Ik had een leven voorheen.
Een druk leven.
Nergens tijd voor en altijd op pad.
Altijd op jacht.
Lange dagen en lange nachten.
Nu verdoe ik mijn tijd vooral met wachten.
Leef in verlangen.
Zit ik achter mijn bureau. Doe mijn ding. Flirt met mijn collega’s en sta de klanten telefonisch te woord.
Ik wacht op het moment dat haar bericht binnenkomt. Op het gele envelopje rechts onderaan mijn scherm met haar naam als afzender.
De boodschap kort en zakelijk.
“Kun je komen voor de controle”.
Ik kom in beweging. Verander mijn status in Outlook van Beschikbaar naar Bezet-In Bespreking. Pak de lift in plaats van de trap. Kan ik mezelf nog in de ogen kijken in de spiegel in de liftwand.
Ondoorgrondelijk als altijd.
Ik ga haar kantoor binnen zonder kloppen en sluit de deur achter me zonder een woord.*
Ze is nog bezig of doet alsof. Haar ogen turend op iets op haar scherm. Haar wenkbrauwen een frons.
Ik blijf staan. Regels van het spel.
Haar blonde haren nonchalant opgestoken, losgeraakte lokjes in haar nek. Die lokjes lokken me.
Ze klapt het scherm in en doet haar bril af. Wrijft met haar vingers over de brug van haar neus en wenkt me met haar andere hand.
Ik loop om het bureau heen naar haar toe.
Ze trekt me aan mijn broekband naar zich toe. Net als haar ogen de mijne naar zich toe trekken. Met één hand ontknoopt ze mijn pantalon, laat haar hand erin glijden, mijn slip in en omvat mijn geslacht met haar hand.
Een goedkeurend geluidje. Wat had ze anders verwacht?
Haar vingers vinden me. Glijden, drukken, draaien. Haar blauwe blik onafgebroken in de mijne. In mijn hoofd gaat het waaien en ik hoor mijn ademhaling.
Ze versnelt haar bewegingen. Dwingt me. “Kom”. Eindelijk haar stem. “Kom voor me”. Gebiedende wijs. Ik verdrink in het geluid. Maar ik wil nog niet komen, ik wil zelf bepalen wanneer ik kom. Haar linkerhand pakt de mijne, drukt haar duim diep in de muis van mijn palm. Ze weet wat ze doet. In de verte hoor ik de wind aan komen rollen. Ik bijt op mijn lip. Haar vingers een razende tiran, het geluid van onze bewegingen overspoelt me. Mijn heupen schokken haar hand in. Ik bijt mijn onderlip kapot, probeer het geluid binnen te houden. Dat moet, maar ik kom! Ooh, ik kom! Over haar vingers, maak haar nat. Mijn adem schokt met mijn lijf mee. Er ontsnapt een verstikt gekreun van mijn lippen. Een snik. Het klinkt pijnlijk. Ooh Lord all that is beautifull and good…Mijn benen trillen en ik sta alleen omdat zij me met haar handen in evenwicht houdt.
Ze legt haar hand weer over me heen. Wacht tot ik uitgeschokt ben. Mijn ogen zich weer openen. Trekt haar hand van me af. Brengt die naar haar mond. Ruikt.
Likt haar vingers af. Eén voor één. Ik zie ze in haar mond verdwijnen. En de aanblik er van doet me weer schokken. Hulpeloos. Ze lacht haar zachte lach en weer beweegt zich iets in mijn buik en ik ga. IK val over haar heen. Ze vangt me op.
Ik voel haar vingers door mijn haar strijken. Van boven naar beneden. Van boven naar beneden. Ze drukt een kus in mijn oor. Fluistert mijn naam. Eén keer, twee keer, drie keer, steeds weer.
Ik richt me op en mijn mond vind de hare. Ik proef een zweem van mezelf.
Ze pakt mijn hoofd in haar handen en drukt mijn hoofd naar beneden. Tussen haar borsten door, haar schoot in.
Een verhaal zo uit de realiteit? Heb ook eens een verhouding gehad met een meerdere en het liep goed af. Beiden hebben toen genoten van de geneugten van het leven. Intussen is dat al even achter de rug en vaak denken we beiden nog aan de heel mooi, opwindende en vooral spannende tijd.