurd.’ Ik wens stilletjes dat hij er niet bij was.
‘Jij bent dus te netjes om buiten je huwelijk om te rommelen.’ Het lijkt een constatering, maar Sander kijkt vragend naar me. Hij heeft een prachtig gezicht, een beetje ondeugend, ook al is hij duidelijk geen jongen meer.
‘Heb je door dat je steeds conclusies trekt op basis van aannames die mogelijk onjuist zijn?’, kaats ik terug. Intussen vraag ik me af of Sander en ik meer genieten van het vraagspelletje of van het onderwerp.
Hij denkt nog langer na. Jaap duwt Sander een glas wijn in de handen en besluit zijn mond weer open te trekken:
‘Moeten we het hier over hebben?’ Sander geeft hem zijn zin; hij weet veel en kan over allerlei onderwerpen praten, dus schakelt hij moeiteloos om. We drinken de wijn en hebben het gezellig, Jaap uiteindelijk ook.
Ik besluit wat meer risico te nemen en flirt subtiel met Sander, hij flirt terug. Na een paar uitwisselingen staat hij op van Jaaps bed en gaat bijna onopvallend bij mij zitten. Hij raakt me af en toe ‘per ongeluk’ aan, ik laat het gebeuren.
Ik schenk de laatste wijn in, één fles is zo leeg helaas. De sfeer is broeierig, maar Jaap geeft niet mee. Stiekem hoop ik dat hij zijn reserves laat varen en toch met Sander en mij mee gaat doen, als het zo ver komt. Ik krijg steeds meer hoop. Ik probeer Jaap erbij te betrekken, flirt nu af en toe ook met hem. Sander ziet het en brengt het onderwerp terug op de relatie tussen Jaap en mij.
‘Je bent dus niet te netjes?’
Ik besluit hem een beetje te helpen, het begint me te lang te duren.
‘Mijn man en ik zijn niet exclusief. De enige regels die we hebben, is dat de ander het veilig doet en dat we eerlijk zijn tegen elkaar over wat we doen en met wie.’
Dat windt hem duidelijk op. Jaap loopt – opnieuw – rood aan. Hij weet dit allang.
‘Maar tóch zijn jullie twee niet met elkaar naar bed geweest? Waarom niet?’ Hij heeft het spel opgegeven gelukkig, vraagt nu gewoon wat hij wil weten. Jaap wil reageren, maar ik ben sneller: ‘Jaap doet niet aan casual sex.’
Als je nachtenlang in hetzelfde hotel slaapt, en geen sex hebt, dan praat je over dat soort dingen. Het is gemeen van me, maar het voelt als zoete wraak om het tegen Sander te vertellen. Hoe vaak heb ik niet met Jaap in één kamer gelegen, wensend dat hij sex en liefde van elkaar kon scheiden, en gewoon bij mij in bed zou kruipen? Die gedachten eindigen altijd met een zo stil mogelijke, in mijn uppie bereikte climax. Nu is het zijn beurt om zich gekweld voelen.
Sander ontploft intussen bijna van ongeloof. ‘Dus jij wilt hem wel?’
‘Mogelijk,’ antwoord ik niet helemaal eerlijk, ‘Ik heb er niet over hoeven nadenken. Het is geen optie.’
Sander kijkt met een fronsend-ongelovige blik naar Jaap, die intussen met een
vuurrood hoofd doet alsof hij heel druk is met het zoeken naar zijn mobiel, en niks gehoord heeft.
‘Hij is verstandiger dan ik.’
‘Verstandig… Tsja.’ Sander slaat zijn laatste slok wijn achterover, schudt zijn hoofd, staat op.
‘Ik ga maar eens.’ Mijn wilde fantasieën over spontane triootjes blijven hersenspinsels. Helaas.
Ik loop met hem mee naar de deur, besluit dat ik hem en zijn mooie achterwerk nakijk (*hate to see you leave, love to see you go*). Dan gaat het snel. Sander draait zich om, pakt me aan mijn arm, trekt me naar buiten en trekt de deur achter me dicht. Ik heb de kamersleutel niet bij me. ‘Heei!’ Hij weet wat ik denk en zegt: ‘Dat lossen we later wel op. Kom.’ Hij laat mijn arm los, pakt mijn hand
en trekt me mee. Met dat scheve lachje dat ik zo sexy van hem vind, drukt hij de knop van de lift in.
We zeggen niets. Zodra we de lift binnen zijn en de deur dicht is, drukt hij me tegen zich aan, zijn handen op mijn billen en zoent me, elektrisch en vol opwinding. Ik voel hoe hard hij is.
‘Verstandig!’, zegt hij spottend als hij zijn lippen van de mijne haalt, omdat de lift opengaat. Ik ben kletsnat.
We lopen naar zijn kamer, hij laat ons binnen. Het is lang geleden dat ik zo naar iemand verlangd heb. Hij trekt mijn jurk over mijn hoofd, doet een stap terug en bekijkt me. Hij is schaamteloos. Ik ben blij dat ik lingerie aangetrokken heb en niet mijn dagelijkse goed.
Wit kant, dat subtiel doorschijnt. Ik zuig de geilheid op die mijn aanblik veroorzaakt. Hij wil mijn borsten aanraken, maar ik duw hem op bed en begin zijn bloes los te knopen. We zoenen. Zijn handen rusten op mijn heupen.
Meer wil ik, meer zoenen, meer handen. Ik ga op zijn schoot zitten en friemel aan de knoop van zijn broek.
‘Heb jij…?’
Hij zucht, knikt, duwt me om, zodat ik op mijn rug op bed kom te liggen en loopt naar de badkamer. Ik trek alles uit.
Als hij terugkomt, is ook hij naakt, heeft het condoom in zijn hand. Dat geeft hij aan mij en zegt: ‘Toch nog verstandig.’ Hij knipoogt. Voordat ik het omdoe, bewonder ik zijn geslacht. Groot en stevig. Ik verheug me op hoe dat gaat voelen, zo meteen in me. Soms moet het ook niet te snel gaan.
Hij gaat op me liggen en zegt hoe graag hij me wil. Die paar tellen voor hij daadwerkelijk in me komt, zijn bijna onverdraaglijk,
en daarom bijzonder-knetterend-tintelend wellustig.
Hij kijkt me strak aan als hij met zijn rechterhand zijn pik in me schuift, hij wil mijn reactie zien. Ik stel hem niet teleur. Voor lekker klaarkomen heb ik geen man nodig, voor een goede penetratie wel.
Dat gevoel, van niet meer hoofd, alleen nog maar lichaam. Niet eens meer lichaam, alleen nog opwinding, gevuld zijn, zijn hardheid, mijn gekreun. Met mijn handen op zijn billen begeleid ik zijn bewegingen, die steeds meer stotend worden. Ik wil harder, dieper. Zodra ik die wens hardop laat ontsnappen, is het voorbij. Hij zucht en laat zich op me vallen. Ik hoop heel erg dat hij het moment niet verpest door sorry te zeggen en hij doet het niet, gelukkig. Zijn gewicht op me, in me, geniet ik na. Na eventjes tilt hij zijn hoofd op, lacht naar me en vraagt: ‘Samen douchen?’.
