Ik stuurde hem alleen dit bericht: ‘kamer 223, 19u. Geblinddoekt op je rug op bed liggen, wit hemd open geknoopt, broek met riem open, geslacht naar beneden tussen je benen’.
Om 19u15 kwam ik de kamer binnen. Hij had blijkbaar ook aan Valentijn gedacht; overal had hij kaarsjes neergezet, een witte roos prijkte op het tafeltje naast het bed. En daar lag hij; gedwee te wachten, omhuld in duisternis met alleen zijn gedachten als gezelschap.
Ik ging naar hem toe en kuste hem voorzichtig op zijn lippen. Hij kreunde zachtjes maar al gauw kreeg hij te horen; ‘geen geluid’. Een zachte tik op zijn kaak van mijn zweepje, maakte mijn intentie duidelijk.
Ik ging naar de badkamer, liet de deur openstaan en nam uitgebreid de tijd me te douchen, verzorgen en mijn lingeriesetje aan te trekken dat ik speciaal voor vandaag gekocht had. De gedachte dat hij daar lag te wachten wond me vreselijk op. Ik smeerde mijn huid in met bodylotion en voelde reeds de prikkeling van zijn handen op mijn lijf.
Rustig wandelde ik naar hem toe, mijn zweepje in de hand. Ik liet het lusje ervan neerdwarrelen op zijn neus en maakte zachte rondjes op zijn gezicht als sneeuwvlokjes die vallen zonder enig geluid, ondraaglijk licht. Ik doorwoelde zijn haar, zag hoe zijn nekspieren en aders zich opspanden. Mijn zweep streelde zijn nek, zijn hals en raakte de huid aan onder zijn kraag. Ik hoorde hem zachtjes kreunen. Het antwoord was een tik net onder de glooiing van zijn linkerbil.
Ik maakte zijn hemd los uit zijn broek, vulde mijn handen met olie en begon zachtjes zijn rug te masseren. Ik voelde hem ontspannen toen mijn handen zijn schouders en nek raakten terwijl ik geoefend zijn spieren tot rust kneep. Mijn handen maakte geometrische figuren op zijn rug, keerden terug naar zijn nek en daalden zachtjes weer neer. Zijn ademhaling werd rustiger, nog even en de spanning zou verdwenen zijn. Tijd dus voor actie.
Ik knoopte zijn mouwen los en trok zijn hemd uit. Met een zijden sjaal streelde ik zijn armen, zijn handen, zijn rug, ging even over zijn gezicht. Ik voelde hem zachtjes rillen want hij wist wat er hem te wachten stond. Kordaat nam ik zijn linkerhand en bond die vast aan de spijlen van het bed. Zijn andere hand onderging hetzelfde lot. Daar lag hij dan; weerloos overgeleverd aan de grillen van mijn fantasie.
Ik vond het best wat hebben, voelde ook bij mij een geweldige spanning die even weer tot rust moest komen. Ik ging rustig zitten in de fauteuil naast het tafeltje met roos. ‘Wat een fijne gastheer’, dacht ik bij mezelf en opende de fles champagne die hij neergezet had. Traag liet ik de bubbels neerkomen in mijn glas, zette het even aan mijn lippen en proefde de prikkelende parels van dit godendrankje. Ik voelde even meelij, nam een slok, stond recht richting bed en bracht mijn mond bij de zijne. Mijn tong raakte zijn lippen aan, duwde zijn mond wat open en ik spoot een straaltje tussen zijn lippen. Nu ook hij zijn rust en laving had gekregen, werd het tijd voor meer.
Mijn zweep trok een lijn over zijn ruggengraat. De reis begon in zijn nek en eindigde met een slakkengangetje over de heuveltjes van zijn wervels bij de rand van zijn broek. Speels volgde ik de rand een paar keer heen en weer tot tegen de matras. Hij huiverde. Zijn broek vertoonde een kleine opening waar zijn bilnaad begon. Mijn zweepje volgde de weg er naar toe. Zachtjes duwde ik ze naar binnen, tussen zijn billen door. Tergend traag, heen en weer, dieper en dieper tot de begrenzing van zijn broek de weg naar verder versperde. ‘Uit’, jaagde het door mijn hoofd en trok ze naar beneden maar bedacht me net op tijd en liet ze halverwege zijn billen zitten.
Mijn zweepje had nu al ruimte, en vervolgde de nauwe doorgang. Ik moest even denken aan de kloof die ik doorliep om het wonder van de verborgen stad Petra in Jordanië te kunnen ontwaren. Zou ook hij me even zeer in vervoering kunnen brengen?
Mijn zweep passeerde zijn aars die hij opspande tijdens het voorbij gaan. Een tik volgde. Ik trok zijn boek nu nog meer naar beneden en liet die stoppen halverwege zijn dijen. Het was een manier om zijn benen bij één te houden wanneer hij straks zou branden van verlangen.
Eén druppel olie liet ik neerkomen net aan het begin waar zijn bilspleet begon. Als een waarschuwing, een aankondiging van wat hem te wachten stond. Ik voelde hoe hij gekweld door verplichte beheersing, zijn spieren spande in zijn lijf. Een straal olie druppelde langzaam zijn bilspleet binnen. Ik stelde me voor hoe ze langzaam maar zeker als een zacht kabbelende beek zijn aars bereikte, het putje ervan vulde en overvloedig haar weg vervolgde. Mijn hart begon te kloppen in mijn keel, ik moest mezelf beheersen om de traagheid vol te houden.
Mijn vingers gleden door de olie en de weg die mijn zweep daarvoor had gevolgd. Ik voelde zijn aars die lekker opgetrokken stond en ontdekte het plekje dat ik zo heerlijk vond: die zachte huid net voor zijn ballen beginnen. Ik liet er mijn vingertoppen spelen en genoot van dit fluwelen stukje huid. Voorzichtig ging ik verder op zoek naar het vervolg van mijn ontdekkingstocht. Ik raakte zijn ballen aan die gespannen tussen de matras en zijn benen lagen.
Een glimlach verscheen op mijn mond, ‘geschoren’, dacht ik, ‘een gentleman op alle vlakken’. Mijn zweepje tikte zachtjes tegen zijn ballen aan. Zijn rug spande zich even op, zijn handen omklemden de sjaals, zijn armen werden strak alsof angst van hem bezit nam, geraakt te worden op zijn meest kwetsbare plaats. Dit was mijn overheersing; hij was overgeleverd enkel aan vertrouwen. Even vormden zijn lippen een woord maar wellicht het besef van wat hiervan het gevolg zou kunnen zijn, legde hem het zwijgen op.
Korte tikken volgden de vorm van zijn ballen die als een bescherming gespannen over zijn geslacht lagen. Daar was hij dan; zijn geslacht of ten minste wat er van zichtbaar was. Nu nog netjes omklemd tussen zijn dijen en de matras, hulpeloos op zoek om bevrijd te worden uit deze wellicht drukkende houding. Mijn zweepje daalde zijn ballen af over de rug van zijn stijve pik. Even deed hij een poging zijn billen omhoog te heffen maar een tot orde roepende tik herinnerde hem aan mijn gezag. Ik voelde hoe ook ik mezelf steeds minder in bedwang kon houden en een brandend verlangen me stilaan overmeesterde.
Ik vulde mijn handpalm met olie en bracht ze tussen zijn benen. Ballen pik, pik ballen, mijn handen en vingers streelden, masseerden en knepen op een steeds hoger tempo aangegeven door het ritme van mijn bonkend hart. Enkele kordate tikken van de zweep maakten hem duidelijk zijn billen op te tillen en te rusten op zijn knieën. Wat een heerlijk zicht en wat een bevrijding.
Eindelijk kon zijn geslacht de richting uit dat zijn stuwend bloed hem aangaf. Ik streelde zijn billen, de zalige ronding van zijn billen. Ik streelde zijn aars die nu duidelijk te zien was. Ik streelde zijn ballen die als rijpe appels smeekten om geplukt te worden. Ik streelde zijn pik die één beweging te veel tot volle ontlading zou komen. Hij kreunde, zijn genot was nog nauwelijks beheersbaar. Uit zijn mond kwam ‘please’ als een klaagzang, een smeekbede om niet langer dit te moeten ondergaan.
Een laatste keer nam ik mijn zweep ter hand. Mijn antwoord was kordaat maar liefdevol. Hij verbeet eventjes de pijn en kon alleen een leeuwengrom als antwoord geven. Mijn medeleven met hem kon het niet langer aan. Mijn hand greep zijn pik en nam het ritme aan van mijn bekken. Ik drukte mijn benen over elkaar. Ik voelde hoe mijn lichaam zich vulde met bloed dat heet mijn lijf doorjoeg. Mijn hart bonsde als een gek tegen mijn borstkast. Mijn hoofd begon te tintelen. Heen en weer, mijn spieren tegen mijn klit, mijn handen om zijn pik. Tot het moment waarop tijd en ruimte er even niet meer zijn. Het moment van vrij zijn, één in jezelf en een ritmisch kloppen deze hemelse energie bevrijdt.
Schreeuwend kwamen we klaar. Eén in het moment. Als een soldaat die bescherming zoekt, kroop ik onder zijn lijf. Zijn lichaam zwaar nahijgend als een schild om me heen. Ik zoende zijn gezicht, omarmde hem, streelde hem. Als een moeder haar kind vol tederheid, als een vrouw haar man vol liefde. Als een krijger haar prooi vol bedaarde lust.
