De Lift

De wilde staking op het vliegveld heeft de dag voor vele mensen versjteert en ik kan de terugreis naar huis voorlopig op mijn buik schrijven. Dankzij Google heb ik nog een hotelletje kunnen vinden dat past in het budget van een junior forensisch accountant.

Het hotelletje is een tijdcapsule die is gesloten ten tijde van de ‘Roaring Twenties’ toen de hippe Charleston in the ‘speak-easies’ de gemoederen bezig hield. Een kamer boeken bij de hardhorende klerk, die zo oud is als Methusalem, is een oefening in geduld en de kunst van onderhandelen, maar het is gelukkig de aanhouder die wint. Euforisch door mijn overwinning trek ik de koffer de lift in zonder te letten op wie aanwezig is in de lift. Op het bedieningspaneel druk ik op de knop om naar mijn etage te gaan. De liftdeuren sluiten met een schrappend geluid en na een aarzeling komt de lift met onheilspellende geluiden in beweging. De lift kraakt in al zijn voegen en ik krijg het gevoel dat de lift op het punt staat om er de brui aan te geven. De zenuwen van de mens worden door de Lift flink op de proef gesteld. De aanzwellende panische gevoelens en de vooruitblik van een akelig lot dat mij kennelijk te wachten staat kan ik met moeite beteugelen.

De lift doet er een schepje bovenop en wisselt het kreunen regelmatig af met een ijselijk geluid en heftig trillen. Na het inprenten van het storingsnummer richt ik mijn aandacht weer op het versleten bedieningspaneel en dwing mijzelf om de traag draaiende wijzer, die het etagenummer aangeeft, nauwlettend in de gaten te houden. Een bekende geur dringt door in mijn bewustzijn. Het verbaasd me hoe heftig ik reageer op deze geur die voor altijd een associatie zal hebben met een kus die ik nooit meer kan vergeten. Langzaam draai ik mij om om de bron van de geur te vinden. Een sensuele vrouw die chique is gekleed in een jurk, die haar taille en decolleté goed laten uitkomen, kijkt mij stomverbaasd aan. Onmiddellijk begint het bij mij weer te kriebelen als ik haar zie.

Hongerig loop ik een eettentje binnen dat stampvol is met mensen die in gezelschap van jolige vrienden uitbundig het einde van de werkweek vieren. De eenlingen, die kennelijk kind noch kraai hebben om het weekeinde te vieren, worden door de strenge chef de rang onverbiddelijk verbannen naar een schemerig hoekje. Tot mijn verbazing is mijn tafelgenote een charmante vrouw, die waarschijnlijk een jaar of veertig is. De beminnelijke glimlach en haar uitstraling stellen mij onmiddellijk op mijn gemak. De Spaanse schone stelt zich voor als Marílo Gonzales.

Het eten is smakelijk, maar we hebben meer oog voor elkaar en zijn heel subtiel aan het flirten. De super gezellige avond, die van mij best nog wat langer had mogen duren, kwam jammer genoeg ten einde. Als we naar buiten lopen en afscheid van elkaar nemen trekt ze me opeens een portiekje in en neemt het initiatief voor een kus die in de vele epische gedichten wordt bezongen. Het is een kus die je de wereld doet vergeten en laat verlangen naar dat intieme moment…

Ze verbreekt opeens de kus en loopt weg zonder boe of bah. Voordat ze verdwijnt in de mensenmassa kijkt ze nog heel even achterom. ’s Nachts lukt het niet om in slaap te komen, omdat de kus zich niet laat verbannen. Gelukkig maakt de wekker om zeven uur resoluut een einde aan het gewoel. De slapeloze nacht eist zijn tol en ik sta kreunend als een oud wijf op. Gelukkig helpt de douche om het brakke gevoel van mij af te spoelen. Onvermijdelijk fladderen mijn gedachten weer naar het moment van de kus en er ontstaat een ondeugend fantasietje van een jonge accountant en een sensuele vrouw die de liefde bedrijven. De telefoon verpest met een irritant gepiep mijn zoete dagdroom, maar ik moet opschieten om mijn vlucht naar huis niet te missen. Twee uur later ben ik bepakt en bezakt op het vliegveld om naar huis te gaan.

De lift schokt heftig en dan is het opeens doodstil en hangen we roerloos boven de afgrond. De verlichting valt uit. Het is alsof de Goden willen dat we elkaar weer ontmoeten in het finale moment van ons aardse bestaan. Een noodlampje springt aan en verlicht de lift. De Lift creëert een sfeer die we kennen van de bloedstollende griezelfilms. Het is steevast de voorbode van een moordend loeder dat zometeen uit zijn krocht kruipt om zijn satanische plan ten uitvoer te brengen. Marílo loopt langzaam op mij af met een blik die een rillinkje over mijn rugengraat laat lopen. De klamme handen en hartkloppingen hebben niets van doen met de angst die ik zoeven nog voelde, maar hebben alles van doen met Marílo. Ze staat zo dicht voor mij dat ik de warmte van haar lijf bijna kan voelen. Is zij het secreet met de lugubere psychopathische trekjes? Met al mijn zintuigen op scherp wacht ik met gesloten ogen op de ontknoping.

Marílo doet niets en ik neem ongeduldig het initiatief met een kus. We tollen om elkaar heen en verliezen onszelf, maar de Lift protesteert heftig tegen deze intieme vertoning en komt met een heftige schok en een door merg en been gaand snerpend geluid opeens weer in beweging. We verliezen bijna ons evenwicht en we zijn gedwongen om de innige omstrengeling te verbreken om onze balans weer te vinden. Zodra we ons evenwicht weer hebben gevonden grijpen we elkaar weer vast voor een passionele kus. Zo laten we de Lift weten dat we lak hebben aan zijn kuren. We kijken elkaar diep in de ogen, verkennen elkaars lijf en pauzeren regelmatig voor een kus. Opeens is het weer doodstil als de lift weer stopt.

Wat zou die vervloekte lift nu voor ons in petto hebben? Geruisloos gaan de liftdeuren open. Marílo stormt de lift uit. Met de koffer in mijn zog zet ik de achtervolging in. We lopen snel door de schemerig verlichtte gang. Marílo gaat linksaf een andere gang in en dan weer rechtsaf. Het is alsof we vluchten voor het gevaar in een doolhof van gangen. Ze stopt eindelijk voor een deur. De kaart gaat in het slot en de deur vliegt open. Ze laat de deur openstaan en ik volg haar paar tellen later. De deur valt met een knal in het slot als die van mij een voetje krijgt.

Ze zit op het bed en kijkt mij aan met die prachtige olijfkleurige ogen die strak op mij zijn gericht. De fraaie opgemaakte kus-mij-mond deels open door de opwinding. De erotische spanning jaagt mijn hartslag op en een warme gloed begint zich te verspreiden in mijn lijf. We zijn allebei nerveus voor het onbekende en durven het niet aan om subiet het initiatief te nemen. De antieke wekker tikt de seconden plagend weg met harde tikken. We kijken elkaar aan en hopen dat de ander het aan durft om iets te doen.

Terwijl ik mijn opties overweeg gaan mijn vingers al ongeduldig naar de rits en alle knoopjes om mijzelf snel van alle kleding te ontdoen. Het is een gedurfde actie, omdat ik helemaal niets weet over haar leven. Misschien is ze in een relatie… Mijn wankelende zelfvertrouwen verberg ik door haar zo uitdagend mogelijk aan te kijken. Marílo schenkt een lieve glimlach en de glinstering in haar ogen verraad dat ze mijn ‘koe bij de horens vatten’ benadering kennelijk kan waarderen.

Haar ogen glijden over mijn lijf en fixeren zich uiteindelijk op mijn intiemste plekje. Het enige dat ik wil is Marílo kussen terwijl ik haar ontdoe van alle in de weg zittende kleding. Heel mijn lijf trilt zo heftig door alle emoties dat ik gedwongen ben om langzaam naar haar toe te lopen. Ze doorkruist mijn plan en duwt opeens haar hand tussen mijn benen als ik vlak voor haar sta. Een siddering gaat door mijn lijf. Haar vingers gaan direct op hun doel af en ze verwent al mijn intiemste plekjes met haar slanke fraai gemanicuurde vingers. Ze weet precies hoe ze in een mum van tijd heel mijn lijf in rep en roer brengt.

Er is geen voorspel en het is alsof ze heeft aangevoeld dat ik daar ik ook geen zin in heb. Door het creative spel van haar vingers neemt de druk in mijn onderbuik rap toe. Marílo heeft de regie in handen en ze besluit om mij nog even te laten dobberen in de borrelende oersoep van mijn emoties. Haar handen grijpen mijn heupen, zodat ze mij kan manoeuvreren in positie om al mijn intiemste plekjes met haar tong te verkennen. Mijn handen zoeken houvast om de slappe benen te helpen om te blijven staan. Ze zuigt mijn klitje als een lekkernij in haar mond en begint op mijn klitje te sabbelen. Het is een heerlijk gevoel en ik geniet met volle teugen van haar gesabbel. Haar vingers vullen mij weer en haar duim neemt mijn klitje onderhanden. Hijgend hap ik naar adem als mijn spieren zich even ontspannen na iedere golf van puur genot. Opeens ontlaadt de opgebouwde spanning zo heftig dat ik de controle over mijn lijf verlies.

Ze vangt mij op en ik lig half op haar. Langzaam krijg ik weer controle over mijn lijf. In haar oor fluister ik lieve woordjes. Marílo drukt mij heel stevig tegen haar aan en geeft een kus die zich kan meten met de eerste epische kus in het portiekje. Ze verbreekt de innige omarming en kruipt onder mij vandaan. Marílo en krabbelt overeind en trekt haar kleding uit op een wijze die iedere striptease danseres groen van jaloezie laat zien. Haar naakte lijf en die gevaarlijke glinstering in haar ogen laat heerlijke rilling over mijn ruggengraat lopen.

Marílo heeft weelderige sensuele curves en ze weet hoe die benutten om mijn hart op hol te laten slaan. Heel mijn lijf begint weer te gloeien van verlangen naar haar. Ze geniet van mijn schaamteloze lust naar haar. Ze streelt mijn dijen en spontaan geef ik haar toegang tot al het lekkers dat ik haar kan bieden. Ze duwt haar klitje tegen mijn klitje. Onze lijven zijn verstrengelt. We kijken elkaar diep in de ogen terwijl onze lijven in een heerlijke cadans van bewegen onze lust meedogenloos opjaagt. De lust resoneert tussen onze lijven en jaagt schuimende golven van intens puur genot door ons lijven. Hijgend en puffend moeten we regelmatig even pauzeren om weer op adem te komen. Tijdens deze pauzes kussen we elkaar en strelen elkaars lijf. Onze heftige vrijpartij is een titanenstrijd, omdat we allebei willen dat eerst die ander klaar komt. De opwinding is zo goot dat ze al snel hijgend en puffend klaar komt en mij sleurt en gillend laat klaarkomen.

In elkaars armen komen we langzaam bij van onze heerlijke vrijpartij. We zijn allebei moe gestreden en kijken elkaar dromerig in de ogen. We dommelen weg in elkaars armen.