3030
Dagboek van een nieuwe liefde, deel 1
Het is zonnig en warm, als ik het kantoor van mijn vakantiebaantje verlaat, om naar huis te gaan. Ik heb de hele dag in de koelte van de airconditioning gezeten, dus voelt het buiten plakkerig aan. Eerst nog even naar de supermarkt, waar het wederom koel is en daarna weer op de fiets door de warmte heen.
De zomer was tot nu toe best goed en ik heb zo veel mogelijk vrije uren doorgebracht in de zon. Ik had mijzelf nog getrakteerd op één weekje kamperen. Gewoon in Nederland en gewoon in mijn eentje, maar ik had het geluk dat het ook de hele week zonnig en droog was. In ieder geval is zelfs mijn altijd spierwitte huid een beetje bruin geworden. Streeploos, omdat ik een naturiste ben. Ook tieren de sproeten weer weelderig over mijn hele lichaam. Daar valt gewoon niet aan te ontkomen.
Het is overdreven druk in de stad, zelfs voor een vrijdagmiddag. Vooral veel auto’s en heel veel buitenlandse kentekens. Ik kan mij geen auto permitteren en zit de zwetend op de fiets. Het grote nadeel van de airconditioning: zodra je buiten komt, heb je teveel kleding aan, die je binnen echter nodig hebt, om het niet de hele dag koud te hebben. Gelukkig kan straks, als ik thuis ben, alles weer uit, want als het goed is, is er verder niemand in huis.
Twintig minuten later zet ik mijn fiets op zijn vaste plek tegen een boom, op de gracht, waar ik op kamers woon. Er staat een kleine vrachtauto op de weg en de deur van het huis staat open. Dat was ik vergeten. Vandaag komt de nieuwe bewoonster. Geen idee wie het is, maar het is in ieder geval een meisje, want er worden hier alleen vrouwelijke studentes toegelaten. Er is geen ballotage, zoals in sommige huizen. De eigenaar bepaalt zelf wie er komt wonen.
Met mijn zware boodschappentas begin ik aan de vier trappen. Helaas is er geen lift, maar verder is het wel luxe, zeker voor een studentenhuis. Op de begane grond en de eerste verdieping zijn de kantoren van de eigenaar. Op de tweede verdieping zijn twee studentenappartementen. Op de derde verdieping is één appartement, de gemeenschappelijke keuken en het gezamenlijke sanitair, met een wastafel voor elke bewoonster en twee toiletten. Er is ook een tweede ruimte met een wasmachine en een droger, twee douches en zelfs een rond bad, wat groot genoeg is om met z’n allen tegelijk in te gaan. Iets dat overigens nog nooit gebeurd is. De vierde verdieping oftewel de zolder, is van mij.
De nieuwe bewoonster, komt op de tweede verdieping te wonen. Ik kom echter niemand tegen op de trap. Op de derde verdieping haal ik de schuifdeur naar mijn zolder van het slot en zet mijn boodschappentas op de trap. Eerst even naar het toilet en daar besluit ik om meteen maar even te gaan douchen. Ik pak een douchelaken uit mijn kast bij de wastafel en loop de doucheruimte in, waar ik mij uitkleed om vervolgens een douchehokje in te stappen.
Onder de douche sta ik mij af te vragen wie de nieuwe bewoonster zal zijn. Met het meisje dat ons verlaten heeft, heb ik nooit een hele persoonlijke band gehad, net als met de andere twee bewoonsters. Wel gewoon vriendelijk en soms aten we met elkaar of zaten we gewoon met z’n allen in de keuken wat te drinken, maar het contact is altijd oppervlakkig gebleven. Met een nieuwe bewoonster is het even afwachten hoe het gaat.
Na het douchen, sla ik mijn handdoek om mij heen, omdat ik geen zin heb om mijn kantoorkleren weer aan te trekken. De andere weten overigens dat ik een naturiste ben en hebben daar ook helemaal geen moeite mee, maar meestal trek ik wel wat aan, als ik in de gemeenschappelijke ruimtes ben. Als ik de keuken in loop, komt er net een meisje binnen.
“Hoi, ik ben Femke”, zegt ze enthousiast, terwijl ze met een uitgestoken hand op mij afstapt.
“Hoi Femke, ik ben Eva. Jij bent de nieuwe?”, vraag ik.
“Ja, dat klopt, ik kom op de tweede verdieping”.
“Welkom dan, ik woon hierboven op de zolder”.
Ik geloof niet in liefde op het eerste gezicht. Ik word dagelijks ‘verliefd’, maar ben dat 5 minuten later altijd al weer vergeten. Wel altijd op meisjes overigens. Ik weet al jaren dat ik op meisjes val, ook al is dat in de praktijk nog nooit uitgekomen.
Nu ik Femke zie, voel ik het direct huppelen in mijn buik. Zo’n eerste spontane huppeltje is overigens altijd gebaseerd op het uiterlijk. Nu dus ook, maar Femke is dan ook wel echt schitterend. Half lang licht blond haar met een paar stralende fel blauwe ogen en hoewel haar kleding alles behalve flatteus is, ze is tenslotte aan het verhuizen, is het toch duidelijk zichtbaar dat ze een geweldig lichaam heeft. Het huppeltje in mijn buik is verder niet heel erg bijzonder. Zij kom mij vaag bekend voorkomt, maar ik krijg niet de indruk dat het wederzijds is.
We elkaar op dit moment niet veel te vertellen. Zij is druk met verhuizen en ik ben wat ongemakkelijk gekleed. Ik schuif de deur naar mijn zolder open, pak mijn boodschappen en loop de laatste trap op. Ik laat Femke achter laat in de keuken. Aangekomen op mijn zolder, gooi ik mijn kleren en mijn handdoek op de grond en ga de boodschappen opruimen.
Mijn zolder is eigenlijk één grote ruimte met in het midden de trap. De ruimte is wel opgedeeld in drieën, door middel van kasten. Aan de voorkant van het huis is het slaapgedeelte. Hier heb ik mijn bed en mij bureau. Het middelste deel is de woonruimte, waar ik aan de ene kant een zithoek heb en aan de andere kant staat een eettafel. Aan de achterkant is de derde ruimte, waar ik een minikeuken heb. Niet dat ik er echt kan koken, want dat mag niet, maar ik heb er een koelkast, een magnetron en een koffieapparaat staan.
Het mooiste aan mijn kamer is, dat ik aan de achterkant door het raam op het dak van het gebouw erachter kan klimmen en dit heb ik mijzelf een beetje toegeëigend in de vorm van mijn eigen dakterras. Niemand komt daar ooit. Mijn zolder steekt uit boven de andere gebouwen er omheen, wat voor mij prettig is. Ik loop graag in mijn blootje en er is niemand die dat kan zien, ook niet op mijn ‘dakterras’. Deze zomer heb ik daar heel wat uurtjes lekker in mijn nakie in de zon gelegen.
Ik heb honger en na het opruimen van de boodschappen, gooi ik een lasagne in de magnetron. Als hij klaar is neem ik mijn bord mee naar de eettafel. Ik pak ook mijn iPad en terwijl ik eet, check ik mijn mail. Ik doe dat overigens de hele dag door op mijn telefoon en er is niets bijzonders bijgekomen. Ik pakte eigenlijk mijn iPad om een spelletje te spelen, maar nu ik zo zit heb ik eigenlijk geen zin.
Zonder een echte duidelijke reden open ik de browser en ga naar een forum voor homojongeren. Ik heb daar jaren geleden een profiel aangemaakt, maar ik ben nooit erg actief geworden. Ik kom er ook niet zo vaak, maar soms staan er wel leuke dingen. Ik blader door wat verschillende onderwerpen heen, maar niks kan mij echt kan boeien, tot ik een bericht zie met de titel ‘mijn nieuwe kamer’. Langzaam dringt het tot mij door, waar ik Femke al van kende. Ik klik op het onderwerp en er verschijnen foto’s van een kamer gevuld met verhuisdozen. De kamer komt mij bekend voor. Ik scroll omlaag om meer te bekijken en zie een selfie van een gezicht met stralend blauwe ogen en licht blond haar: Femke.
Ik open haar profiel en zie dat zij een stuk actiever is dan ik. Ook zij is al een paar jaar lid. Waarschijnlijk heb ik eerder een foto van haar gezien en was ik toen genoeg onder de indruk om het ergens in mijn hersenen op te slaan, waardoor ik haar herkende, net in de keuken. Dat zij mij niet heeft herkend, klopt volkomen, omdat ik nog nooit een foto van mijzelf op het forum heb gezet.
Ik klik op de link om haar een berichtje te sturen en typ: “Hoi nieuwe huisgenoot”.
Ik denk na wat ik nog meer moet schrijven, maar kan niks bedenken, dus stuur ik alleen dit. Dan klik ik op haar historie en zie al vrij snel dat ze regelmatig foto’s van haar zelf op het forum zet. Het klopt dus wel dat ik haar eerder heb gezien. Terwijl ik door haar berichtenhistorie blader, verschijnt er een mededeling dat ik een privé bericht heb ontvangen. Het is een bericht van Femke.
“Hoi Eva. Wat leuk dat jij hier ook zit, maar waarom zei je net niet in de keuken dat je mij kende”.
Ik klik op de knop om te antwoorden.
“Hoi Femke. Ik wist het net nog niet. Je kwam mij wel vaag bekend voor, maar ik wist niet waarvan en dat ik je nu hier tegenkom is eigenlijk stom toeval, want zo vaak kom ik hier niet”.
Ik verstuur dit berichtje en er volgen nog wat berichten over en weer. Tussen de berichten door blader ik verder in haar historie. Het voelt een beetje voyeuristisch, maar ik kom best wel veel foto’s van haar tegen en bij elke foto voel ik weer dat huppeltje. Ze is echt leuk en ze valt nog op meisje ook. Op haar profiel staat bij ‘relatie’ dat ze single is, maar ik kom wel veel foto’s tegen waar ze met andere meiden op staat en op een aantal van die foto’s is het ook wel duidelijk dat ze niet gewoon vriendinnen zijn. Maar het feit dat ze op meisjes valt, wil natuurlijk nog niet zeggen dat ze ook op mij zal vallen.
Na een paar berichten stuurt Femke dat ze verder gaat met uitpakken. Vervolgens sluit ik ook af en ga op de bank liggen om wat tv te kijken, maar het huppelende gevoel in mijn buik blijft hangen. Mijn gedachten blijven bij Femke en even bedenk ik om naar beneden te gaan en haar te gaan helpen, maar die gedachte zet ik ook meteen weer van mij af. Waarschijnlijk wil ze dat helemaal niet. Het is tenslotte nou ook weer niet zo dat we elkaar echt kennen.
Een paar uur later kruip ik mijn bed in, met Femke nog steeds in mijn hoofd. Steeds heb ik wel de neiging om naar haar toe te gaan, maar toch doe ik het niet. Ik heb daar de lef ook niet voor. Niet in de werkelijkheid tenminste. Wel in mijn hoofd, mijn fantasie. Nu hier in mijn eentje in bed ga ik in gedachte wel naar beneden om haar te helpen met uitpakken en het is mijn fantasie, dus valt ze ook op mij. Van uitpakken komt niet veel, want hoe saai is het om over uitpakken te fantaseren. Ik fantaseer dat we in haar bed belanden, elkaar teder zoenend uitkleden en genieten van elkaar.
Mijn ogen zijn dicht en mijn handen dwalen over mijn lichaam. Mijn linkerhand blijft bij mijn borsten, terwijl mijn rechterhand over mijn buik afdaalt. Ik spreid mijn benen om ruimte te maken voor mijn hand en begin mijzelf te strelen. Ik voel mij heerlijk opgewonden. Het huppelen in mijn buik wordt beloond, al moet ik het zelf doen. Maar dat ben ik gewend.
In mijn gedachten zijn het niet mijn eigen handen, maar de handen van Femke. Zij masseert mijn borsten en streelt mijn tepels. Het is haar hand tussen mijn benen, haar vingers die mijn klit steeds sneller strelen en alleen elke keer even mijn klit verlaten om mijn buik binnen te dringen. Rustig ademen verandert eerst in zachtjes hijgen en gaat dan over in kreunen. Mijn benen trillen. In mijn buik wordt niet meer gehuppeld maar gedanst. Mijn genot neemt steeds meer toe, langzaam maar gestaag. De druk neemt toe net als het tempo. Steeds sneller, steeds heftiger, tot de druk onweerstaanbaar wordt. Zwaar kreunend bereik ik het hoogtepunt van mijn extase en hevig schokkend stort mijn lichaam zich in mijn orgasme. Mijn linkerhand geklemd om mijn rechter borst en de vingers van mijn rechterhand in mijn buik, knijpend met mijn hand op mijn klit. Het is heerlijk. Echt fantastisch, maar toch. Uiteindelijk zijn het slechts mijn handen, mijn vingers en helaas niet die van haar.
Wordt vervolgd…
Wanneer komt het vervolg?