We vertrokken op een herfstige namiddag uit Rotterdam naar het zuiden want het was wel, in Henk z’n woorden, een pokke-end rijden. Dat bleek inderdaad: in de buurt van Maastricht gingen we de grens over en doken landelijk België in, maar toen was het gelukkig niet ver meer. Chantal en ik hadden op de achterbank lekker liggen vozen terwijl Henk ons via zijn binnenspiegel in de gaten had gehouden.
Het was al donker toen op een bosweg een fors huis opdoemde. Toen we naderden floepten lichten aan: het bleek een gerestaureerde boerderij te zijn, met een hoge heg eromheen. Het toegangshek ging open toen Henk even met zijn lichten knipperde en gelijk ging de voordeur open.
Er kwam iemand naar buiten die Henk en ons begroette alsof we stamgasten waren en die ons naar binnen leidde. Een meisje kreeg de autosleutels van Henk, ze stapte in en parkeerde de auto naast andere auto’s. Die hadden allemaal een hoesje over hun kenteken en ook over de plaat van Henk ging een hoesje, samen met een schijfje onder de ruitenwisser. Henk legde uit dat veel gasten niet wilden laten zien dat zij er waren. We zouden nog wel ontdekken waarom niet.
In de entreehal werden we overrompeld door de sfeer en de luxe. Het licht was gedempt, er was zachte achtergrondmuziek en overal stonden kandelaars met brandende kaarsen. Dat was even wat anders dan de eettafel in mijn flatje. Ook Chantal keek met verbazing om zich heen. We werden uit onze jassen geholpen en iemand ging ons voor naar een zaal.
Er stonden een stuk of vijftien tafels op een behoorlijke afstand van elkaar in een grote ruimte zodat je niet kon horen wat er aan de aangrenzende tafels werd gezegd. Zien kon je nog wel en het eerste wat me opviel was het verschil in leeftijd. Ik denk dat veel mannen boven de 50 waren met een paar uitschieters naar boven, en dat veel dames onder de 30 bleven. Wél waren de vrouwen zo goed als allemaal heel aantrekkelijk om te zien, sommigen misschien té perfect gekapt, mooi opgemaakt – nee, dit was geen McDonalds met een Happy Meal.
Je hoorde ook weinig, viel me op: er lag tapijt op de vloer, overal hingen gordijnen. Eigenlijk hoorde je alleen het geroezemoes van mensen die zacht met elkaar spraken en het getinkel van messen en vorken.
Een knappe man van een jaar of 35 kwam naar ons toe, stelde zich aan ons voor (“Louis, dames”) en bracht ons naar onze tafel. Het was de bedrijfsleider en hij begon Henk een menu voor te stellen maar die kapte dat nogal ruw af.
“Louis”, zei Henk, “deze vriendinnen van mij hebben een extraatje verdiend omdat ze me een tijdje geleden geholpen hebben met een feestje zoals jij die hier ook wel regelt. Vraag de meiden wat ze lekker vinden, geef dat door aan de keuken en dan zien we wel. En breng eerst een fles.”
Louis knikte, liep weg en kwam terug met een fles champagne. Hij draaide de kurk met een zachte ‘plop’ uit de fles en schonk onze glazen halfvol. Chantal had op het feest van Henk voor het eerst champagne gedronken en was daar uitermate dronken van geworden, op het bewusteloze af, maar ze had er kennelijk alleen maar een liefde voor die drank aan overgehouden. Al gauw was haar glas leeg maar een man met een leren schort zorgde ervoor dat het glas onmiddellijk werd bijgevuld. Ze dronk zó vlot dat Henk haar vroeg het een beetje rustig aan te doen, “want dit geintje zal de hele avond duren”.
“De hele avond?” vroeg Chantal verschrikt,” hoe laat ben ik dan weer thuis? Ik moet morgen werken!”
“Dat is allemaal geregeld” zei Henk, “ik heb je baas gesproken en ik betaal je verzuimdag. Feest moet je nooit haasten.”
Mijn vriendin wist niet hoe ze het had, want als kapster verdiende ze niet veel. Ze keek Henk even aan, stond toen op, liep om de tafel heen en kuste Henk stevig midden op zijn mond. Die schoof zijn stoel naar achteren, trok haar op z’n bovenbeen en maakte aanstalten haar jurk los te knopen. Dat vond ze niet zo leuk, midden in een restaurant, en ze probeerde zijn handen tegen te houden. Die pakte hij allebei vast en hij zei zacht tegen haar:
“Kijk eens voorzichtig om je heen. Valt je niks op?”
Pas op dat moment kregen we allebei in de gaten dat het wel een apart restaurant was: de diensters liepen met behoorlijke inkijk, met push-up bh’s, in netkousen met jarretelles op naaldhakken en slipjes die je kon zien als ze zich omdraaiden: van achteren waren ze bijna naakt. Alles in dit huis leek erop gericht te zijn een geile, sexy atmosfeer te scheppen. Dus ja, waarom niet? Chantal bleef op Henk z’n knie zitten en liet hem een van haar borsten uit haar jurk halen. Hij speelde met haar tepel en kneedde haar tiet, en waar zijn andere hand was zag ik niet maar vermoedde ik wel.
Alsof er niets aan de hand was kwam Louis van ons horen wat we wel en wat we niet lekker zouden vinden als eten. Van Henk wist hij het kennelijk al, want die vroeg hij niets.
Voorzichtig om me heen kijkend zag ik meer zaken die niet normaal waren. Aan de tafel naast ons zat een vrouw van een jaar of 35 met, in driedelig donkerblauw, een veel oudere heer met grijs haar, een snor en een vest waarover een horlogeketting hing. Hij leek een figuur uit de vorige eeuw. De vrouw was best knap, maar haar schoenen stonden los onder haar tafel. Ze hield zich met twee handen aan de stoelzitting vast en haar onderbenen waren niet te zien. Ze was dus kennelijk bezig de oude man op te geilen maar waarvoor?
Plotseling gleed ze soepel van haar stoel en verdween onder tafel. Het viel me nu pas op dat het tafellaken in stroken naar beneden hing waardoor ze zonder moeite onder tafel kwam. Daar bleef ze misschien wel tien minuten, en niemand die het vreemd vond. Een van de diensters zette ondertussen de stoel van de vrouw wat opzij zodat ze weer makkelijk onder tafel vandaan kon komen, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat een gast onder tafel verdween.
Ik wilde net even een plasje gaan doen toen de vrouw weer tevoorschijn kwam met een gebruikt servet in haar handen wat ze op tafel legde. We liepen gelijk op richting toiletten terwijl ze haar mond krampachtig dicht hield. Zodra we in de toilet-ruimte aankwamen liep ze naar een wasbak en spuugde haar mond leeg. Terwijl ik mijn plasje deed hoorde ik hoe ze een glas water tapte en haar mond spoelde. Ik liep naar de wasbak naast haar en glimlachte in haar richting.
“Entschuldigung” zei ze en spoelde opnieuw.
“Deutsch?” vroeg ik.
“Nein, Polnisch” zei ze en begon in gebroken Duits tegen me te praten. Dat ze het eigenlijk vies vond, maar dat het zo goed betaalde, escort.
“Een avond 1300 euro” zei ze en na mijn verbaasde blik “800 voor het eten en 500 voor dit”, terwijl ze op haar mond wees. “Hij wil mij twee, drie keer per maand – kan ik hele maand van leven.”
Ik waste mijn handen, werkte net als mijn buurvrouw mijn make-up bij en bedacht dat Chantal met haar lichaam op die manier een veelvoud zou kunnen verdienen van wat ze als kapster kreeg.
Teruggekomen aan tafel bleek dat Henk ook de tweede borst van Chantal uit haar jurk had gehaald. Ze zat tegenover hem en stak haar memmen trots naar voren.
“Voorlopig zijn dit de mooiste tieten van het hele restaurant, vindt hij”, zei ze, “maar hij wil wel kunnen vergelijken, dus ga je gang.”
Ja, daar zit je dan, en ik gaf mijn borsten dus ook maar de volle vrijheid. De oude heer had ons inmiddels in de gaten gekregen en volgens mij kwam hij óf weer klaar óf kreeg hij het te kwaad met zijn hart of met zijn ogen want die puilden bijna uit zijn kassen. Zodra de Poolse weer zat boog hij zich voorover om haar het laatste nieuws te brengen, keek over haar schouder naar ons en knikte goedkeurend.
Inmiddels bleek er meer belangstelling te komen, niet alleen van andere tafels maar ook van het personeel. De kok zelf kwam uit de keuken om te melden dat hij druk voor ons aan het werk was en Louis kwam weer langs om te zien of hij nog een fles champagne kon slijten – Chantal kreeg nog een halve fles, geen hele.
“Voor je eigen bestwil” zei Henk erbij.
Het eten was verrukkelijk. Henk deed voor hoe we mes en vork en lepel moesten vasthouden, hij koos de wijn, we kregen volledige instructie en hadden weinig tijd voor seks aan tafel. Dat was in een hoek van de zaal wel anders: daar zat een groep mannen die wat rumoerig begonnen te worden – volgens Henk ook het gevolg van onze tietenparade. Ik kon het beter zien: er lag een vrouw languit bovenop de tafel, spiernaakt, en er werden allerlei etenswaren over haar uitgespreid en opgegeten. Het waren zes mannen, en die vrouw zou wel eens een ruw nachtje kunnen krijgen met al die hitsige heren.
Ik had het amper gedacht of het ging al mis: ze werd een kwartslag gedraaid om haar billen op de tafelrand te krijgen maar omdat ze op het tafellaken lag ging er een lading borden, glazen en bestek met veel herrie naar de grond. Dat deerde kennelijk niemand want de mannen stonden met hun broek op hun schoenen te wachten op hun beurt terwijl de arme serveersters over het tapijt kropen om de rotzooi op te ruimen.
De aanblik van hun blote billen zorgde ervoor dat een paar wachtende mannen alvast door de knieën wilden om het binnenwerk van de dames te smeren maar dat feest ging niet door. Louis begon op de mannen in te praten en daarna konden de meisjes redelijk ongestoord hun werk afmaken al stonden er wel twee man zich af te trekken en de ruggen van de meisjes vol te spuiten. Zouden ze hiervoor ook extra betaald worden?
Wat zich nog verderop in de zaal afspeelde konden we niet meer zien want de verlichting was nóg verder gedimd en er was nu bijna alleen kaarslicht, maar aan de geluiden kon je horen dat er dames een heerlijk orgasme hadden terwijl het gekreun van mannen meer op zaadlozingen wees.
Plotseling dook bij onze tafel uit het niets een vrouw op van zo’n 40 a 50 jaar die Henk begroette met een kus op zijn hoofd en zich aan ons voorstelde als Mariette, la directrice. Ze sprak even in het Frans met Henk, knikte vriendelijk naar ons en was weer weg.
“Dat was de eigenares” zei Henk, “dat mens heeft gouden handen”.
Ze had eerder een bordeel gerund maar dat moest verdwijnen. Er kwamen daar echter zoveel rijke en belangrijke Belgen dat ze genoeg geld kon lenen om deze boerderij te kunnen kopen en verbouwen. Misschien had het ook geholpen dat er nogal wat stiekeme foto’s gemaakt waren in haar bordeeltijd? Hoe dan ook, de tent draaide als een lier en ze had eigenlijk maar één groot probleem: ze kon niet voldoende escorts vinden. Het bleek dat ze aan Henk gevraagd had of wij niet…
Henk stelde voor daar na het eten over te praten. Na het heerlijke maal bleek er in een ander deel van de boerderij een aantal kamers te zijn gebouwd. Los van elkaar, zodat geluiden uit de ene kamer niet in de andere hoorbaar waren. Daar was een architect met ervaring bezig geweest!
De kamer bleek een super-de-luxe suite te zijn met alle gemakken die je maar kon bedenken. Tapijt op de vloer, spiegels tegen het plafond, tegen de badkamerwand, zelfs op het toilet kon je jezelf bekijken. Drie grote bedden van wel 2,5 bij 2 meter, een badkamer met een jacuzzi en een douche van, ik schat, twee bij twee meter met zo’n enorme schijf boven je hoofd waar het water als een waterval uit komt.
Chantal was op slag weer nuchter, begon de bedden uit te proberen, testte de douche – ze was in alle staten. Ik was behoorlijk opgegeild door de Poolse en door het meisje op de tafel, dus ik wilde het liefst bij Henk gaan liggen maar die had meer zin in een triootje.
Uiteindelijk werd het eerst een nummer 69 met mij alleen en daarna zette hij ons naast elkaar met onze rug tegen de douchewand. Daarna schoof hij met zijn stijve langs ons heen waarbij zijn pik tegen onze benen en kutten sloeg. Supergeil.
Hij nam Chantal op z’n hondjes terwijl ik naast haar knielde en mijn tieten onder zijn neus duwde, en daarna nam hij mij opzij terwijl Chantal hem uitdaagde met haar supertieten. Toen met zijn drieën onder de watervaldouche waarbij we elkaar heerlijk wasten. Daarna namen we de supergrote, superzachte handdoeken die op grote stapels klaarlagen, droogden eerst Henk en daarna onszelf en kregen bijna ruzie wie er bij Henk ging slapen.
Ik had de oudste rechten, vond ik, maar Chantal was speciaal uitgenodigd en zij vond dat ze daarbij recht had op een nachtje Henk. Dat loste hij weer op z’n Rotterdams op door een van de loodzware bedden tegen een ander bed te schuiven en toen hadden we een speeltuin van twee bij vijf meter. Er is die nacht nog geslapen, maar niet veel want na het afwerken van Henk vonden Chantal en ik onze lijven toch ook wel heel aantrekkelijk en toen er een ladekast vol leuke hulpstukken, dildo’s en glijmiddelen bleek te staan zijn we nog lang met elkaar bezig geweest op het overgebleven bed. Henk keek naar ons, en sliep na een paar minuten. Wij niet!
De volgende ochtend, aan het ontbijt, zei Henk tegen de directrice dat ze hem maar eens een mailtje moest sturen met de regels van het huis en de tarieven die zij haar escorts betaalt. Je weet maar nooit.
