Het is vrijdagmorgen. De zon komt op en de vogeltjes fluiten. Tom gaat
zoals altijd naar de Bib, hij kuiert eerst een beetje rond. Neemt de krant uit het rek en zoekt een rustige plaats aan de bar. Hij bestelt een koffie met een wolkje melk. Mel de vrouw achter de bar bedient hem. Alles gebeurt, zoals het iedere vrijdag gebeurt. Door de radio weerklinkt Vaya con dios met “What’s a woman without a man… ”
Toevallig vandaag heeft Mel een afspraak, ze krijgt een nieuw hulpje achter de bar. De zon staat nog laag en stuurt haar stralen door de ramen. De glazen deur gaat open en het silhouet van een man verschijnt, enigszins verblind kan Mel enkele de contouren van de man zien. Een strakke broek en een los V-hals T-shirt.
Haar gedachten dwalen af naar die bekende cocacolaman. De gespierde kerel die een bak cola komt afleveren en nagestaard wordt door alle vrouwen. Er zitten ook een aantal vrouwen in de Bibbar, en ja het hoofd van K, eveneens vaste klant, gaat eerst van beneden naar boven en volgt ongedwongen de man die binnenkomt. Hij komt recht naar de toog. Nu kan Mel hem beter zien.
“Ben jij de nieuwe?” vraagt ze.
Hij knikt en vult aan: “Jullie zochten nog een man voor achter de bar?
Mel bevestigt. In de bar steekt K haar hand op, Mel stuurt de man erop af.
“Je eerste klant.”
Hij komt dichterbij de tafel van K en neemt de bestelling op.
“Ben jij de nieuwe?” vraagt K en de man bevestigd.
“Hmm ik hoop dat jouw koffie even lekker is als jouw kontje” zegt K.
“Ik hoop dat alle klanten even verblindende ogen hebben als jij, …”
“Katrin”, vult ze vlug aan.
“Katrin”, herhaalt de man, “aangenaam.”
Ondertussen geeft Tom complimentjes aan Mel, terwijl ze hem koffie bijschenkt. Ze zorgt ervoor dat Tom een goede inkijk heeft in haar borsten, ze houdt ervan om bekeken te worden door de mannen. Tom is een vaste klant en mag haar plagen.
Hij zegt: “Het is voor iedereen genieten in de zon, hé, of is het voor de nieuwe?”
“Om jou op te beuren, Tom, komen ze eens goedendag zeggen!”
De nieuwe barman gaat sensueel met zijn armen door zijn haar, terwijl hij wacht op de koffie. Katrin heeft zich ondertussen verplaatst zodat ze zicht heeft op de volledige bar. Ze volgt de nieuwe in al zijn bewegingen en ze had een schrijfopdracht, maar die ligt nu even stil. Hij brengt de koffie bij haar aan tafel, terwijl hij inschenkt legt hij zijn hand op haar schouder.
“Bedankt …”, zegt ze en ze wijst naar de ober.
“Steven” antwoordt hij.
“Aangenaam Steven”, is haar antwoord.
Mel heeft het al snel in de gaten en plant een tegenoffensief.
“Kom Steven ik zal je eens alle hoeken van de bar tonen.”
Mel neemt hem in een stevige greep om zijn middel en duwt hem met haar lichaam in een hoekje. Ze verplaatst haar handen naar zijn schouder en duwt hem naar beneden.
“Hier liggen de sterke bieren.”
Mel draait als eerste zodat haar borsten ter hoogte van zijn ogen passeren. Steven begint te blozen.
“Hierboven staan de gepaste glazen, opgepast voor de Orval-glazen, die staan achteraan. Til me even op”, gebied Mel.
Steven gaat even door de knieën, neemt haar vast en tilt haar op.
“Ahh” kreunt ze lichtjes.
Na de glazen te hebben aangewezen, laat hij haar zachtjes terug zakken zodat hun lichamen in contact blijven.
Katrin verdraait haar stoel lichtjes, waarop Mel glimlacht. Mel fluistert in Steven zijn oor: 1-0, en knikt in de richting van Katrin met daarbij een vette knipoog. Ze draaien nog een tijdje rond in de smalle ruimte achter de bar tot Steven alle dranken heeft gezien.
Natuurlijk kan Mel het niet laten om contacten aan te moedigen en zachte geluidjes te produceren. Terwijl Mel een andere klant bediend, maken Tom en Steven een praatje. Tom vertelt over de jaloerse strijd tussen de twee dames. Steven vraagt aan Tom of er hier ook knusse ruimtes zijn. Vroeger stond hier nog een lange canapé maar die staat ergens in de stockruimte.
Katrin bestelt nu een aperitief, een rode Martini. Steven serveert dit even galant als de koffie en zoekt hierbij oogcontact. Hij schrijft iets op de rekening en lacht met een knipoog. Ondertussen komen vier vaste klanten, mannen uiteraard, aan de toog zitten. Zij komen voor Mel.
Aan Mel vraagt Steven of het niet tijd is om de Kerstsfeer in de Bibbar te brengen. Mel vindt het een uitstekend idee.
“Alle versieringen liggen in de stockruimte, kom ik zal het je tonen …”
Maar de mannen protesteren en eisen hun drankje.
“Geen probleem zegt Steven, Tom vertelde me waar de stockruimte is, geef me maar de sleutels.”
Een weinig later drinkt Katrin haar Martini leeg en legt een briefje van 10 euro op de toog. “Laat maar zitten” zegt ze tegen Mel, “dat is voor de nieuwe”.
Mel begrijpt het niet, dat doet Katrin anders nooit. Tom lacht. Katrin neemt de lift en gaat naar -1, een donkere gang. Wat verderop staat een deur halfopen en het licht brandt. Katrin stapt er twijfelend op af. Ze draait haar hoofd binnen en daar ligt Steven uitgestrekt op de oude canapé.
“Ik wist dat je zou komen”, zegt hij en toont een kunstbloem met nog één blaadje. Katrin glimlacht en gooit het blaadje weg. Steven staat op, neemt haar stevig vast en draait haar zachtjes neer op de canapé. Zonder oogcontact te verliezen streelt hij met één hand langs haar gezicht en zachtjes naar beneden. Hij ontdoet haar van de nieuwe laarzen. Als een leeuw besluipt hij haar, stuk voor stuk verminderen de kleren, hun lichamen maken steeds meer contact.
Ze laat een hand naar beneden glijden en omklemt zijn intussen stijve penis. haar twee handen glijden tussen slip en bips. Ze zakt op haar knieën voor het laatste kledingstuk. Ook hij zakt nu op zijn knieën. Ze duwt hem tegen de grond, hij schuift onder haar door en kust rond de vagina, en slaat dan toe. Hij stimuleert haar G-spot, waarop zij zacht kreunt van intens genot. Zij vindt het fijn als een man met haar speelt.
Terwijl hij zachtjes penetreert, wrijft hij met een veertje over haar lichaam. Haar tepels komen nu ook stijf te staan. Hij kust haar verder over het volledige lichaam. Zij berijdt nu hem, achterovergebogen houdt ze zijn knieën vast, hij reikt met zijn handen tot haar borsten en masseert ze zacht. Nog enkele standjes later en na het bereiken van een hoogtepunt, liggen ze uitgeput op de canapé.
Nadien laten ze de sleutels achter en gaan elk hun eigen weg.
