Eerste keer een man pijpen

Ik was achttien en het was zomer. Ik was sinds een paar maanden weer single en was door het weer en de vrije tijd behoorlijk geil.

Er was een buurtbarbecue waar mijn buurjongen ook was. Hij was van mijn leeftijd en een beetje een nerd. Vroeger speelden we wel eens samen en we hebben in heel ver verleden wel eens samen in bad gezeten. Iets waar onze ouders zo nu en dan aan refereerden om ons te pesten.

Die avond zochten we elkaar op. Mijn buurjongen had weinig ervaring met meisjes. Hij had nooit een vriendinnetje gehad, voor zover ik wist. Ik had wel een paar vriendjes gehad, maar verder dan wat zoenen en enkele keer vingeren was het niet gekomen. Ik had nog nooit een mannenpiemel in het echt gezien, laat staan eentje aangeraakt.

Mijn buurjongen had een korte broek aan en die zat nogal strak waardoor ik een behoorlijke bult in zijn kruis zag zitten. Zo nu en dan staarde ik naar het gezwel.

‘Kan je het zien?’ fluisterde mijn buurjongen zodat niemand het hoorde.

Ik schrok, gesnapt.

‘Oh, sorry, ik was even verzonken’ zei ik en ik lachte het weg.

Mijn buurjongen knipoogde.

‘Potje dammen doen?’

Ik knikte en volgde hem naar een rustige plekje in de achtertuin.

‘Wat zetten we ertussen?’ vroeg mijn buurjongen.

O dit kan iets spannends worden, dacht ik.

‘Hmmm’ mijmerde ik.

Mijn buurjongen stelde voor als weddenschap dat de winnaar een genitale zoen van de ander kreeg. De kans om een echte mannenpiemel in het echt te zien, dacht ik. Ik deed alsof ik heel hard moest wikken en wegen. Ik knikte. Ik verloor snel en met opzet omdat ik zo een mooi excuus had om eens een echte piemel te zien.

We liepen naar zijn slaapkamer. Meneer ging liggen op zijn bed en ik ging op mijn knieën naast hem zitten. Hij deed zijn strakke korte broek en onderbroek in een ruk naar beneden en daar lag het stijve apparaat op zijn onderbuik. Ik had vage herinneringen van kleine-jongetjes-piemels die ik wel eens gezien had bij gym of in kleedhokjes bij het zwembad. Dat was dit niet meer!

‘Hij is wel heel groot’, bloosde ik.

‘Eén zoentje is dan ook niet genoeg’, zei meneertje.

Naïef als ik was vond ik dat op dat moment heel plausibel.

‘Je moet eigenlijk alle plekjes zoenen’, zei hij toen iets weifelend.

Ik was overdonderd.

‘Waar moet ik dan beginnen?’

‘Uhm, onderaan?’ stelde hij voor.

Ik boog voorover tot enkele centimeters ervan af. Ik opende mijn neusgaten en snoof wat; het stonk niet. Ik nam het geval in me op, daar beneden de ballen, in een zakje van zacht huid, de penis zelf met kleine bloedvaatjes gevuld met bloed, en aan de bovenkant een schattig gevouwen gerimpeld huidje.

‘Wat is dat?’, vroeg ik al wijzend met mijn neus naar het huidje.

‘Voorhuid?! ga je nu zoenen?’, vroeg meneer ongeduldig.

Ik boog wat verder en zette mijn lippen op de basis van de schacht.

‘De ballen dan?’, zei hij, ‘dat is echt beneden.’

Ik boog naar beneden en gaf een zoen op de ene bal en op de andere. Ik veegde mijn tong langs mijn lippen. Het smaakte niet vies en stonk ook niet. Gerustgesteld vervolgde ik mijn weg naar boven, van de balzak over de wat behaarde huid tussen balzak richting piemel. Bij de piemel aangekomen viel het me op dat de huid wel heel zacht was.

‘Annelies, kan je iets meer je lippen tuiten en dan een beetje zuigen?’, vroeg hij.

Weer commentaar, dacht ik.

‘Zo bedoel je?’ en lippentuitend keek ik naar boven.

Ja zo en misschien ook een beetje je tong ertussen?’

Ik stak mijn tong iets tussen mijn getuite lippen en boog weer naar het onderwerp van aandacht. Ik zette mijn getuite zoenlippen op de zachte huid van de harde piemel en bij het aandrukken duwde ik lichtjes mijn tong tussen de lippen op de huid. Na vier natte zoentjes merkte ik dat ik gelukkig nog steeds niks proefde. Ik hoorde een zuchtend ‘Oooo’.

Ik keek omhoog en zag dat mijn buurjongen zijn hoofd naar achter had gebogen en met een lege blik naar de kast achter hem keek.

‘Gaat het? Doet het pijn?’ stamelde ik heerlijk naïef.

‘Nee, ga alsjeblieft door, alsjeblieft.’

Ik was in een volgzame bui en stortte me meteen weer op het werk. Lippen tuiten, op de piemel, aandrukken, lichtjes zuigen en tong op de huid’ Al natte-zoenend ging ik beetje bij beetje naar boven. Mijn buurjongen kreunde harder en harder. Ik stopte weer.

‘Gaat het echt wel?’, vroeg ik. Hij had zijn linkerarm over zijn gezicht gedaan, met rechts wuifde hij naar beneden.

‘Uhm, doorgaan bedoel je?’

Hij knikte krachtig. Ik moest door. Ik zoende door, kleine zoentjes, op kleine stukjes huid. Er was veel huid, het was een grote piemel. Ik probeerde een grote zoen, ik spreidde de kaken wat meer en nam een soort hap waardoor er meer ruimte tussen de lippen ontstond en liet mijn tong over het hele oppervlak glijden. De buurjongen kreunde nog luider.

‘Een grote zoen gaat sneller, dat kan ook?’ vroeg ik al omhoogkijkend.

Ik zag een diep zuchtende buurjongen met zijn hoofd onrustig draaiend onder zijn linker arm. Hij lijdt, dacht ik.

‘Kan ik beter maar stoppen he?’, vroeg ik overtuigd van zijn pijn.

De buurjongen wierp zijn arm van zijn gezicht en keek verschrikt naar beneden.

‘Annelies, nee, alsjeblieft, niet stoppen….groot, doe grote zoenen alsjeblieft’, smeekte hij.

Ik vervolgde mijn weg met grote zoenen, zijn piemel werd een glijbaan van speeksel. Bijna bij het eind kwam ik bij het geplooide huidje. Ik nam weer een grote zoenhap en bij een lichte zuigbeweging schoot het huidje in mijn mond en streelde het langs mijn tong. Mijn buurjongen slaakte een diep grommende ‘oooohh’. Van schrik liet ik het huidje uit mijn mond ontsnappen en keek mijn buurjongen aan.

‘Ik heb nu wel alle plekken gezoend toch?’ vroeg ik twijfelend.

De zwetende buurjongen schudde van nee: ‘de onderkant nog niet’.

‘Daar kan ik niet bij, die staat net boven je buik,’ zei ik, overtuigd van mijn volbrachte taak.

De buurjongen duwde zijn duim tegen de basis van de piemel en de piemel stond rechtop! Het geplooide huidje trok naar achteren over een glanzende eikel heen en een een klein riviertje van helder vocht stroomde over de piemel naar beneden.

‘En de eikel moet ook eigenlijk nog’, zei de buurjongen stellig maar ook smekend.

Ik keek naar de glanzende licht paarse knop. Dat heldere vocht dat als een riviertje naar beneden stroomde, het leek net speeksel.

‘Is gewoon speeksel van het zoenen hoor’, zei mijn buurjongen geruststellend.

‘Geen plas ofzo he?’, zei ik enigszins bezorgd. Hij drukte zijn vinger in het riviertje en stak het in zijn mond.

‘Nee hoor, kijk maar, kan je gewoon in je mond doen, smaakt nergens naar.’

Ik spitste mijn tong en drukte die in het riviertje. Ik proefde niks. Mijn buurjongen glimlachte, en zei:

‘Wil je alsjeblieft doorgaan?’

Hij keek me als een schattig klein puppy aan. Kon ik nee zeggen?

‘Alleen de onderkant dan hè?’ zei ik stellig om nog enig controlegevoel te hebben.

Hij knikte volgzaam.

‘Onderaan weer?’ stelde ik voor.

De buurjongen drukte zijn piemel nog verder omhoog, en murmelde iets bevestigends.

Ik begon een nieuwe route onderaan zijn piemel aan de andere kant. Net boven zijn duim plaatste ik weer grote zoen. Het speeksel van de piemel mengde met dat van mij, het combineerde prima, het smaakte niet vies, het stonk niet, en het voelde ook niet vies.

Bij de tweede grote zoen begon de buurjongen weer te kreunen. Het werkt dus ook aan deze kant, dacht ik. Zijn duim schoof naar boven in het pad van mijn zoenenroute. Ik omcirkelde de basis van zijn piemel met mijn duim en wijsvinger en duwde de piemel met enig kracht weer fier omhoog. Mijn ringvinger en pink rustten op zijn ballen. Met elke natte zoen kreunde de buurjongen harder en harder.

Ik keek weer omhoog. De buurjongen had zijn gezicht weer verscholen onder zijn arm en zijn hoofd naar achter gekanteld. Ik zag aan zijn borst onrustig op en neer gaan. Na enkele seconden wachten keek hij vragend naar beneden. Wat een macht heb ik zo, dacht ik.

Ik keek weer naar beneden en zag de grote jongenspiemel fier omhoog staan. De onderkant was bijna helemaal een glibberig oppervlak geworden. Mijn wijsvinger en duim raakten net elkaar aan in de omcirkeling. ‘Wat een piemel zeg’, dacht ik.

‘Annelies, alsjeblieft nog een paar zoenen’, hoorde ik.

Ik moest door. Ik plaatste weer een grote zoen op het pad naar boven. Ik was bijna bij de eikel aanbeland.

‘Bijna klaar hoor’, zei ik.

De buurjongen zuchtte.

‘Alleen de eikel nog’, zei ik overtuigd van het feit dat mijn taak er nu toch echt bijna op zet. Ik legde het topje van mijn wijsvinger op het topje. Hmm, dit voelt anders, geen zachte huid.

‘Nog een zoen en dan klaar, ik word moe van het bukken’, zei ik.

De buurjongen drukte met zijn duim mijn duim en wijsvinger weg. Zijn piemel viel met een harde ‘klets’ op zijn onderbuik.

‘Kom maar liggen op buik’, zei de buurjongen wijzend naar zijn navel.

Ik legde mijn oor op zijn navel. Zijn buik voelde als een harde kussen. Dit voelde heel fijn en relaxed. Ik hoefde niet meer te bukken. De piemel wees precies naar mijn gezicht. Ik bleef even zo liggen en kijken.

Onrustig begon hij wat te draaien. Hij legde een hand op mijn hoofd en duwde die voorzichtig richting zijn piemel. Ik liet het langzaam gebeuren tot de eikel tegen mijn lippen aanduwde. Ik opende mijn mond nog niet en duwde mijn hoofd een beetje terug. Beetje plagen moet kunnen.

‘Ooo Annelies, alsjeblieft, zoen em nou, zoen em nou’, hijgde hij.

Ik opende mijn mond en liet de eikel naar binnen glijden. Wat een glibberig en glad ding. Ik duwde mijn tong ertegenaan en voelde het sneetje dat de eikel doorklieft. Een klein golfje piemelspeeksel droop langs mijn tong. Een paar seconden streek ik mijn tong over het oppervlak en zoog met mijn lippen. De zoen was wel klaar zo, maar ik kon mijn hoofd niet terugduwen. Buurjongen duwde hard tegen mijn achterhoofd. Hij wilde dus niet dat ik stopte. Ik omcirkelde met wijsvinger en duim de basis van de piemel en trok ‘m omhoog uit m’n mond.

‘Wil je dat niet doen’, zei ik boos.

‘Sorry, sorry, ik heb soms geen controle, ik doe het niet meer’, zei de buurjongen bijna smekend, bang dat ik nu echt zou stoppen.

‘Annelies, dit was de allerlekkerste zoen, zou je een keer heel lang willen doen, een keer nog?’

Ik keek naar zijn paal die ik rechtop duwde, het is een prachtig exemplaar, de grootste die ik ooit gezien had. Geen kleine jongetjespiemel die ik had verwacht. De buurjongen duwde mijn vingers van zijn piemel en weer kletste die, enkele centimeters van mijn neus, op zijn onderbuik. Hij duwde mijn hand verder naar zijn ballen. Mijn hand rustte op zijn balzak, mijn vingers vielen om zijn warme ballen heen. Wat zacht is die huid. Ik bewoog mijn vingers en voelde de ballen lichtjes bewegen. Buurjongen begon te kreunen. Een extra straaltje piemelspeeksel droop van zijn eikel. Dit vindt ie ook fijn dus. Ik bleef even liggen en liet mijn vingers zachtjes over zijn ballen bewegen.

Na een minuutje was het tijd voor een laatste zoen dacht ik. Een laatste lange zoen dan maar. Ik opende mijn mond en liet de eikel in mijn mond glijden. Zacht zuigend vielen mijn lippen er helemaal omheen. Mijn tong streelde over het spleetje. Buurjongen kreunde harder en harder.

Buurjongen tilde zijn heupen op waardoor de piemel verder in mijn mond gleed.Mijn lippen schoven over de eikel en belanden nu weer op zachte piemelhuid. Buurjongen begon diep zuchtend te kreunen. Het puntje van mijn tong kon ik niet meer tegen de eikel drukken. Mijn hele tong duwde tegen de zijkant van de eikel tot op de piemelhuid. Het enige dat ik kon doen was mijn tong in zijn geheel rond de eikel draaien. Ik draaide rondjes met mijn tong als een vuurtoren.

Buurjongen schreeuwde het uit: ‘Jaaaaaaa’.

Protesteren of stoppen kwam niet in me op. Ik draaide rondje na rondje, na rondje. Ik dacht nog, net als tongzoenen.

Buurjongen trok zijn buik in, plankhard was die geworden. Hij zette zijn voeten in een kleermakerszit en duwde zijn bekken nog verder naar voren. Zijn piemel duwde nog ver in mijn mond. Ik kon nauwelijks nog rondjes draaien totdat buurjongen een luide schreeuw slaakte en zijn piemel met diepe lange schokken tegen de binnenkant van mijn wang duwde.

Ik schrok, golfjes vloeistof spoten tegen mijn wang en in mijn keel. Pulserende straaltjes vocht in alle hoeken van mijn mond. Wat is dat? Piemelspeeksel, urine ? Ik stopte met tongetje draaien en wou mijn hoofd van zijn piemel trekken, maar buurjongen blokkeerde dat met zijn hand. Ik kon geen kant op. De golfjes werden minder en zijn piemel stopte mijn pulseren.

Ik bleef stil liggen op zijn buik totdat hij zijn hand van mijn achterhoofd haalde. In een ruk sprong ik op mijn knieën en liet het vocht uit mijn mond stromen. Het viel op zijn buik. Een grijswitte drap. Ik sprong van bed en stoof zijn kamer uit en spoelde mijn mond in de badkamer. Teruggekeerd in zijn slaapkamer lag buurjongen hevig zuchtend op zijn bed. Zijn piemel lag half zacht glibberig o zijn buik.

‘Uhm, ik ga maar eens’, stotterde ik en draaide me om.

‘Annelies, dank je wel…..morgenavond andersom?’

Ik riep een ‘ok’ van de trap.

Met een grote glimlach liep ik naar huis.